Нацыянальная культура пачынаецца з чалавека. У першую чаргу, людзям трэба стаць культурнымі. Для гэтага мы павінны памятаць сваю родную мову, звычаі нашых продкаў. У нашай краіне дзве дзяржаўныя мовы, з-за гэтага большая частка насельніцтва размаўляе па-руску - на мове, прыўнесенае да нас звонку ад нашага ўсходняга суседа. Моцным таксама з'яўляецца ўплыў заходняй культуры. У нас адзначаюць амерыканскі Дзень усіх Святых, але нічога не памятаюць пра традыцыйныя народныя беларускія святы. Вы шмат памятаеце беларускіх абрадавых песень? А нашы продкі кожную важную падзею свайго жыцця суправаджалі песняй: вяселле, нараджэнне дзіцяці, хрышчэнне, пахаванне. Такім чынам, трэба пачаць з сябе, вярнуцца да каранёў: вывучыць родную мову, даведацца аб векавых традыцыях і пачаць іх адраджаць. Тады і нацыянальная культура будзе развівацца.
Паэзія Якуба Коласа – такая ж натуральная, такая простая і такая складаная як і сама прырода.
Над лесам, выплыўшы з туману, стаяў месяц, мяккі і ціхі, ён быў цяпер белы, што малако.
Словы дзядзькі гучалі як прароцтва.
Каля крамы ,як звычайна ў нядзелю ,тоўпілася многа святочнага народу.
Усё навокал як бы дыхала святочна-радасным настроем веснавога абуджэння.
З гулкай пушчы ,як з радыёстудыі, салавей вясну абвясціў на ўвесь свет.
Дуб як вежа вартавая.
Мы будзем паўставаць перад наступнымі пакаленнямі ,як нацыя, як еднасць людзей на куточку, названым нашымі продкамі Беларуссю.
Табе Андрэй, бачу, гэты завод як костка ў горле.
Ні адно дрэва не шуміць так трывожна і глуха ,як елка.
Капа цёмных валасоў на галаве як незавершаны стог.
Хата як хата. І што б там, здавалася, у ёй асаблівага.