Вызначыць усе часціны мовы ў тэксте Кожны з нас памятае прачытаную ў юнацтве першую кнігу. Можа, гэта была нават не першая , але нейкая адна з першых, што засталася ў памяці аж да гэтага часу. Асабіста я памятаю, як, затаіўшы дыханне, забраўшыся недзе ў куток, прачытаў " Хан і яго сын " Максіма Горкага. Як і кожны чалавек, пасля ісці ў параўнанне з першай па сіле свайго ўражання.
Часта я думаю над гэтым : чаму ж так бывае ? Вядома, першую ролю тут іграе, мабыць дзіцячыя ўспрымальнасць , фантазія . Не апошнюю ролю мае і тое, што змест кнігі адпавядае пэўнаму настрою.Але ў мяне няма ні кропелькі сумнення, што нават дзіцячы свет можа горача ўспрымаць толькі тое, што закранае пачуцці і выклікае хваляванні.
словам. Барадулiн, як паэт, пачынаўся з кнiжкi "Маладзiк над стэпам". Паэзiя Рыгора Барадулiна -- паэзiя любвi да чысцiнi вясковага жыцця. Паэзiя сына вескi. У сваiх вершах ен раскрыў высакародныя маральна-этiчныя прынцыпы вясковага жыцця. Жыццевае крэда паэта-гуманiста, дзе былi зроблены першыя крокi па зямлi, дзе так доўга стаяла матчына хата, зроблен. у пасляваенныя гады жаночымi рукамi –.
Гэта першая тэма яго паэзii.
Другая тэма паэзii Рыгора Барадулiна - пейзажная лiрыка. Паэт, стараючыся раскрыць жывую душу прыроды, пастаянна параўноўвае яе з чалавечай душой, праводзiць паралель памiж жывым i нежывым. Прырода паўстае ў яго вершах нейкай незвычайнай, загадковай. У гэтых вершах праявiлася майстэрства паэта маляваць словам. Тэма Радзiмы i бацкаўшчыны - галоўнае ў творчасцi Рыгора Барадулiна, яна праходзiць праз
усе яго зборнiкi. «МАЯ БАЦЬКАЎШЧЫНА» i т. д. Рыгор Барадулiн адным з
першых у беларускай паэзii адгукнуўся на трагедыю Чарнобыля.
Голас ЛЕАНIДА ГАЛУБОВIЧА адразу загучау ў лiтаратуры таленавiта i
па-мастацку важка. Яго першая кнiга "Таёмнасць агню» стала падзеяй
лiтаратурнага года (1984). Крытыкi i старэйшыя пiсьменнiкi шчыра вiталi
з'яўлене паэта, адзначаючы яго развiтую паэтычную культуру верша. Леанiд
Галубовiч па складу таленту лiрычны паэт. У "Таемнасцi агню” «перад намi
шырока разгарнуся свет чалавечых пачуццяу i перажыванняу, шчырых сумленняў i прызнанняў. Вельмi натуральна, арганiчна, асбiста прагучауў яго верш "Паэзiя", у якiм паэт дзелiцца з намi сваiм душэўным вопытам, унутранымi думкамi, перажываннямi. Адносiны да паэзii ў Леанiда Галубовiча вызначаюцца маральнай чысцiней i трываласцю поглядаў, глыбокай асэнсаванасцю свайго "я” у паэтычнам свеце. Паэт ва усiм давяраецца жыццеваму i працоўнаму вопыту.
Прафесар універсітэта Паркер Уілсан знаходзіць на вакзале шчанюка , адпраўленага з Японіі ў Амерыку . Так як ніхто за ім не з'яўляецца , Паркеру даводзіцца пакінуць шчанюка ў сябе. За той час , што сабака жыве ў прафесара , паміж імі ўзнікае моцнае сяброўства. Паркер вельмі моцна прывязваецца да свайго новага прыяцеля . Кожны дзень Хатiка праводзіць гаспадара да вакзала , калі той адпраўляецца на працу , а ўвечары прыходзіць да вакзала , каб сустрэць яго . У адзін з дзён прафесар раптоўна памірае на лекцыі ў універсітэце ад сардэчнага прыступу . Не дачакаўшыся гаспадара , Хатико працягваў прыходзіць на станцыю , не прапускаючы ні дня. Нягледзячы на тое , што сабаку спрабавалі забраць сваякі прафесара, ён нязменна працягваў вяртацца на станцыю . Мясцовыя гандляры і чыгуначнікі падкормлівалі Хатiка , захапляючыся яго упартасцю і адданасцю. Неўзабаве аб незвычайным сабаку даведаюцца газетчыкі , і Хатiка становіцца героем прэсы. Да канца сваіх дзён Хатiка штодня прыходзіць на станцыю да прыбыцця цягніка , і чакае да самага вечара , што вось-вось яго гаспадар выйдзе з чарговага цягніка. Ён так і не прыходзіць , але Хатiка - верны сабака - не пакідае свайго месца. На той станцыі адданы сабака і памёр, не дачакаўшыся гаспадара.