Затранскрыбіруйце тэкст. Падкрэсліце словы, у якіх назіраецца асіміляцыя. Хлеб. Пшанічны, як на поўдні, у нас пякуць рэдка. Беларус любіць чорны хлеб і сумуе па ім, трапіўшы туды, дзе яго няма. Так што хлеб у нас жытні, вельмі духмяны. Пякуць яго на паду, на капусных або кляновых лісцях, а пасля, спрыснуты вадою, астывае хлеб пад ручніком.

Я ўяўляю Насцю праз дзесяць гадоў маладой настаўніцай, з доўгай касой. На твары яе шырокая і добрая ўсмешка, а вочы часта іскрацца свавольствам. Яна прыгожая маладая дзяўчына, у яе шмат прыхільнікаў, але яна яшчэ не сустрэла сваю сапраўдную любоў. Яны жыве ў маленькай кватэры ў Гародне, дома ў яе заўсёды чыста і пахне свежай бялізнай і шакаладнымі цукеркамі. Яна шмат працуе, і дзеці яе вельмі любяць. Нягледзячы на тое, што яна вельмі добрая, чулая і вясёлая, у яе ёсць усяго адна блізкая сяброўка. Але гэта таму, што ў Гародню яна прыехала нядаўна. Упэўнены(упэўнена), што праз нейкі час у яе будзе шмат сяброў, шчаслівы муж и дзеці.
Ўявіць жыццё Сержа праз дзесяць гадоў складаней. Мне ён ўяўляецца прывабным юнаком, але выгляд мае адзінокі, і праўда, сяброў у яго няма. Ён працуе ў Мінску з бацькам, на працы яго цэняць. Ён - добры малады спецыяліст, і, напэўна, шмат чаго ў жыцці даб'ецца. Аднак добра яго ніхто не ведае, характар у яго стрыманы і ўтойлівы. Бацькі яго ўпотай перажываюць, што ён не ажэніцца.

У парку расце шмат розных дрэў. Восенню ўсё лісце становяцца чырвонымі, жоўтымі і карычневымі. Некаторыя яшчэ застаюцца зялёнымі. Усе дрэвы яркія, рознакаляровыя. Гэта так прыгожа! Частка лісця падае на зямлю. Уся дарожка пакрыта рознакаляровымі лісцікамі. Яны ціха шастаюць пад нагамі. Здаецца, што гэта стракаты дыван.
У парку шмат клёнаў. У іх буйныя разьбяныя лісце. Таксама, ёсць невялікія дубы. Лісточкі ў іх таксама прыгожай формы. Я хаджу і збіраю прыгожыя лісце. Яшчэ шмат расце рабін. На іх вісяць гронкі чырвоных ягад, яны горкія на густ. А птушкі іх любяць. На рабіны зімой часта сядзяць гілі і дзяўбуць ягады. Іншыя птушкі таксама ядуць рабіну.
Восенню часта бываюць дажджы, але бывае і сонечнае надвор'е. Лісце паступова аблятаюць. Зімой усе дрэвы голыя. А вось хвоі і елкі заўсёды застаюцца зялёнымі. Іх у парку расце шмат. Многія птушкі адлятаюць у цёплыя месцы. У небе часта відаць, як ляцяць жураўлі. Яны пабудаваныя ў выглядзе кута.
Шмат птушак ляціць, але некаторыя застаюцца. Напрыклад, вераб'і і галубы. Калі я гуляю ў парку, бяру з сабой семечкі, каб карміць галубоў і вераб'ёў. Гэта вельмі цікава. Галубы блізка падыходзяць, зусім не баяцца. Я ім семечкі кідаю, яны дзяўбуць. А я іх разглядаю. У парку ў любы час года прыемна пахадзіць, заўсёды шмат цікавага.