У гульні "Рускія шашкі" ўдзельнічаюць два чалавекі, кожны з іх пачынае гульню з камплектам з дванаццаці шашак. Блытаніны з шашкамі не ўзнікне: у аднаго гульца шашкі белага колеру, у другога - чорнага. Для гульні выкарыстоўваецца дошка з шасцідзесяці чатырох клетачак, у гульні удзельнічаюць толькі трыццаць дзве чорныя клетачкі дошкі. У пачатку гульні шашкі сапернікаў расстаўляюцца на процілеглых баках дошкі па чатыры шашкі на рад; шашкі кожнага гульца, такім чынам, займаюць тры радкі. Першым ходзіць гулец, які іграе белымі; затым гульцы ходзяць па чарзе, робячы па адным ходзе за раз. "Пераскокваючы" шашку саперніка сваёй, гулец "з'ядае яе"; з'еў усе шашкі саперніка - перамагаеш. Шашка можа стаць дамкаю, дасягнуўшы процілеглага канца поля; дамка, у адрозненне ад простай шашкі, можа хадзіць далей, чым на адну клетку. Пагуляйце ў гэтую цікавую гульню - вам спадабаецца.
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ. Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі. Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся. Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі.
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся.
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.