Вегетативные рефлексы, возникающие при возбуждении рецепторов внутренних органов, подразделяются на сегментарные, реализуемые спинным мозгом и стволовыми структурами, и надсегментарные, которые обеспечиваются высшими центрами вегетативной регуляции.Передачу импульсов от интерорецепторов в головной мозг осуществляют аксоны вставочных нейронов спинного мозга, на которые передается возбуждение и от висцеральных (спинальных и интрамуральных) сигналы и от соматических (кожных, мышечных) афферентов.
Совмещение афферентной импульсации, поступающей от рецепторов внутренних органов и кожи, является основой для появления так называемых отраженных болей. При некоторых процессах во внутренних органах болевые ощущения как бы проецируются в участки наружных покровов. Вместе с тем возбуждение от рецепторов внутренних органов в любом сегменте спинного мозга передается не только на вегетативные, но и на соматические эфферентные нейроны. Поэтому раздражение внутренних органов может вызвать возникновение двигательных реакций (напряжение скелетных мышц, вынужденные позы).
Тыныс алу деп өсімдіктің тірі ұлпаларында органикалық заттың бос оттегінің қатысуымен ыдырап, С02 және Н20 бөлініп шығуының және бұл процесте өсімдік тіршілігі үшін керекті белгілі қуат босауын айтады. Дем алу — барлық тірі организмдерге тән өте маңызды қызмет. Тіптен сонау XVII ғасырдың бастапқы жылдарының өзінде-ақ Крук атты зерттеуші адам денесін сипаттай келіп: «дем алу процесінсіз тіршілік болмайды», — деп жазды. Бұл пікір төменгі сатыдағы жануарлар мен өсімдіктер әлеміне бұдан әлдеқайда кейінірек қолданыла бастады. Көрнекті неміс оқымыстысы Ю.Либих өсімдікте тыныс алу процесінің бар екендігіне сенбеген. Ол өсімдік бөліп шығаратын С02-ні өсімдік сіңіріп, бірақ фотосинтез процесінде күндіз жаратып үлгере алмаған С02 деп ойлаған. Өсімдікте тыныс алу мүшелері болмағандықтан, оларда тыныс алу процесінің бар екендігі көп уақытқа дейін үлкен күдік туғызған. Бірақ атмосфералық газдың құрамы белгілі болғаннан кейін, оттегі ашылып, жану процесінің маңызы анықталғаннан соң, тыныс алу процесі де экспериментальды зерттеу нәтижесінде тез айқындала бастады.
Объяснение:
Вегетативные рефлексы, возникающие при возбуждении рецепторов внутренних органов, подразделяются на сегментарные, реализуемые спинным мозгом и стволовыми структурами, и надсегментарные, которые обеспечиваются высшими центрами вегетативной регуляции.Передачу импульсов от интерорецепторов в головной мозг осуществляют аксоны вставочных нейронов спинного мозга, на которые передается возбуждение и от висцеральных (спинальных и интрамуральных) сигналы и от соматических (кожных, мышечных) афферентов.
Совмещение афферентной импульсации, поступающей от рецепторов внутренних органов и кожи, является основой для появления так называемых отраженных болей. При некоторых процессах во внутренних органах болевые ощущения как бы проецируются в участки наружных покровов. Вместе с тем возбуждение от рецепторов внутренних органов в любом сегменте спинного мозга передается не только на вегетативные, но и на соматические эфферентные нейроны. Поэтому раздражение внутренних органов может вызвать возникновение двигательных реакций (напряжение скелетных мышц, вынужденные позы).
Тыныс алу деп өсімдіктің тірі ұлпаларында органикалық заттың бос оттегінің қатысуымен ыдырап, С02 және Н20 бөлініп шығуының және бұл процесте өсімдік тіршілігі үшін керекті белгілі қуат босауын айтады. Дем алу — барлық тірі организмдерге тән өте маңызды қызмет. Тіптен сонау XVII ғасырдың бастапқы жылдарының өзінде-ақ Крук атты зерттеуші адам денесін сипаттай келіп: «дем алу процесінсіз тіршілік болмайды», — деп жазды. Бұл пікір төменгі сатыдағы жануарлар мен өсімдіктер әлеміне бұдан әлдеқайда кейінірек қолданыла бастады. Көрнекті неміс оқымыстысы Ю.Либих өсімдікте тыныс алу процесінің бар екендігіне сенбеген. Ол өсімдік бөліп шығаратын С02-ні өсімдік сіңіріп, бірақ фотосинтез процесінде күндіз жаратып үлгере алмаған С02 деп ойлаған. Өсімдікте тыныс алу мүшелері болмағандықтан, оларда тыныс алу процесінің бар екендігі көп уақытқа дейін үлкен күдік туғызған. Бірақ атмосфералық газдың құрамы белгілі болғаннан кейін, оттегі ашылып, жану процесінің маңызы анықталғаннан соң, тыныс алу процесі де экспериментальды зерттеу нәтижесінде тез айқындала бастады.