Американські плантатори у 50–60-х рр. XIX ст. як робочу силу використовували: А_фермерів-кріпаків, що проживали на їхніх землях;
Б вільнонайманих білих працівників;
В працю корінного населення Америки — індіанців;
Г негрів-рабів, яких привозили із Африки, та їхніх дітей, народжених
у США.
Адамның немесе сенікі
Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б
Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.
Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.
Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.
Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.
- Я тебя не люблю!
Обиделась мама и ушла в лес. А в этом лесу жили два волчонка. И не было у них никакой мамы. Без нее было им очень плохо. Вот однажды сидели волчата под кустом и плакали.
- Где бы нам взять маму? Ну хотя бы маму-ежиху или маму-кошку! – говорили волчата.
- Или маму-лягушку!
- Или маму-зайчиху!
Услышала эти слова Зайчиха и говорит:
- Хотите, я буду вашей мамой?
Обрадовались волчата. Повели они новую маму домой. А дом у волчат грязный-прегрязный. Прибралась мама Зайчиха в доме, нагрела воды, искупала волчат. Им это очень нравилось и они кричали:
- Мамочка! Мамочка!
- Еще спинку потри!
Так и стали жить волчата и их новая мама.
А вот Зайчонок без мамы совсем пропадал, без мамы холодно, голодно и очень-очень грустно.
Долго Зайчонок думал что ему делать. Побежал Зайчонок к девочке Маше.
- Маша! Я обидел свою маму, и она от меня ушла.
- Глупый Зайчонок! – сказала Маша, - Где мы будем теперь ее искать?
Прибежали Маша и Зайчонок к тетушке Сове.
- Тетушка Сова, ты не видела Зайчиху?
- Не видела, но слышала, что живет она у волчат.
В лесу было два волчьих дома. Прибежали Маша и Зайчонок к первому дому. Заглянули в окно. Видят: в доме грязно, на полках пыль, в углах мусор.
- Нет! Моя мама тут не живет, - говорит Зайчонок.
Прибежали они ко второму домику. Видят: в доме все чисто, на столе белая скатерть, тарелка с ягодами. За столом сидят волчата: пушистые, веселые.
- Вот где моя мама живет! – догадался Зайчонок и стал маму просить вернуться. Заплакали волчата:
- Мамочка, не уходи от нас!
Задумалась Зайчиха, не знает как ей быть.
- Вот как надо сделать, - сказала Маша, - Один день ты будешь зайчаткиной мамой, а другой день – волчаткиной!
Так и решили. Стала Зайчиха один день жить у Зайчонка, а другой – у волчат.