даю 100б
У.Караткевіч. “Каласы пад сярпом тваім” (тэставыя заданні)
Пазнайце героя па словах:
1.Халуі ўсе: 1) Яраслаў Раўбіч; 2) Вежа; 3) Кастусь Каліноўскі.
2.Лепей недаесці, як ястраб, чым пераесці, як свіння: 1) Война; 2) Кроер; 3) Мусатаў.
3.А зброю ўсё роўна браць прыйдзецца. Зразумей, трэба. У рабстве гіне дух: 1) Алесь Загорскі; 2) Хаданскі; 3) Павел Кагут.
4.Я быў малады і гарачы. Адзін дык адзін. І я вырашыў: паўстанне будзе жыць, пакуль буду жыць я. Павінна ж быць праўда: 1) Кастусь Каліноўскі; 2) Алесь Загорскі; 3) Война.
5.Пусціце іх. А ты, швагер, пачакай маёй смерці яшчэ гадоў 20: 1) Мусатаў; 2) Кроер; 3) Ісленьеў.
6.І ты яшчэ хочаш, каб я назваў цябе тваім быдлячым імем, хаме з тытулам? 1) Цялкоўскі; 2) Сыракомля; 3) Лізагуб.
7.А Загорскі меў рацыю, што вызваліў сялян, не чакаючы выніку гэтага рабунку. А я моцна вінаваты перад маладым князем: 1) Хаданскі; 2) Таркайла; 3) Яраслаў Раўбіч.
8.Я мужык. Я князь, але я і мужык: 1) Павел Кагут; 2) Яраслаў Раўбіч; 3) Алесь Загорскі.
9.У тым і бяда, што ён мае рацыю, стары казёл. <…>. Што б дужы ні зрабіў – змоўчаць: 1) Клейна; 2) Яраслаў Раўбіч; 3) Майка Раўбіч.
10.Будзе сапраўдны князь – не сродак, не цацка чужой сілы. Віншую цябе, гаспадар Юры: 1) Хаданскі; 2) Яраслаў Раўбіч; 3) Мусатаў.
11.Звычайна ў людзей так. Першае – гэта я, другое – сям’я, родны дом, трэцяе – родны горад. І толькі адзінкі любяць чалавецтва. Па-сапраўднаму, а не на словах: 1) Павел Кагут; 2) Кастусь Каліноўскі; 3) Яраслаў Раўбіч.
12.Яны не вінаватыя, ім цяжка араць зямлю – гэта зусім не тое, што ездзіць на кані. Я ніколі не буду такім, як Кроер: 1) Павел Кагут; 2) Алесь Загорскі; 3) Кастусь Каліноўскі.
13.Калісьці мы, напэўна, маглі быць вялікія, але не здолелі. Наша палітычнае жыццё скончылася. У нас – толькі магілы. Толькі адны магілы, раскіданыя на гэтай зямлі: 1) Юры Загорскі; 2) Андрэй Кагут; 3) Яраслаў Раўбіч.
14.Як я мог падумаць, што можна служыць і аставацца сумленным? Злітуйся, Божа, над тымі, хто служыць д’яблу, хто хоць словам, хоць маўчаннем дапамагае яму: 1) Война; 2) Вежа; 3) Ісленьеў.
15.Дзяржавы праходзяць, і царствы праходзяць, вечнае толькі каханне, і чалавек не можа памерці, не пакінуўшы следу на твары зямным: 1) Акім Загорскі; 2) Юры Загорскі; 3) Алесь Загорскі.
16.Ніколі не бяры славы і ўлады – хаця б цябе сілком цягнулі да іх. Ніколі не ідзі на раду нечасцівых, блажэн муж: 1) Акім Загорскі; 2) Юры Загорскі; 3) Алесь Загорскі.
17.Табе былі патрэбны вера і сіла: 1) Гелена Карыцкая; 2) Майка Раўбіч; 3) Антаніда Загорская.
18.Я не магу, каб ты забіў, і не магу, каб цябе забілі: 1) Гелена Карыцкая; 2) Майка Раўбіч; 3) Антаніда Загорская.
19.Чалавеку, які ненавідзіць, нельга быць з людзьмі. Яго трэба цурацца, як заразнага... Я сёння забіў двух чалавек: 1) Алесь Загорскі; 2) Франц Раўбіч; 3) Хаданскі.
20.А прапаноўваў ён мне ні больш, ні менш як прыкрыць мой “грэх”... Сёння ён зробіць гэта. Заўтра падставіць галаву пад кулю: 1) Гелена Карыцкая; 2) Майка Раўбіч; 3) Антаніда Загорская.
21.Я кахаю Загорскага...Даю слова, ніколі не буду нічыёй жонкай, акрамя яго. Усё аддам за яго. Ніколі не буду з ім жорсткай. Хай пакора, хай нават рабства, абы пакарацца яму. І ўсё. І на гэтым маё апошняе слова: 1) Гелена Карыцкая; 2) Майка Раўбіч; 3) Ксенія Загорская.
22.Маці Божая, Ісусе найсалодшы! За што я дзеля вас яго забыла? Дайце магчымасць акупіць грэх грахом перад вамі: 1) Гелена Карыцкая; 2) Майка Раўбіч; 3) Ксенія Загорская.
23.Уся паэзія ад кахання: 1) Акім Загорскі; 2) Юры Загорскі; 3) Алесь Загорскі.
24.Нямыя людзі – істоты...Прыгон. Адмяні яго! Забі яго, бо гэта таксама людаедства. Я ведаю галоўнае. Тое, што чалавек павінен жыць толькі для разняволення людзей... На кроплі маёй крыві Бог даруе ім, бо не ведаюць, што робяць...Мы ад адчаю жывём жыццём другіх...Гэта нам крайняя пакута... Няма выйсця: 1) Гелена Карыцкая; 2) Майка Раўбіч; 3) Антаніда Загорская.
ответ:1.Халуі ўсе(Вежа)
2.Лепей недаесці, як ястраб, чым пераесці, як свіння:Война
3.А зброю ўсё роўна браць прыйдзецца. Зразумей, трэба. У рабстве гіне дух(Алесь)
4.Я быў малады і гарачы. Адзін дык адзін. І я вырашыў: паўстанне будзе жыць, пакуль буду жыць я. Павінна ж быць праўда: Война
5.Пусціце іх. А ты, швагер, пачакай маёй смерці яшчэ гадоў 20(Кроер)
6.І ты яшчэ хочаш, каб я назваў цябе тваім быдлячым імем, хаме з тытулам?(Лизагуб)
7.А Загорскі меў рацыю, што вызваліў сялян, не чакаючы выніку гэтага рабунку. А я моцна вінаваты перад маладым князем(Яраслаў Раўбіч)
8.Я мужык. Я князь, але я і мужык(Алесь Загорски)
9.У тым і бяда, што ён мае рацыю, стары казёл. <…>. Што б дужы ні зрабіў – змоўчаць:Клейна\
10.Будзе сапраўдны князь – не сродак, не цацка чужой сілы. Віншую цябе, гаспадар Юры(Яраслау раубич)
11.Звычайна ў людзей так. Першае – гэта я, другое – сям’я, родны дом, трэцяе – родны горад. І толькі адзінкі любяць чалавецтва. Па-сапраўднаму, а не на словах(Кастусь Калиноуски)
12.Яны не вінаватыя, ім цяжка араць зямлю – гэта зусім не тое, што ездзіць на кані. Я ніколі не буду такім, як Кроер( Павел Кагут)
13.Калісьці мы, напэўна, маглі быць вялікія, але не здолелі. Наша палітычнае жыццё скончылася. У нас – толькі магілы. Толькі адны магілы, раскіданыя на гэтай зямлі: 1) Юры Загорскі
14.Як я мог падумаць, што можна служыць і аставацца сумленным? Злітуйся, Божа, над тымі, хто служыць д’яблу, хто хоць словам, хоць маўчаннем дапамагае яму(Исленьеу)
15.Дзяржавы праходзяць, і царствы праходзяць, вечнае толькі каханне, і чалавек не можа памерці, не пакінуўшы следу на твары зямным(Аким)
16.Ніколі не бяры славы і ўлады – хаця б цябе сілком цягнулі да іх. Ніколі не ідзі на раду нечасцівых, блажэн муж(Юра)
17.Табе былі патрэбны вера і сіла(Гелена Карыцкая)
18.Я не магу, каб ты забіў, і не магу, каб цябе забілі(Майка Раўбіч)
19.Чалавеку, які ненавідзіць, нельга быць з людзьмі. Яго трэба цурацца, як заразнага... Я сёння забіў двух чалавек(Алесь Загорскі)
20.А прапаноўваў ён мне ні больш, ні менш як прыкрыць мой “грэх”... Сёння ён зробіць гэта. Заўтра падставіць галаву пад кулю(Гелена Карыцкая)
21.Я кахаю Загорскага...Даю слова, ніколі не буду нічыёй жонкай, акрамя яго. Усё аддам за яго. Ніколі не буду з ім жорсткай. Хай пакора, хай нават рабства, абы пакарацца яму. І ўсё. І на гэтым маё апошняе слова(Майка Раубич)
22.Маці Божая, Ісусе найсалодшы! За што я дзеля вас яго забыла? Дайце магчымасць акупіць грэх грахом перад вамі(Ксенія Загорская)
23.Уся паэзія ад кахання(Алесь Загорскі)
24.Нямыя людзі – істоты...Прыгон. Адмяні яго! Забі яго, бо гэта таксама людаедства. Я ведаю галоўнае. Тое, што чалавек павінен жыць толькі для разняволення людзей... На кроплі маёй крыві Бог даруе ім, бо не ведаюць, што робяць...Мы ад адчаю жывём жыццём другіх...Гэта нам крайняя пакута... Няма выйсця(Антаніда Загорская)
Объяснение: