Экосистема жана анын түрлөрү​

Барыс, ірбіс – мысық тұқымдасына жататын жыртқыш аң. Дене тұрқы 125 – 135 см, биіктігі 60 см (шоқтығынан алғанда), құйрығы 90 – 100 см, салмағы отыз – қырық килограмдай. Түсі көк сұр, теңбіл шұбар, сақина тәрізді дөңгелек қара дақтары бар, жүні ұзын әрі қалың. Қазақстан мен Орталық Азияның биік тауларында (2000 м-ден астам) кездеседі. Оның ең көп жүретін жері – басын мәңгі қар басқан тасты тік беткейлер мен қиялар. Қыста қар қалың түскенде, барыс таудың орманды белдеуіне дейін төменге түседі. Барыс тұяқты жануарларды, әсіресе, арқарды, тау текені, тау ешкілерін, еліктерді, ал құстардан ұлар мен кекіліктерді ұстап жейді. Қорегін негізінен іңірде немесе түнде аулайды. Қазақстандағы барыстың саны жүз сексен – екі жүздей. Олар негізінен Ақсу-Жабағылы, Алматы, Марқакөл қорықтары мен Алматы, Лепсі, Тоқты қорықшаларында мекендейді. Аулауға тыйым салынған, санының азайып кетуіне байланысты халықаралық және ұлттық «Қызыл кітапқа» (1996) енгізілген. Қазақ ежелден барыстың тектілігін, батылдығын, айлалылығын пір тұтқан. Дәстүрлі жыл санауымыздың үшінші жылы Барыс жылы. Барыс Алматы, Астана қалаларының төлтаңбаларында бейнеленген

Во время раздробленности европейских государств, каждый король и герцог хотел получить благословение католической церкви и таким образом считаться помазанников божьим. Всякий сеньор стремился отнять часть её доходов: присваивал храмы и монастыри, заставлял избирать епископами и аббатами своих родственников и верных вассалов. Это давало светской власти большую поддержку и авторитет. Как результат католическая церковь сплотилась и закрылась от светской власти, теперь епископов и аббатов стали назначать без вмешательства извне.
Я думаю, что власть папы оказалась сильнее, потому что распространялась на всех верующих Европы, т.е. на жителей всех европейских государств, а в подчинении короля были только его земли и подданные.