Летние Олимпийские игры 1896 года — первые современные летние Олимпийские игры — проходили с 6 по 15 апреля в Афинах, Греция. 23 июня 1894 года в Париже в Большом зале.
2. Богу Зевсу.
3.Первые соревнования проводились в 1924 году. Также проводились демонстрационные соревнования в 1928, 1936 и 1948 годах. В 1960 году биатлон становится зимним олимпийским видом спорта; ... в фигурном катании были представлены только на ОИ 1908 года.
4.Единственным видом состязаний на Олимпийских играх сначала был бег. ... В пятиборье входили: бег на одну стадию, прыжки, метание диска и копья и, наконец, борьба.
5 .Панкратион (др.-греч. πανκράτιον ← πᾶν- «всё» + κράτος «сила, мощь») — возрождённый древний олимпийский вид единоборства. Слово «панкратион» происходит от названия боевого искусства, впервые включённого в соревнования античных Олимпийских игр.
6.Эстафета начинается в Олимпии (как проходили спортивные состязания в Древней Греции) В день открытия Олимпийских игр первыми на стадион всегда выходят греческие спортсмены, а олимпийский огонь каждый раз загорается от факела, принесённого эстафетой с юга Греции, из Олимпии. ... Время и войны разрушили Олимпию.
7.Согласно легенде, греческий воин по имени Фидиппид (по другим источникам — Филиппид) в 490 году до н. э. после битвы при Марафоне, чтобы возвестить о победе греков, пробежал без остановок от Марафона до Афин. Добежав до Афин, он успел крикнуть: «Радуйтесь, афиняне, мы победили!» и упал замертво.
8.Интересно, а как награждали победителей Олимпийских игр в Древней Греции? Главной наградой победителя древней Олимпиады был лавровый венок, ветви для которого срезали со священной оливы, росшей рядом с храмом Зевса.
9.БЫСТРЕЕ, ВЫШЕ, СИЛЬНЕЕ!
10.Летние Олимпийские игры 1896 года — первые современные летние Олимпийские игры — проходили с 6 по 15 апреля в Афинах, Греция. 23 июня 1894 года в Париже в Большом зале Сорбонны собралась комиссия по возрождению Олимпийских игр. Ее генеральным секретарем стал барон Пьер де Кубертен.
Хутка семдзесят гадоў, як скончылася вялікая вайна. Тады стаяла квітнеючая вясна. На вуліцах абдымаліся незнаёмыя людзі, у радыёпрымачоў выстройваліся чэргі : паслухаць радасныя навіны. Той вясной наш народ пачаў з энтузіязмам аднаўляць руіны страні : ворага прагналі, пара навесці парадак у доме.
Мы не любім воен, таму што іх пачынаюць за свае інтарэсы палітыкі, багацеі або фанатыкі. Але Айчынная вайна называецца Вялікай, бо вялікі быў народны подзвіг. Людзі ваявалі не за палітычныя каштоўнасці, а за свой дом, сад каля яго, за сям’ю. Заканамерна, што перамаглі тыя, хто змагаўся за чалавечыя каштоўнасці. А тыя , хто прыйшоў заняволіць, пацярпелі паразу.
Цяпер усе мы карыстаемся пладамі барацьбы нашых прадзедаў за нашу свабоду ад рабства. А таксама — плёнам іх працы, бо ваеннае і пасляваеннае пакаленне аднавілі прамысловасць, адбудавалі гарады і вёскі, дзе цяпер жывем мы. Веліч народнага подзвігу ў тым, што яго стваралі не для сябе. Людзі ахвяравалі сабой для будучых пакаленняў, для нас. Мы ж, жывучы ў выгодзе, нашмат больш скардзімся на жыццё, чым яны.
Чаму вайна можа навучыць чалавека? Перш за ўсё, цаніць мір і па — братэрску аб’ядноўвацца дзеля яго. Шанаваць магчымасць жыць побач з блізкімі, а не чакаць іх гадамі з фронту. Кахаць і быць з любімымі, а не атрымоўваць « пахаванкі» жаніхоў. Спакойна ісці па вуліцы, а не бегчы хутчэй у бамбасховішча. Купляць у краме свежыя булачкі, а ня пячы хлеб з лебяды
Ветэраны ВАВ могуць расказаць нам, як страшная вайна, наколькі свет лепш. Але іх становіцца ўсё менш . Так давайце ж самі памятаць пра гэта, каб вялікія і малыя вайны засталіся ў гісторыі!
Больш чым паўстагоддзя таму адгрымелі апошнія залпы вайны. Вярнуліся дадому мільёны мужчын, абазнаных ўсе нягоды, якія калі-небудзь даставаліся на долю чалавека І шмат мільёнаў ваенных і цывільных не вярнуліся. Яны засталіся на незлічоных палях бітваў, у попеле концлагерных кремацыйных печаў, на сушы і на дне некалькіх мораў. Ўсюды. Сёння кажуць , што не засталося больш таямніц, і мы ведаем усё пра вайну. Калі мы ведаем усё пра вайну, то адкуль шчымлівая туга, якую адчуваеш , калі гучыць гімн Вялікай Айчыннай. Адкуль боль, ад якой нікуды не падзецца, калі з-пад кучы лапезна — пярэстых сучасных фатаграфій выгляне пажоўклы куток ваеннай фотакарткі, дзе абняўшыся стаяць загінулыя тады і памерлыя зусім нядаўна? І дзе мяжа, якая падзяляе наш шматстайны і дынамічны свет і свет, які застаўся за кадрам кінахронікі тых праўдзівых і жорсткіх гадоў ? Не, апошнія слова пра тую вайну яшчэ не
Объяснение:
Летние Олимпийские игры 1896 года — первые современные летние Олимпийские игры — проходили с 6 по 15 апреля в Афинах, Греция. 23 июня 1894 года в Париже в Большом зале.
2. Богу Зевсу.
3.Первые соревнования проводились в 1924 году. Также проводились демонстрационные соревнования в 1928, 1936 и 1948 годах. В 1960 году биатлон становится зимним олимпийским видом спорта; ... в фигурном катании были представлены только на ОИ 1908 года.
4.Единственным видом состязаний на Олимпийских играх сначала был бег. ... В пятиборье входили: бег на одну стадию, прыжки, метание диска и копья и, наконец, борьба.
5 .Панкратион (др.-греч. πανκράτιον ← πᾶν- «всё» + κράτος «сила, мощь») — возрождённый древний олимпийский вид единоборства. Слово «панкратион» происходит от названия боевого искусства, впервые включённого в соревнования античных Олимпийских игр.
6.Эстафета начинается в Олимпии (как проходили спортивные состязания в Древней Греции) В день открытия Олимпийских игр первыми на стадион всегда выходят греческие спортсмены, а олимпийский огонь каждый раз загорается от факела, принесённого эстафетой с юга Греции, из Олимпии. ... Время и войны разрушили Олимпию.
7.Согласно легенде, греческий воин по имени Фидиппид (по другим источникам — Филиппид) в 490 году до н. э. после битвы при Марафоне, чтобы возвестить о победе греков, пробежал без остановок от Марафона до Афин. Добежав до Афин, он успел крикнуть: «Радуйтесь, афиняне, мы победили!» и упал замертво.
8.Интересно, а как награждали победителей Олимпийских игр в Древней Греции? Главной наградой победителя древней Олимпиады был лавровый венок, ветви для которого срезали со священной оливы, росшей рядом с храмом Зевса.
9.БЫСТРЕЕ, ВЫШЕ, СИЛЬНЕЕ!
10.Летние Олимпийские игры 1896 года — первые современные летние Олимпийские игры — проходили с 6 по 15 апреля в Афинах, Греция. 23 июня 1894 года в Париже в Большом зале Сорбонны собралась комиссия по возрождению Олимпийских игр. Ее генеральным секретарем стал барон Пьер де Кубертен.
Хутка семдзесят гадоў, як скончылася вялікая вайна. Тады стаяла квітнеючая вясна. На вуліцах абдымаліся незнаёмыя людзі, у радыёпрымачоў выстройваліся чэргі : паслухаць радасныя навіны. Той вясной наш народ пачаў з энтузіязмам аднаўляць руіны страні : ворага прагналі, пара навесці парадак у доме.
Мы не любім воен, таму што іх пачынаюць за свае інтарэсы палітыкі, багацеі або фанатыкі. Але Айчынная вайна называецца Вялікай, бо вялікі быў народны подзвіг. Людзі ваявалі не за палітычныя каштоўнасці, а за свой дом, сад каля яго, за сям’ю. Заканамерна, што перамаглі тыя, хто змагаўся за чалавечыя каштоўнасці. А тыя , хто прыйшоў заняволіць, пацярпелі паразу.
Цяпер усе мы карыстаемся пладамі барацьбы нашых прадзедаў за нашу свабоду ад рабства. А таксама — плёнам іх працы, бо ваеннае і пасляваеннае пакаленне аднавілі прамысловасць, адбудавалі гарады і вёскі, дзе цяпер жывем мы. Веліч народнага подзвігу ў тым, што яго стваралі не для сябе. Людзі ахвяравалі сабой для будучых пакаленняў, для нас. Мы ж, жывучы ў выгодзе, нашмат больш скардзімся на жыццё, чым яны.
Чаму вайна можа навучыць чалавека? Перш за ўсё, цаніць мір і па — братэрску аб’ядноўвацца дзеля яго. Шанаваць магчымасць жыць побач з блізкімі, а не чакаць іх гадамі з фронту. Кахаць і быць з любімымі, а не атрымоўваць « пахаванкі» жаніхоў. Спакойна ісці па вуліцы, а не бегчы хутчэй у бамбасховішча. Купляць у краме свежыя булачкі, а ня пячы хлеб з лебяды
Ветэраны ВАВ могуць расказаць нам, як страшная вайна, наколькі свет лепш. Але іх становіцца ўсё менш . Так давайце ж самі памятаць пра гэта, каб вялікія і малыя вайны засталіся ў гісторыі!
Больш чым паўстагоддзя таму адгрымелі апошнія залпы вайны. Вярнуліся дадому мільёны мужчын, абазнаных ўсе нягоды, якія калі-небудзь даставаліся на долю чалавека І шмат мільёнаў ваенных і цывільных не вярнуліся. Яны засталіся на незлічоных палях бітваў, у попеле концлагерных кремацыйных печаў, на сушы і на дне некалькіх мораў. Ўсюды. Сёння кажуць , што не засталося больш таямніц, і мы ведаем усё пра вайну. Калі мы ведаем усё пра вайну, то адкуль шчымлівая туга, якую адчуваеш , калі гучыць гімн Вялікай Айчыннай. Адкуль боль, ад якой нікуды не падзецца, калі з-пад кучы лапезна — пярэстых сучасных фатаграфій выгляне пажоўклы куток ваеннай фотакарткі, дзе абняўшыся стаяць загінулыя тады і памерлыя зусім нядаўна? І дзе мяжа, якая падзяляе наш шматстайны і дынамічны свет і свет, які застаўся за кадрам кінахронікі тых праўдзівых і жорсткіх гадоў ? Не, апошнія слова пра тую вайну яшчэ не
Объяснение: