выполнения двигательных действий спортсмена.
3. Бег по пересеченной местности в переводе с английского языка.
5. В беге 4х100 участники бегут по своей
10. Величина, по которой определяют результат в эстафетном и кроссовом беге.
По вертикали:
1. Заканчивая свой эстафетный этап, бегун выполняет
своему партнёру которым рекомендуется преодолевать устойчивые препятствия в кроссовом беге.
6. Горизонтальная преграда, преодолеваемая прыжковым бегом.
7. Выделенный 20-метровый участок дистанции на дорожке для передачи эстафетной палочки.
8. На дистанции кроссового бега делают искусственные и естественные
9. Вид эстафет, связан с названием скандинавской страны.
Что значит быть человеком?
Очевидно, что этот вопрос не физиологический, и не риторический.
Внешний вид всех людей выглядит одинаково – есть и руки, и ноги. Но мы часто слышим фразу «Будь человеком!» И кажется, что мы уже люди от рождения. Однако, вместе с этой фразой становится понятно, что в этом заключен иной смысл.
«Быть человеком» значит иметь «человеческое» поведение, такое поведение и такие действия, которые в корне будут отличаться от «нелюдей».
Получается, внешний вид здесь не причем. Гораздо большее значение имеет набор характеристик и личностных качеств, которыми обладает человек.
«Человеческое» поведение подразумевает гуманное поведение, основанное на человеколюбии, сочувствии, сопереживании и прочих положительных (и общественнополезных) качествах личности.
«Быть человеком» значит не только иметь руки и ноги, уметь ходить правильно и иметь мечты. Даже контроля за своим поведением недостаточно для того, чтобы «быть человеком».
Набор личностных качеств индивида должен быть «человеческим».
Приведем пример: человек попал в трудную ситуацию, сломал ногу на улице и не может пошевелиться, стонет от боли, а мимо него вальяжно проходят другие равнодушные люди. Вопрос: можем ли мы таких страдающих равнодушием людей вообще людьми назвать? Наверное, нет. И как раз им и можно сказать «Будь человеком!»
Хаммурапи заңдары — Вавилон заңдарының жинағы. Бұл заңдар Хаммурапи патшалық еткен кезде, шамамен біздің заманымыздан бұрынғы 1760 жылы қабылданған. Хаммурапи заңдары Ежелгі Шығыстағы құл иеленушілік құқықтың аса маңызды ескерткіші болып есептеледі. Диорит бағанға сына жазуларымен жазылған бұл заңдардың мәтіндері 1901 — 1902 жылдары ежелгі Эламның астанасы — Сузы қаласының орнына жүргізілген қазба жұмыстары кезінде табылған. Оны ол жерге эламдықтар әскери олжа ретінде әкелген болса керек. Хаммурапи заңдары қазіргі кезде Луврда сақтаулы тұр. Заңның неғұрлым кейінгі көшірмелерінің жұрнақтары Сузы, Ниневия, тағы басқа. Месопотамия қалаларында жүргізілген қазба жұмыстарында табылды. Хаммурапи заңдарының мәтіні кіріспеден, 282 баптан және қорытынды бөлімнен тұрады. Онда әлеуметтік теңсіздіктің салыстырмалы түрдегі жоғарғы дәрежесі бейнеленген. Сына жазуымен баяндалған заңдар азаматтық және қылмыстық құқыққа бөлінбесе де баптар белгілі бір топтарға біріктірілген; сот процесі, меншік, патша қызметі, неке мен отбасы, міндеттер, тағы баскқа. Оның үстіне әрбір тақырып қылмыстық-құқықтық, сондай-ақ азаматтық-құқықтық тұрғыдан түсіндіріледі. Құқық субъектілері болып ерікті қауым мүшесі (авилум — “адам”) және толық құқығы жоқ патша қызметіндегі ерікті адам (мушкенум — “төмен құлайтын”) танылды. Кейбір құқықтарды (ажырасу және қалың малын қайтарып алу құқығы) ерікті әйелдер де пайдаланған. Құлдар мен балалар тек құқық нысандары ретінде ғана қарастырылды. Хаммурапи заңдарында құл иеленушілердің құлдарға үстемдігін, жалпы жеке меншікті нығайтуға және патша қызметіндегі адамдардың мүдделерін қорғауға ерекше көңіл бөлінді. Бұл заңдар бойынша Вавилон патшалығындағы тауар-ақша қатынастарының елеулі дамығаны жөнінде қорытынды жасауға болады. Ғылыми әдебиетте Хаммурапи заңдары әрекет еткен құқық жинағы ретінде (бұл неғұрлым шындыққа жанасады), “әлеуметтік әділеттілікті” бейнелеген заңдық трактат немесе Хаммурапи патшаның өз қызметі жөніндегі құдайларға берген есебі ретінде қарастырылады. Хаммурапи заңдары ежелгі Кіші Азияның өзінен кейінгі заңдарына елеулі ықпал етті. Хаммурапи заңдарында құл иеленушілердің көзқарастарына қарсылық көрсеткені туралы күмән жоқ, бірақ оларды қырсық құлдардан сақтауға тырысты. Орташа жанұялар Ерте Вавилонда сирек кездесті. Құжаттарда көрсетілгендей құлдарды сатуға, алмастыруға, мұрагерлікпен беруге, сыйға тартуға, бір сөзбен айтқанда олардың тұрмыс жағдайына қарамастан оларды өмірлерін өз беттерінше қолданған құлдардың орташа бағасы 150-200 грамм күмісті құрады.