Галіну насільна прывезлі ў палац, пасля таго, як забілі бацьку.
“Яе акружылі, нібы крумкачы,
Схапілі i pyкi скруцілі.
Пазней у забыццё, бы ў сцюдзёную тонь,
Запала яна i не чула,
Як нёс яе лесам, палонную, конь,
Як пушча стагнала ад гулу.
Ачнулася тольш пад вечар яна
У змрочным палацы Барыны,
3 бядою сваей безуцешнай адна,
У лютай няволі дзяўчына”.
Яна плакала і марыла аб тым, каб яе выратаваў Васіль.
“Каб знаў Васілёк яе гора,
Напэуна б сюды з дапамогай прыйшоў,
Разбіў бы стальныя запоры”.
“Яе акружылі, нібы крумкачы,
Схапілі i pyкi скруцілі.
Пазней у забыццё, бы ў сцюдзёную тонь,
Запала яна i не чула,
Як нёс яе лесам, палонную, конь,
Як пушча стагнала ад гулу.
Ачнулася тольш пад вечар яна
У змрочным палацы Барыны,
3 бядою сваей безуцешнай адна,
У лютай няволі дзяўчына”.
Яна плакала і марыла аб тым, каб яе выратаваў Васіль.
“Каб знаў Васілёк яе гора,
Напэуна б сюды з дапамогай прыйшоў,
Разбіў бы стальныя запоры”.