1. Салатын адамымыз қағаздың дəл ортасында тұруы керек. Бұл кез келген суретті салатын кезде ескеріледі.
2. Қағазға салынатын бейне тым үлкен немесе тым кішкентай болмауы керек.
3. Портрет салғанда көзге аса мəн беру керек. "Көз – жанның айнасы"- дегендей, салынып жатқан портреттен адамның ішкі жан дүниесі көрініп тұрса, бұл ең керемет туынды. Атақты Мона Лизаның бар сыры осы жұмбақ , мейірімді көздерінде.
4. Бұрыннан қатып қалған ережелерге сүйенудің қажеті жоқ. Ол сіздің танылуыңызға кедергі келтіреді. Еркін болыңыз. Қиялыңызға ерік беріңіз. Сонда сіздің салған суретіңіз көптің арасынан ерекшеленіп тұрады.
5. Көп еңбектеніңіз. Суретті көп салған сайын қолыңыз икемденеді.
6. Жан дүниең қандай болса, суретің де сондай болады.
7. Əрдайым адамдардың бет пішіні, басының формасы, дене бітіміне назар аударып жүріңіз. Адам салу анатомиямен байланысты. Жəне адамдардың эмоциясын бақылап үйреніңіз.
8. Түстерді таба білу керек, ол үшін аздаған тәжірибе керек. Жай ғана палитраны алыңызда, түстерді бір- бірімен араластырып көріңіз. Жəне түстердің қосындысын ұмытпаңыз.
Физическое воспитание в Древнем Риме преследовало чисто практические цели. Оно носило преимущественно военно-прикладной характер и в этом смысле было похоже на спартанское, т.е. представляла собой военно-физическое воспитание.
До 12 лет дети воспитывались в семье. Отец обучал сына ведению домашнего хозяйства, владению оружием, заботился о воспитании у него таких высокоценимых в Риме качеств, как преданность Родине, послушание, скромность. Средствами физического воспитания были народные игры и упражнения (бег, метания, борьба, фехтование и др.). Получив воспитание в семье, в школах и достигнув 16— 17-летнего возраста, римские юноши вступали в армию.
1. Салатын адамымыз қағаздың дəл ортасында тұруы керек. Бұл кез келген суретті салатын кезде ескеріледі.
2. Қағазға салынатын бейне тым үлкен немесе тым кішкентай болмауы керек.
3. Портрет салғанда көзге аса мəн беру керек. "Көз – жанның айнасы"- дегендей, салынып жатқан портреттен адамның ішкі жан дүниесі көрініп тұрса, бұл ең керемет туынды. Атақты Мона Лизаның бар сыры осы жұмбақ , мейірімді көздерінде.
4. Бұрыннан қатып қалған ережелерге сүйенудің қажеті жоқ. Ол сіздің танылуыңызға кедергі келтіреді. Еркін болыңыз. Қиялыңызға ерік беріңіз. Сонда сіздің салған суретіңіз көптің арасынан ерекшеленіп тұрады.
5. Көп еңбектеніңіз. Суретті көп салған сайын қолыңыз икемденеді.
6. Жан дүниең қандай болса, суретің де сондай болады.
7. Əрдайым адамдардың бет пішіні, басының формасы, дене бітіміне назар аударып жүріңіз. Адам салу анатомиямен байланысты. Жəне адамдардың эмоциясын бақылап үйреніңіз.
8. Түстерді таба білу керек, ол үшін аздаған тәжірибе керек. Жай ғана палитраны алыңызда, түстерді бір- бірімен араластырып көріңіз. Жəне түстердің қосындысын ұмытпаңыз.
Физическое воспитание в Древнем Риме преследовало чисто практические цели. Оно носило преимущественно военно-прикладной характер и в этом смысле было похоже на спартанское, т.е. представляла собой военно-физическое воспитание.
До 12 лет дети воспитывались в семье. Отец обучал сына ведению домашнего хозяйства, владению оружием, заботился о воспитании у него таких высокоценимых в Риме качеств, как преданность Родине, послушание, скромность. Средствами физического воспитания были народные игры и упражнения (бег, метания, борьба, фехтование и др.). Получив воспитание в семье, в школах и достигнув 16— 17-летнего возраста, римские юноши вступали в армию.
Объяснение:
это 100%правильно можно потом лучший ответ