Жоңғар шапқыншылығы, жоңғар-қазақ соғыстары (Қазақ-Жоңғар соғысы деп те аталады) – Қазақ хандығы құрылған кезден бастап, 18 ғасырдың 50-жылдарына дейін оның аумағына ойраттардың бірде өршелене, бірде беті қайта жасаған шапқыншылықтары. Қазақ халқы ойраттарды алғашқыда қалмақтар, кейін жоңғарлар деп атаған (қ. Жоңғар хандығы). 15 ғасырдың 50-жылдары ойраттардың қалмақ тайпасының билеушісі Үз-Темір тайшы өздерімен іргелес жатқан қазақ даласына шабуыл ұйымдастырады. Дешті Қыпшаққа баса-көктеп кіріп, Ақ Орданы ойрандады. Сыр бойына жетіп, қазақ ұлыстарын оңтүстік-шығысқа қарай ығыстырып, Түркістанды, Ташкентті басып алды. 15 ғасырдың 70-жылдары ойраттар шабуылдары жиілей түсті. Қазақ ханы Таһир (Тайыр) ойраттардың жолына кедергі жасау мақсатында Жетісуда ірі Жатан бекінісін салдырды. 16 ғасырдың екінші жартысында Ақназар хан тұсында қазақ әскері ойраттарға қарсы тойтарыс беріп, үлкен жеңістерге қол жеткізді. Тәуекел хан билік еткен тұста да қазақ жасақтары жау әскеріне қарсы күйрете соққы берген. Ойраттар Сырдария бойындағы сауда орталықтарын басып алғысы келді. Бұлай жорамалдауға ағылшын көпесі әрі саяхатшысы Дженкинсонның келтірген мәліметтері негіз бола алады. Ол 1557 жылы Орта Азиядан Қытайға өтпекші болғанда, оған қазақтар мен ойраттардың Ташкент қаласы үшін жүргізген соғысы кедергі жасаған
"Теория официальной народности", созданная С.С. Уваровым, зиждилась на старых началах, не столь хорошо вести Российскую империю в светлое будущее:
1)«Самодержавие» объяснялось так :что из-за величины территории и особенностей исторического развития в стране сложились условия, при которых она могла жить только под крылом неограниченной монархии.
2)"Православие" считалось основой всякого уклада и счастливой жизни нашего народа, и представлялось консерваторам максимально удобным средством контроля над обществом.
3)«Народность» самое размытое понятие в этой "уваровской тройке", скорее всего это определение связи власти с русской нацией, которая покорно и с должным терпением будет внимать монарху.
Все эти установки вместе являются старыми и традиционными. Все они не являлись чем-то новым, а просто иллюстрировали существующию реальность, без каких либо преобразований, они располагали оставить всё как было. Поэтому теория официальной народности это консервативная идея.
Жоңғар шапқыншылығы, жоңғар-қазақ соғыстары (Қазақ-Жоңғар соғысы деп те аталады) – Қазақ хандығы құрылған кезден бастап, 18 ғасырдың 50-жылдарына дейін оның аумағына ойраттардың бірде өршелене, бірде беті қайта жасаған шапқыншылықтары. Қазақ халқы ойраттарды алғашқыда қалмақтар, кейін жоңғарлар деп атаған (қ. Жоңғар хандығы). 15 ғасырдың 50-жылдары ойраттардың қалмақ тайпасының билеушісі Үз-Темір тайшы өздерімен іргелес жатқан қазақ даласына шабуыл ұйымдастырады. Дешті Қыпшаққа баса-көктеп кіріп, Ақ Орданы ойрандады. Сыр бойына жетіп, қазақ ұлыстарын оңтүстік-шығысқа қарай ығыстырып, Түркістанды, Ташкентті басып алды. 15 ғасырдың 70-жылдары ойраттар шабуылдары жиілей түсті. Қазақ ханы Таһир (Тайыр) ойраттардың жолына кедергі жасау мақсатында Жетісуда ірі Жатан бекінісін салдырды. 16 ғасырдың екінші жартысында Ақназар хан тұсында қазақ әскері ойраттарға қарсы тойтарыс беріп, үлкен жеңістерге қол жеткізді. Тәуекел хан билік еткен тұста да қазақ жасақтары жау әскеріне қарсы күйрете соққы берген. Ойраттар Сырдария бойындағы сауда орталықтарын басып алғысы келді. Бұлай жорамалдауға ағылшын көпесі әрі саяхатшысы Дженкинсонның келтірген мәліметтері негіз бола алады. Ол 1557 жылы Орта Азиядан Қытайға өтпекші болғанда, оған қазақтар мен ойраттардың Ташкент қаласы үшін жүргізген соғысы кедергі жасаған
"Теория официальной народности", созданная С.С. Уваровым, зиждилась на старых началах, не столь хорошо вести Российскую империю в светлое будущее:
1)«Самодержавие» объяснялось так :что из-за величины территории и особенностей исторического развития в стране сложились условия, при которых она могла жить только под крылом неограниченной монархии.
2)"Православие" считалось основой всякого уклада и счастливой жизни нашего народа, и представлялось консерваторам максимально удобным средством контроля над обществом.
3)«Народность» самое размытое понятие в этой "уваровской тройке", скорее всего это определение связи власти с русской нацией, которая покорно и с должным терпением будет внимать монарху.
Все эти установки вместе являются старыми и традиционными. Все они не являлись чем-то новым, а просто иллюстрировали существующию реальность, без каких либо преобразований, они располагали оставить всё как было. Поэтому теория официальной народности это консервативная идея.