как климатические условия повлияли на особенности одежды жителей Руси? Выясни,какую летнюю зимнюю одежду носили в древности народы, населявшие местность, где вы живёте (Иваново)
Бірте-бірте стихиялық қозғалыс ұйымдасқан сипат ала бастады: оның танымал көшбасшылар А.Имановтың басшылығымен Торғай мен Жетісуда ірі ошақтары пайда болды. А.Жангелдин, Т. Бокин, Б. Ашекеев, Ұ. Саурықов. Ж. Мам6етов және т. б.
Көтеріліс бүкіл Қазақстанды қамтып, патшалықтың әскери-отарлаушы және кең ауқымды русификаторлық саясатына қарсы бағытталған ұлт-азаттық қозғалысқа айналды және белгілі дәрежеде - ауылдың феодалдық — бай шыңына қарсы болды. Сонымен бірге, бұл сөз халық шаруашылығының дағдарысына және халықтың кедейленуіне әкелетін империалистік соғысқа қарсы бағытталған. Бұл жерде ол Ресейдің жұмысшы табы мен шаруаларының революциялық күресімен аяқталды. 1916 жылғы көтерілістің басты мақсаты. қазақ халқының бостандық пен тәуелсіздік үшін күрескен күресін қорытындылайтын ұлттық және саяси азаттық болды.
Қазақ қоғамында патша жарлығы мен көтеріліске деген көзқарас екі жақты болды: феодалдық-бай элитасының белгілі бір бөлігі, сондай-ақ жергілікті әкімшілік деп аталатын шенеуніктер патша жарлығын сөзсіз қолдады және оның басты қозғаушы күші болды; қазақ зиялыларының радикалды өкілдері (Бокин, Ниязосков, Жүнісов) оған қарсы шығып, халықты қарулы қарсылыққа шақырды, ал "Қазақ" газетінің (А .Байтұрсынов, А. Бөкейханов, М. Дулатов) айналасында біріккен либералдық-демократиялық интеллигенция жетекшілері. жүлделі нерешительную ұстанымын. Олар бірнеше рет патша әкімшілігін жұмылдыруға асықпауға, дайындық шараларын өткізуге көндіруге тырысты, сонымен бірге қарусыз халық патшалықтың қатыгез қуғын-сүргінінің құрбаны болады деп негізсіз жарлықты орындауға қарсылық көрсетпеуге шақырды.
Көтерілістің ірі орталықтары Жетісу және Торғай ошақтары болды. Семей облысында қарулы қарсылық шілде — тамыз айларында жаппай сипат алды. Барлық жерде шыңдармен, аңшылық мылтықтармен, суық қарулармен қаруланған бүлікші отрядтар ұйымдастырылды. 17 шілдеде Жетісу мен Түркістан өлкесінде соғыс жағдайы жарияланды.
За период несколько информационных ресурсов Казахстана, так или иначе ориентированных на российское информационное поле разместили материалы популяризирующие, либо обеливающие колониальную политику Российской империи в Центральной Азии. Здесь мы не будем приводить ссылки на эти медиа, чтобы лишний раз не делать им рекламу. Просто расскажем, что казахстанскому читателю пытаются очень искусно втюхать в голову мысль, мол, захватническая политика, погубившая миллионы человек из местного населения, на деле являлась благом для региона. Одну из статей прямо так и заканчивают: "именно в старании обезопасить будущее южных границ следует искать главную причину стремительного движения России в Средней Азии. Все остальное - вызволение соотечественников из хивинского плена, колониальные амбиции, захват источников хлопка и рынков сбыта, природная имперская жадность, цивилизаторский порыв - это либо отговорки, либо наговоры. Как известно, с приобретением Туркестана Россия приобрела лишь мир. И ничего более. Экономически отсталый регион, прежде чем стать классической колонией, требовал предварительно огромных вложений. Вложения последовали, но так и не окупились до самой Октябрьской революции». Такая белая и пушистая колонизация...
Казахстан и Россия сейчас дружат, но это не значит, что нужно пересматривать историю и выставлять ее негативные страницы благом. Дружит ведь Индия с Великобританией, несмотря на публикацию в учебниках истории сведений об ужасах британской колонизации.
Ложь и еще раз ложь
Является откровенной ложью насаждение мнения, что Центральная Азия была для России убыточной и вложения стали оправдываться только после Октябрьского переворота. Во-первых, любая метрополия вкладывается в свои колонии, чтобы через выстроенную и ориентированную на центр инфраструктуру извлекать прибыль. За примерами ходить не надо, достаточно оценить промышленную и транспортную структуру КазССР. Преимущественно сырьевое производство, а все коммуникации, включая дороги замкнуты на России. Ну, как в нормальных колониях, будь то британские или российские - ограничение доли коренного населения в городах и воспитание небольшого процента туземных чиновников. Во-вторых, миф о не перспективности центрально-азиатского потенциала для России. Чтобы не быть голословными приведем слова российского промышленника и экономиста Суворина о перспективах Т
Колонизация началась еще при Петре Первом, когда пользуясь тем, что казахи погрязли в кровополитной войне с джунгарами на их землях были выстроены российские крепости. Это военно-инженерные сооружения-Ямышевская (1716), Омская (1716),Железинская (1717), Семипалатинская (1718), Усть-Каменогорская,
Затем началось масштабное переселение по Столыпинской реформе крестьян из Центральной России. Ситуация мало чем отличалась от колонизации Дикого Запада. Переселенец обладал большими правами чем туземец. Военный губернатор Сырдарьинской области писал: "Каждое русское селение... может иметь в будущем большое значение в случае каких-либо внешних военных предприятий. Вообще полезно было бы окружить кольцом русских селений, важнейшие населенные туземцами пункты". Переселенцы рассматривались не только как экономическая база колониализма в крае, но и как военная сила для борьбы с казахами. «Вообще же здесь русский человек должен быть грамотным и умеющим владеть оружием",- писали русские чиновники. Это сейчас в Казахстане дружба народов, а имперский режим вовсе ее и не желал.
Бірте-бірте стихиялық қозғалыс ұйымдасқан сипат ала бастады: оның танымал көшбасшылар А.Имановтың басшылығымен Торғай мен Жетісуда ірі ошақтары пайда болды. А.Жангелдин, Т. Бокин, Б. Ашекеев, Ұ. Саурықов. Ж. Мам6етов және т. б.
Көтеріліс бүкіл Қазақстанды қамтып, патшалықтың әскери-отарлаушы және кең ауқымды русификаторлық саясатына қарсы бағытталған ұлт-азаттық қозғалысқа айналды және белгілі дәрежеде - ауылдың феодалдық — бай шыңына қарсы болды. Сонымен бірге, бұл сөз халық шаруашылығының дағдарысына және халықтың кедейленуіне әкелетін империалистік соғысқа қарсы бағытталған. Бұл жерде ол Ресейдің жұмысшы табы мен шаруаларының революциялық күресімен аяқталды. 1916 жылғы көтерілістің басты мақсаты. қазақ халқының бостандық пен тәуелсіздік үшін күрескен күресін қорытындылайтын ұлттық және саяси азаттық болды.
Қазақ қоғамында патша жарлығы мен көтеріліске деген көзқарас екі жақты болды: феодалдық-бай элитасының белгілі бір бөлігі, сондай-ақ жергілікті әкімшілік деп аталатын шенеуніктер патша жарлығын сөзсіз қолдады және оның басты қозғаушы күші болды; қазақ зиялыларының радикалды өкілдері (Бокин, Ниязосков, Жүнісов) оған қарсы шығып, халықты қарулы қарсылыққа шақырды, ал "Қазақ" газетінің (А .Байтұрсынов, А. Бөкейханов, М. Дулатов) айналасында біріккен либералдық-демократиялық интеллигенция жетекшілері. жүлделі нерешительную ұстанымын. Олар бірнеше рет патша әкімшілігін жұмылдыруға асықпауға, дайындық шараларын өткізуге көндіруге тырысты, сонымен бірге қарусыз халық патшалықтың қатыгез қуғын-сүргінінің құрбаны болады деп негізсіз жарлықты орындауға қарсылық көрсетпеуге шақырды.
Көтерілістің ірі орталықтары Жетісу және Торғай ошақтары болды. Семей облысында қарулы қарсылық шілде — тамыз айларында жаппай сипат алды. Барлық жерде шыңдармен, аңшылық мылтықтармен, суық қарулармен қаруланған бүлікші отрядтар ұйымдастырылды. 17 шілдеде Жетісу мен Түркістан өлкесінде соғыс жағдайы жарияланды.
Объяснение:
За период несколько информационных ресурсов Казахстана, так или иначе ориентированных на российское информационное поле разместили материалы популяризирующие, либо обеливающие колониальную политику Российской империи в Центральной Азии. Здесь мы не будем приводить ссылки на эти медиа, чтобы лишний раз не делать им рекламу. Просто расскажем, что казахстанскому читателю пытаются очень искусно втюхать в голову мысль, мол, захватническая политика, погубившая миллионы человек из местного населения, на деле являлась благом для региона. Одну из статей прямо так и заканчивают: "именно в старании обезопасить будущее южных границ следует искать главную причину стремительного движения России в Средней Азии. Все остальное - вызволение соотечественников из хивинского плена, колониальные амбиции, захват источников хлопка и рынков сбыта, природная имперская жадность, цивилизаторский порыв - это либо отговорки, либо наговоры. Как известно, с приобретением Туркестана Россия приобрела лишь мир. И ничего более. Экономически отсталый регион, прежде чем стать классической колонией, требовал предварительно огромных вложений. Вложения последовали, но так и не окупились до самой Октябрьской революции». Такая белая и пушистая колонизация...
Казахстан и Россия сейчас дружат, но это не значит, что нужно пересматривать историю и выставлять ее негативные страницы благом. Дружит ведь Индия с Великобританией, несмотря на публикацию в учебниках истории сведений об ужасах британской колонизации.
Ложь и еще раз ложь
Является откровенной ложью насаждение мнения, что Центральная Азия была для России убыточной и вложения стали оправдываться только после Октябрьского переворота. Во-первых, любая метрополия вкладывается в свои колонии, чтобы через выстроенную и ориентированную на центр инфраструктуру извлекать прибыль. За примерами ходить не надо, достаточно оценить промышленную и транспортную структуру КазССР. Преимущественно сырьевое производство, а все коммуникации, включая дороги замкнуты на России. Ну, как в нормальных колониях, будь то британские или российские - ограничение доли коренного населения в городах и воспитание небольшого процента туземных чиновников. Во-вторых, миф о не перспективности центрально-азиатского потенциала для России. Чтобы не быть голословными приведем слова российского промышленника и экономиста Суворина о перспективах Т
Колонизация началась еще при Петре Первом, когда пользуясь тем, что казахи погрязли в кровополитной войне с джунгарами на их землях были выстроены российские крепости. Это военно-инженерные сооружения-Ямышевская (1716), Омская (1716),Железинская (1717), Семипалатинская (1718), Усть-Каменогорская,
Затем началось масштабное переселение по Столыпинской реформе крестьян из Центральной России. Ситуация мало чем отличалась от колонизации Дикого Запада. Переселенец обладал большими правами чем туземец. Военный губернатор Сырдарьинской области писал: "Каждое русское селение... может иметь в будущем большое значение в случае каких-либо внешних военных предприятий. Вообще полезно было бы окружить кольцом русских селений, важнейшие населенные туземцами пункты". Переселенцы рассматривались не только как экономическая база колониализма в крае, но и как военная сила для борьбы с казахами. «Вообще же здесь русский человек должен быть грамотным и умеющим владеть оружием",- писали русские чиновники. Это сейчас в Казахстане дружба народов, а имперский режим вовсе ее и не желал.