Змест і структура метадычнага дапаможніка адпавядаюць вучэбнай праграме па беларускай літаратуры для ХІ класа ўстаноў агульнай сярэдняй адукацыі. На гэтым этапе ў межах гісторыка-літаратурнага курса ў выпускным класе вывучаецца літаратура ХХ — пачатку ХХІ стагоддзя. У змест літаратурнай адукацыі ўваходзяць асновы гісторыі літаратуры, мастацкія творы, тэарэтычныя паняцці, развіццё вуснага і пісьмовага маўлення. Вучэбная праграма распрацавана нядаўна, таму яшчэ недастаткова забяспечана вучэбна-метадычнымі матэрыяламі, якія б улічваліістотнае змяншэнне колькасці гадзін, адведзеных на вывучэнне традыцыйных для ХІ класа тэм. Мэта гэтага выдання — дапамагчы настаўніку рэалізаваць асноўныя канцэптуальныя прынцыпы вучэбнай праграмы, праводзіць заняткі змястоўна і цікава. Характар змешчаных у дапаможніку рэкамендацый абумоўлены перакананнем аўтар скага калектыву ў тым, што на ўроку літаратуры славеснік па вінен сфарміраваць у вучняў уменне чытаць і разумець мастацкі тэкст. «Навучанне і выхаванне творчасцю» (М. Лазарук) нельга рэалізаваць без удумлівага, дэталёвага асэнсавання твораў. Пры іх вывучэнні аўтары дапаможніка прапануюць настаўнікам выкарыстоўваць класічныя метады выкладання: эўрыстычны, даследчы, метад творчага чытання. У прапанаваным выданні эўрыстычны метад даволі часта рэалізуецца праз эўрыстычную гутарку, якая ўключае ў сябе праблемныя пытанні. Настаўнік павінен дапамагчы вучню выказаць сваё меркаванне аб пра чытанымтэксце, аргументаваць свае высновы.Урокалітаратуры няма без асобаснага перажывання і асэнсавання прачытанага. Менавіта спецыфіка ўспрымання мастацкага твора вучнямі канкрэтнага класа павінна дыктаваць настаўніку выбар той ці іншайінтэрпрэтацыі тэксту. Прапанаваныя метадычныя парады
Будди́зм (санскр. बुद्ध धर्म, buddha dharma IAST; пали बुद्ध धम्म, buddha dhamma, «Учение Просветлённого»; кит. 佛教 fójiào) —религиозно-философское учение (дхарма) о духовном пробуждении (бодхи), возникшее около VI века до н. э. в Древней Индии. Основателем учения считается Сиддхартха Гаутама, впоследствии получивший имя Будда Шакьямуни.Сами последователи этого учения называли его словом «Дхарма» (Закон, Учение) или «Буддхадхарма» (Учением Будды). Термин «буддизм» был создан европейцами в XIX веке. В настоящее время некоторые исследователи и буддийские деятели определяют буддизм как «науку о сознании»Считается, что это одна из древнейших мировых религий, признанная самыми различными народами с совершенно разными традициями. «Без понимания буддизма невозможно понять и великие культуры Востока — индийскую, китайскую, не говоря уж о культурах Тибета и Монголии, пронизанных духом буддизма до их последних оснований»
