Типичными средневековыми городами были Венеция, Генуя, Пиза, Неаполь, Амальфи, Марсель, Арль, Монпелье, Нарбонн, города Северной Франции, Нидерланды, Англия, Западная Германия и так далее.
Средневековый город должен иметь укрепления – это обязательный пункт. Это цель, с которой города создавались. Укрепление характеризовалось высокими деревянными, а потом и каменными стенами. За стенами вырывали вал, который укрепляли частоколом или водой. Защита обносила не только дома, но и поля, виноградники и все остальное.
В городах жили ремесленники – основная доля. Они бежали в город от феодала, а потом среди ремесленников появились купцы. Главные занятия – ремесло и торговля, работа на городских полях, пастбищах, огородах (находились в черте города). Ремесленники объединялись в цехи. Отсюда появились богачи или патрициаты.
В городах были узкие улицы, не более 2 метров или длина копья рыцаря.
Здания имели особую форму – верхние этажи выступали над нижними (тут размещались торговые лавки). Сначала строили деревянные дома, но после того, как полгорода сгорало, стали строить каменные.
В городе не было освещения, канализации, мусор и выбрасывали на улицы и ямы, откуда были инфекции и крысы.
Постепенно город стал коммуной, а его управление попали в руки городского совета.
Қола дәуірі – адамзат қоғамындағы тарихи-мәдени кезең. Ол қола металлургиясының кең қанат жайып, еңбек құралдары мен қару-жарақ жасауға арналған негізгі материалға айналуымен сипатталады. Бұл кезде неолит дәуірінің мәдениеті дамып, металл игеріле бастады. Негізінен, қола дәуірі мәдениеттері осы металл кендері көп жерлерде дамыды. Мұндай өңірлерде дайындалған қола бұйымдар бірте-бірте іргелес жатқан жерлерге де тарады. А мысты энеолит дәуірінде игерген болатын. Оған қарағанда, қоланың қатты әрі берік болуы құрал-саймандардың сапасын арттырып, еңбек өнімділігін жоғарылата түсті. Қола дәуірінің хронологиялық шегі б.з.б. 4-мыңжылдықтың аяғы мен б.з.б. 1-мыңжылдықтың басын қамтиды. Ежелгі қола құралдары Оңтүстік Иран, Түркия мен Месопотамиядан табылды. Кейінірек олар Мысырға (б.з.б. 4-мыңжылдық аяғы), Үндістанға (б.з.б. 3-мыңжылдық соңы), Қытайға (б.з.б. 2-мыңжылдық ортасы) және Еуропаға, Қазақстанға (б.з.б. 2-мыңжылдық) тарады. Қола дәуірінің Америкада өз тарихы бар. Мұнда металлургия орталығы Перу мен Боливия жерінде болды. Африкадағы қола дәуірі туралы мәселе археологиялық зерттеулердің жеткіліксіздігіне байланысты әлі толық шешілмей келеді.
Объяснение:
Типичными средневековыми городами были Венеция, Генуя, Пиза, Неаполь, Амальфи, Марсель, Арль, Монпелье, Нарбонн, города Северной Франции, Нидерланды, Англия, Западная Германия и так далее.
Средневековый город должен иметь укрепления – это обязательный пункт. Это цель, с которой города создавались. Укрепление характеризовалось высокими деревянными, а потом и каменными стенами. За стенами вырывали вал, который укрепляли частоколом или водой. Защита обносила не только дома, но и поля, виноградники и все остальное.
В городах жили ремесленники – основная доля. Они бежали в город от феодала, а потом среди ремесленников появились купцы. Главные занятия – ремесло и торговля, работа на городских полях, пастбищах, огородах (находились в черте города). Ремесленники объединялись в цехи. Отсюда появились богачи или патрициаты.
В городах были узкие улицы, не более 2 метров или длина копья рыцаря.
Здания имели особую форму – верхние этажи выступали над нижними (тут размещались торговые лавки). Сначала строили деревянные дома, но после того, как полгорода сгорало, стали строить каменные.
В городе не было освещения, канализации, мусор и выбрасывали на улицы и ямы, откуда были инфекции и крысы.
Постепенно город стал коммуной, а его управление попали в руки городского совета.
ТАК ПОЙДЁТ?
Қола дәуірі – адамзат қоғамындағы тарихи-мәдени кезең. Ол қола металлургиясының кең қанат жайып, еңбек құралдары мен қару-жарақ жасауға арналған негізгі материалға айналуымен сипатталады. Бұл кезде неолит дәуірінің мәдениеті дамып, металл игеріле бастады. Негізінен, қола дәуірі мәдениеттері осы металл кендері көп жерлерде дамыды. Мұндай өңірлерде дайындалған қола бұйымдар бірте-бірте іргелес жатқан жерлерге де тарады. А мысты энеолит дәуірінде игерген болатын. Оған қарағанда, қоланың қатты әрі берік болуы құрал-саймандардың сапасын арттырып, еңбек өнімділігін жоғарылата түсті. Қола дәуірінің хронологиялық шегі б.з.б. 4-мыңжылдықтың аяғы мен б.з.б. 1-мыңжылдықтың басын қамтиды. Ежелгі қола құралдары Оңтүстік Иран, Түркия мен Месопотамиядан табылды. Кейінірек олар Мысырға (б.з.б. 4-мыңжылдық аяғы), Үндістанға (б.з.б. 3-мыңжылдық соңы), Қытайға (б.з.б. 2-мыңжылдық ортасы) және Еуропаға, Қазақстанға (б.з.б. 2-мыңжылдық) тарады. Қола дәуірінің Америкада өз тарихы бар. Мұнда металлургия орталығы Перу мен Боливия жерінде болды. Африкадағы қола дәуірі туралы мәселе археологиялық зерттеулердің жеткіліксіздігіне байланысты әлі толық шешілмей келеді.