Опасной болезнью латиноамериканского общества стало распространившееся в районах андского нагорья, в джунглях бассейна амазонки и в некоторых других местах нелегальное производство наркотиков, прежде всего, кокаина и марихуаны, для сбыта главным образом в сша. в сферу наркобизнеса оказались вовлечёнными большие массы населения города и деревни. под плантациями коки, основного сырья для производства кокаина, было занято в начале 1990-х годов 350 тыс. га в перу и 70-60 тыс. га в боливии. на них трудились сотни тысяч крестьян. "кокаиновые бароны" сконцентрировали в своих руках огромные финансовые средства, использовали самолёты, компьютеры и даже спутниковую связь. объём их операций превосходил возможности легальной таких стран, как боливия и колумбия. в 1992 году в латинской америке было произведено 1200 тонн кокаина стоимостью в 130 млрд. долларов. крупнейшей группой "кокаиновых баронов" стал "медельинский картель" в личное состояние его главаря пабло эскобара оценивалось в 3 млрд. долларов. различные звенья латиноамериканской наркомафии были связаны друг с другом, с наркомафией сша и других стран. "кокаиновые бароны" распространили своё влияние на многие сферы легальной . их агентура проникла в ряды государственной администрации, армии и стал складываться зловещий союз наркомафии с ультраправыми и ультралевыми террористами. в колумбии жертвами этого террора оказались тысячи лидеров и активистов левых партий и организаций, а также пытавшиеся бороться с наркомафией представители властей, суда и полиции. в августе 1989 года, после убийства кандидата в президенты от ведущей в стране либеральной партии, правительство колумбии, поддержанное общественностью, начало крупномасштабные операции с участием армии и полиции по всей республике против наркомафии. развернулась ожесточённая борьба. финансовую и техническую колумбии оказало обеспокоенное ростом наркомании и подпольного наркобизнеса правительство сша. усилия колумбии поддержали перу и боливия. по "медельинскому картелю" был нанесён ощутимый удар, многие его руководители погибли или были арестованы». (строганов а.и. новейшая стран латинской америки. м., 1995. с. 362-363). -назовите причины массового производства наркотиков в странах латинской америки. при необходимости, сгруппируйте эти причины. -укажите последствия деятельности наркомафии. -ответьте на вопрос - в чём выразилась «интернационализация» проблемы производства и сбыта наркотиков в современном мире? -выразите своё отношение к данной проблеме.
XVIII ғ. екінші жартысындағы Қазақстан. Абылай хан (1771-1781 жж.)
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы Қазақстан.
XVIII ғасырдың ортасында Орталық Азияда маңызды өзгерістер болып өтті. Жоңғарлардың қазақтарға қарсы жауластық әрекеттері 1745 жылы Калдан-Церен қайтыс болғаннан кейін Жоңғар хандығының өз ішінде орын алған оқиғаларға байланысты әлсірей түсті. Жоңғарияның әлсіреуімен оның қазақ жерлерін жаулап алу қауіпі жойылды. 1748 жылы Әбілқайыр ханды Барақ султанның өлтіруі Россия өкіметін мазаламай қалмады. Әбілқайыр тұсында қалыптасқан саясатты жалғастыруға мүдделі Петербург сарайы Россияға бейімделушілік бағытын устаған феодалдық топтарға үміт артты. 1749 жылы Нуралы Кіші жүздің ханы болып тағайындалды. Алайда патша үкіметінің отарлау бағытындағы саясатының күшеюі жүздегі старшиндардың ханға бағынбауының әртүрлі формасында көрінген ішкі саяси жағдайы шиеленістіріп жіберді. Бұл Орал мағайын ашық отарлау жолына түскен Орынбор әкімшілігіне және Россияның саясатын қолдаған Нуралы ханға қарсы күрес еді.
1756 жылы қазақтардың қысқы уақыттарында малдарын Жайықтың оң жағалауына өткізуіне тыйым салған патша (Елизавета Петровна) жарлығы шықты. Жайық қазақтарының мүддесі үшін қабылданған үкімет шешімі оған қарсы көңіл-күйді күшейте түсті. Орыс селендерін көшпелілер шапқыншылығынан қорғауға бағыштап, патша үкіметі әсіресе Жаық өзені бойымен жылдамдата салған бекіністер мен басқада әскери құрылыстар қазақ жерлерін отарлау орталықтарына айналды.
Объяснение:
XVIII ғ. екінші жартысындағы Қазақстан. Абылай хан (1771-1781 жж.)
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы Қазақстан.
XVIII ғасырдың ортасында Орталық Азияда маңызды өзгерістер болып өтті. Жоңғарлардың қазақтарға қарсы жауластық әрекеттері 1745 жылы Калдан-Церен қайтыс болғаннан кейін Жоңғар хандығының өз ішінде орын алған оқиғаларға байланысты әлсірей түсті. Жоңғарияның әлсіреуімен оның қазақ жерлерін жаулап алу қауіпі жойылды. 1748 жылы Әбілқайыр ханды Барақ султанның өлтіруі Россия өкіметін мазаламай қалмады. Әбілқайыр тұсында қалыптасқан саясатты жалғастыруға мүдделі Петербург сарайы Россияға бейімделушілік бағытын устаған феодалдық топтарға үміт артты. 1749 жылы Нуралы Кіші жүздің ханы болып тағайындалды. Алайда патша үкіметінің отарлау бағытындағы саясатының күшеюі жүздегі старшиндардың ханға бағынбауының әртүрлі формасында көрінген ішкі саяси жағдайы шиеленістіріп жіберді. Бұл Орал мағайын ашық отарлау жолына түскен Орынбор әкімшілігіне және Россияның саясатын қолдаған Нуралы ханға қарсы күрес еді.
1756 жылы қазақтардың қысқы уақыттарында малдарын Жайықтың оң жағалауына өткізуіне тыйым салған патша (Елизавета Петровна) жарлығы шықты. Жайық қазақтарының мүддесі үшін қабылданған үкімет шешімі оған қарсы көңіл-күйді күшейте түсті. Орыс селендерін көшпелілер шапқыншылығынан қорғауға бағыштап, патша үкіметі әсіресе Жаық өзені бойымен жылдамдата салған бекіністер мен басқада әскери құрылыстар қазақ жерлерін отарлау орталықтарына айналды.
Объяснение: