вторую мировую войну начал не гитлер. вторую мировую войну начали сталин&гитлер, заключив пакт о разделе европы за 11 дней до даты официального начала мировой бойни.
Объяснение:
Дело в том, что почему-то все путают договор о ненападении с договором военным. Военный союз с Италией, с Муссолини, назывался, если помните, "Стальной пакт": там они гарантировали военную друг другу. Был "Антикоминтерновский пакт", который связал Берлин, Рим, Токио - по этому пакту они делались военными союзниками. Кстати, в "Антикоминтерновский пакт" чуть не вступила и Польша, настолько ее антисоветская политика соответствовала самому его духу. Но у Германии были и пакты о ненападении, с той же Польшей он был заключен еще в 1934 году. Был пакт о ненападении с Турцией, точно такой же, как с СССР. В 1939 году аналогичный пакт Германия заключила с Данией, а год спустя она была оккупирована немецкими войсками в течение нескольких часов. Короче: договоры о ненападении в ту пору означали только нейтралитет в начавшейся войне или на случай войны. Не больше и не меньше. О нейтралитете можно заявить по-разному. Можно, как это сделали Швейцария и Швеция, провозгласить нейтралитет постоянным фактором своей политики, на все времена. А можно заключать договоры с конкретной страной. При этом не забывайте, что Советский Союз торговал с Германией, именно торговал, а не снабжал ее сырьем, как сейчас любят говорить некоторые историки. А за то сырье, которое мы поставляли в Германию, от нее мы получали оружие. К примеру: знаменитые зенитные пушки, которые защищали небо Москвы и Ленинграда, которые стреляли даже по танкам. Эти пушки делались на заводах "Шкода" и поставлялись нам по договору с Чехословакией, когда она еще была независимым государством. А когда Гитлер подмял Чехословакию, пришлось буквально вытряхать эти пушки из немцев. У нас не было нормального флота. От немцев мы получили линейный корабль, правда, недостроенный, и во время войны этот линкор обороняться Ленинграду, пока его не потопили. Короче, Договор о ненападении, заключенный с Германией нам укреплять обороно страны.
РГ: Мотивы Сталина понятны. А мотивы Гитлера? Ведь план "Барбаросса" уже был на бумаге, оставалось только выбрать дату нападения.
Жуков: Тут тоже был свой расчет: чем активнее торговля, тем больше притупляется бдительность будущего противника. Тем более что Сталин на основе "Стального пакта" между Гитлером и Муссолини полагал, что война против СССР начнется только в 42-м или даже 43-м году. Выиграть это время было очень важно. Ведь только завершение второй пятилетки позволило нам заложить настоящую оборонную промышленность. Только к 40-му году у нас были построены современные авиационные, танковые заводы, заводы по производству моторов для самолетов и танков. Мало этого, только в 40-м появились проекты тех самолетов и танков, которые блестяще зарекомендовали себя в годы войны. Но чтобы наладить их серийное производство и производство запчастей для них, необходимо было еще минимум полтора года. Тогда же у нас была принята и большая судостроительная программа для Военно-морского флота. Если бы он у нас был в 41-м, не было бы никаких проблем с конвоированием судов в северных водах. Наш флот защитил бы морские коммуникации, связывающие Великобританию и СССР. Если посмотреть все документы, связанные с оборонной промышленностью, легко убедиться: производство танков Т-34, тяжелых КВ и ИС, строительство новейших образцов самолетов началось только в конце 39-го - 40-м годах.
Әбілхайырдың ішкі саясаты қайшылықтарға толы. Көшпелі дворяндардың қолдауымен билікке келген хан орталықтандыру және көшпелі Ру билеушілерінің артықшылықтарын шектеу саясатын жүргізе бастады.Сыртқы ереже.
Объяснение:
Әбілхайырдың қол астында қазақ жерлерін біріктіру. Билікке келген Әбілқайыр Ұлыстың қалдықтарын біріктіруге және орталықтандырылған мемлекет құруға бағытталған белсенді қызметін бастады. Ол Сібір мен Қазақстан аумағында билік еткен кезде бірқатар жартылай тәуелсіз иеліктер болды. Сырдария ауданы Орталық Қазақстанның едәуір бөлігін иеленген Ахмет пен Мұхаммед ханның қол астында болды. Есілдің бойында Мұстафа ханның жерлері болса, Сібірдің бір бөлігі қажы Мұхамедке бағынды. Ең ықпалды топ би Едігенің ұрпақтары болды, олардың басында ағайынды Мұса мен Жамбырши тұрды. Бұл 1430г. Абулхаиру тура келді упорную күреске Қажы-Мұхаммед үшін алқабына Тобыл. Өзінің қарсыласын жеңгеннен кейін Әбілқайыр Ахмед пен Мұхаммед ханға қарсы шықты. Сырдариядан алыс емес жерде жаңа шайқас басталып, ол тағы да жеңіске жетті. Оның қарсыластары Кши Мұхаммедке қашып, Хаджи Тарханға пана тапты. 1446 жылы Әбілқайыр Сырдарияға жорық жасап, Созақ, Сығанақ, Ақ Қорған, Өзген қалаларын басып алды. Сығанақ мемлекеттің жаңа астанасы болды. Сол жылы оған мусс-тафа хан қарсы шықты, оның тағдыры Есілде болған ай билеушілерінің бірі. Мұстафа бөлініп, оның барлық мүлкі Әбілхайырдың жақтастары арасында бөлінді. Бұл соңғы үлкен жеңіс болды, содан кейін бірқатар ішкі және сыртқы саяси жеңілістер болды.
Әбілхайырдың ішкі және сыртқы саясаты. Әбілхайырдың ішкі саясаты қайшылықтарға толы. Көшпелі дворяндардың қолдауымен билікке келген хан орталықтандыру және көшпелі Ру билеушілерінің артықшылықтарын шектеу саясатын жүргізе бастады. Замандастары Әбілқайыр мемлекетіндегі алауыздық пен алауыздықтың себебі болған деп жазды. "мемлекетті басқару дәстүрі мен сұлтандық жарғысы бұрынғы тәртіпке сәйкес келмеді және ежелгі әдет-ғұрыптарды сақтамады". Мұның бәрі ықпалды ру билеушілері мен Сұлтандықтың бір бөлігінде оппозицияның пайда болуына себеп болды. Оппозицияның басында Барақ хан Жәнібектің ұлы қажы-Мұхаммедтің немересі Ибак-оглан тұрды. Кши-Мұхаммедтің ағасы Керей, Әбілхайырдың туысы Жәдігер және оның ұлы Бург-оглан, Мұса және Жамбыршы.
Ішкі алауыздықты пайдаланып, қажы-Тарханнан Ахмет қайтып келді, оған Солтүстік Арал өңірінің барлық көшпелі рулары бағынды. Мұса мен Жамбыршы Жагидер хан деп жариялап, Әбілхайырға бағынудан бас тартты. Жағдай ойраттардың рейдтерімен қиындады. Моңғолдардың батыс тармағы ойраттар осы кезеңде Моғолстанға қарсы жаулап алу жорықтарын бастайды. Әбілхайырдың соңғы тірегі болған отырықшы-жер аудандарының жоғалуы оның өліміне қауіп төндірді. Сондықтан хан ел ішіндегі қиындықтарға қарамастан ойраттарға қарсы жорыққа шықты.
Әбілхайыр мен ойрат билеушісі Үз-Темір Тайшы әскерлері арасындағы шайқас Сығанақ маңындағы Көк-Кеңес жерінде өтті. Әбілқайыр толық жеңіліске ұшырап, Сығанақ қабырғасынан тыс жасырынуға мәжбүр болды. Ойраты емес, армысың, кедергі, авариялар мен rob барлық алқабына Сырдария. Көптеген қалалар басып алынды, соның ішінде Түркістан, Ташкент, Отырар, Әбілқайыр қорлаушы әлемге қол қоюға мәжбүр болды. Осыдан кейін оның беделі ақыры төмендеді.
вторую мировую войну начал не гитлер. вторую мировую войну начали сталин&гитлер, заключив пакт о разделе европы за 11 дней до даты официального начала мировой бойни.
Объяснение:
Дело в том, что почему-то все путают договор о ненападении с договором военным. Военный союз с Италией, с Муссолини, назывался, если помните, "Стальной пакт": там они гарантировали военную друг другу. Был "Антикоминтерновский пакт", который связал Берлин, Рим, Токио - по этому пакту они делались военными союзниками. Кстати, в "Антикоминтерновский пакт" чуть не вступила и Польша, настолько ее антисоветская политика соответствовала самому его духу. Но у Германии были и пакты о ненападении, с той же Польшей он был заключен еще в 1934 году. Был пакт о ненападении с Турцией, точно такой же, как с СССР. В 1939 году аналогичный пакт Германия заключила с Данией, а год спустя она была оккупирована немецкими войсками в течение нескольких часов. Короче: договоры о ненападении в ту пору означали только нейтралитет в начавшейся войне или на случай войны. Не больше и не меньше. О нейтралитете можно заявить по-разному. Можно, как это сделали Швейцария и Швеция, провозгласить нейтралитет постоянным фактором своей политики, на все времена. А можно заключать договоры с конкретной страной. При этом не забывайте, что Советский Союз торговал с Германией, именно торговал, а не снабжал ее сырьем, как сейчас любят говорить некоторые историки. А за то сырье, которое мы поставляли в Германию, от нее мы получали оружие. К примеру: знаменитые зенитные пушки, которые защищали небо Москвы и Ленинграда, которые стреляли даже по танкам. Эти пушки делались на заводах "Шкода" и поставлялись нам по договору с Чехословакией, когда она еще была независимым государством. А когда Гитлер подмял Чехословакию, пришлось буквально вытряхать эти пушки из немцев. У нас не было нормального флота. От немцев мы получили линейный корабль, правда, недостроенный, и во время войны этот линкор обороняться Ленинграду, пока его не потопили. Короче, Договор о ненападении, заключенный с Германией нам укреплять обороно страны.
РГ: Мотивы Сталина понятны. А мотивы Гитлера? Ведь план "Барбаросса" уже был на бумаге, оставалось только выбрать дату нападения.
Жуков: Тут тоже был свой расчет: чем активнее торговля, тем больше притупляется бдительность будущего противника. Тем более что Сталин на основе "Стального пакта" между Гитлером и Муссолини полагал, что война против СССР начнется только в 42-м или даже 43-м году. Выиграть это время было очень важно. Ведь только завершение второй пятилетки позволило нам заложить настоящую оборонную промышленность. Только к 40-му году у нас были построены современные авиационные, танковые заводы, заводы по производству моторов для самолетов и танков. Мало этого, только в 40-м появились проекты тех самолетов и танков, которые блестяще зарекомендовали себя в годы войны. Но чтобы наладить их серийное производство и производство запчастей для них, необходимо было еще минимум полтора года. Тогда же у нас была принята и большая судостроительная программа для Военно-морского флота. Если бы он у нас был в 41-м, не было бы никаких проблем с конвоированием судов в северных водах. Наш флот защитил бы морские коммуникации, связывающие Великобританию и СССР. Если посмотреть все документы, связанные с оборонной промышленностью, легко убедиться: производство танков Т-34, тяжелых КВ и ИС, строительство новейших образцов самолетов началось только в конце 39-го - 40-м годах.
Әбілхайырдың ішкі саясаты қайшылықтарға толы. Көшпелі дворяндардың қолдауымен билікке келген хан орталықтандыру және көшпелі Ру билеушілерінің артықшылықтарын шектеу саясатын жүргізе бастады.Сыртқы ереже.
Объяснение:
Әбілхайырдың қол астында қазақ жерлерін біріктіру. Билікке келген Әбілқайыр Ұлыстың қалдықтарын біріктіруге және орталықтандырылған мемлекет құруға бағытталған белсенді қызметін бастады. Ол Сібір мен Қазақстан аумағында билік еткен кезде бірқатар жартылай тәуелсіз иеліктер болды. Сырдария ауданы Орталық Қазақстанның едәуір бөлігін иеленген Ахмет пен Мұхаммед ханның қол астында болды. Есілдің бойында Мұстафа ханның жерлері болса, Сібірдің бір бөлігі қажы Мұхамедке бағынды. Ең ықпалды топ би Едігенің ұрпақтары болды, олардың басында ағайынды Мұса мен Жамбырши тұрды. Бұл 1430г. Абулхаиру тура келді упорную күреске Қажы-Мұхаммед үшін алқабына Тобыл. Өзінің қарсыласын жеңгеннен кейін Әбілқайыр Ахмед пен Мұхаммед ханға қарсы шықты. Сырдариядан алыс емес жерде жаңа шайқас басталып, ол тағы да жеңіске жетті. Оның қарсыластары Кши Мұхаммедке қашып, Хаджи Тарханға пана тапты. 1446 жылы Әбілқайыр Сырдарияға жорық жасап, Созақ, Сығанақ, Ақ Қорған, Өзген қалаларын басып алды. Сығанақ мемлекеттің жаңа астанасы болды. Сол жылы оған мусс-тафа хан қарсы шықты, оның тағдыры Есілде болған ай билеушілерінің бірі. Мұстафа бөлініп, оның барлық мүлкі Әбілхайырдың жақтастары арасында бөлінді. Бұл соңғы үлкен жеңіс болды, содан кейін бірқатар ішкі және сыртқы саяси жеңілістер болды.
Әбілхайырдың ішкі және сыртқы саясаты. Әбілхайырдың ішкі саясаты қайшылықтарға толы. Көшпелі дворяндардың қолдауымен билікке келген хан орталықтандыру және көшпелі Ру билеушілерінің артықшылықтарын шектеу саясатын жүргізе бастады. Замандастары Әбілқайыр мемлекетіндегі алауыздық пен алауыздықтың себебі болған деп жазды. "мемлекетті басқару дәстүрі мен сұлтандық жарғысы бұрынғы тәртіпке сәйкес келмеді және ежелгі әдет-ғұрыптарды сақтамады". Мұның бәрі ықпалды ру билеушілері мен Сұлтандықтың бір бөлігінде оппозицияның пайда болуына себеп болды. Оппозицияның басында Барақ хан Жәнібектің ұлы қажы-Мұхаммедтің немересі Ибак-оглан тұрды. Кши-Мұхаммедтің ағасы Керей, Әбілхайырдың туысы Жәдігер және оның ұлы Бург-оглан, Мұса және Жамбыршы.
Ішкі алауыздықты пайдаланып, қажы-Тарханнан Ахмет қайтып келді, оған Солтүстік Арал өңірінің барлық көшпелі рулары бағынды. Мұса мен Жамбыршы Жагидер хан деп жариялап, Әбілхайырға бағынудан бас тартты. Жағдай ойраттардың рейдтерімен қиындады. Моңғолдардың батыс тармағы ойраттар осы кезеңде Моғолстанға қарсы жаулап алу жорықтарын бастайды. Әбілхайырдың соңғы тірегі болған отырықшы-жер аудандарының жоғалуы оның өліміне қауіп төндірді. Сондықтан хан ел ішіндегі қиындықтарға қарамастан ойраттарға қарсы жорыққа шықты.
Әбілхайыр мен ойрат билеушісі Үз-Темір Тайшы әскерлері арасындағы шайқас Сығанақ маңындағы Көк-Кеңес жерінде өтті. Әбілқайыр толық жеңіліске ұшырап, Сығанақ қабырғасынан тыс жасырынуға мәжбүр болды. Ойраты емес, армысың, кедергі, авариялар мен rob барлық алқабына Сырдария. Көптеген қалалар басып алынды, соның ішінде Түркістан, Ташкент, Отырар, Әбілқайыр қорлаушы әлемге қол қоюға мәжбүр болды. Осыдан кейін оның беделі ақыры төмендеді.