Саденова Гүлнар Шөптібайқызы – қазақ тілі мен әдебиеті пәні мұғалімі. Аталған мектепте 2009 жылдан бастап жұмыс істеп келеді. Гүлнар Шөптібайқызы осы мектепте ұстаздық еткен уақыт аралығында өзін шығармашылықпен жұмыс істейтін белсенді мұғалім ретінде көрсетіп келеді.
Саденова Гүлнар Шөптібайқызы – заман талабына сай білімді, парасатты, жан-жақты ізденіс үстіндегі ұстаз. Ол – қазақ сыныптарындағы қазақ тілі пәнін оқытудың әдістемесін жете меңгерген, өз ісінің шебер маманы. Гүлнар Шөптібайқызы әр сабақтың тартымды, мазмұнды болып өтуіне ерекше көңіл бөлетін, білім берудің жаңа үрдістерін сыныптағы әр оқушының қабілетіне қарай қолдана білетін жаңашыл мұғалім. Еңбексүйгіштік, оқытуға деген шығармашылық ұстаным – мұғалімге тән қасиеттер. Білікті ұстаз Гүлнар Шөптібайқызының сабақтары өзінің нақты ұйымдастырушылығымен, ғылыми тереңдігімен, қисынды қорытындылауымен ерекшеленеді. Оқушы білімін тексеруді іскерлікпен жоспарлай отырып, басты істерге асқан жауапкершілікпен қарайды. Ол оқу үдерісіне оқушы қызығушылығын арттыру мақсатында тынбай еңбек етіп келеді.
Ұстаз «Қазақ тілінің білім мазмұнына енген әр тақырыптың астарындағы құндылықтарға мән бере оқыту» әдістемелік проблемасы бойынша жұмыс істеуде. Өз жұмысында қазақ тілі мен әдебиетін оқытудың сенімділік дәрежесі жоғары құрамды жобалар, ұжымдық ынтымақтастықпен оқыту, интенсивті және деңгейлік оқыту әдістері енетін жеке тұлғаға бағытталған технологияны қолданады.
Гүлнар Шөптібайқызы оқу материалының жүйелі түрде бөлінуіне, оқушының ойлау қабілетін, тіл байлығын жетілдіруге үлкен көңіл бөледі. Бекіту сабақтарында оқушының өзіндік білім алуын жүзеге асыру мақсатында ұжымдық оқыту әдісінің барлық кезеңдерінің іске асуына ықпал етеді. Сабақтарында оқушыларды қазақ халқының ұлттық дәстүрі, мәдениеті, туған жерінің тарихы, табиғаты туралы тың деректермен таныстыра отырып, оларды ұлтжандылыққа, адамгершілікке тәрбиелейді. Қазіргі кезде Гүлнар Шөптібайқызы 7-сынып оқушыларымен «Жергілікті ақын-жазушы Серік Жетпісқалиевтің шығармашылығы» және 8-сынып оқушыларымен “АЛЖИР: тарихы мен тағдырлар” атты тақырыптар бойынша зерттеу жұмыстарымен айналысуда.
Өз ісіне жауапты, оқушылармен ортақ тіл табыса біледі. Шәкірттері де ұстазының еңбегінің нәтижесі ретінде мектепішілік, қалалық олимпиадалар мен түрлі сайыстарда сапалы білім мен біліктіліктерін дәлелдеп, жүлделі орындарды иеленуде.
Гүлнар Шөптібайқызының оқу мен тәрбие негіздері жайлы ұстаздық ой-пікірлері, өзіндік көзқарастары туралы мақалалары қалалық, облыстық, республикалық ба з беттерінде жарияланып жүр. Республикалық «Ана тілі» газетінде жарияланған «Өзіңді өзің таны», «Бала тәрбиесіндегі әженің рөлі» тақырыбында жазылған танымдық мақалалары ұстаздарға ғана емес, ата-аналарға үлкен ой салғаны анық.
Гүлнар Шөптібайқызы 1999-2006 жылдар аралығы Астана қаласында республикалық «Әлем» ба редактор болып қызмет етті, баспагерлік жұмыста да өзінің педагогтық ұстанымын жүзеге асырып, ҚР Білім және ғылым министрлігінің жалпы орта білім департаменті бекіткен «Сынып жетекшісіне арналған журнал» атты мектептегі тәрбие жұмысының жүйелі жүргізілуіне бағытталған авторлық жобасын жасады, аталған журнал күні бүгінге дейін ұстаздар қауымының кең қолданысына ие.
2011-2015 оқу жылдары ұстаз мектеп директорының оқу ісі жөніндегі орынбасары қызметін бірге атқарып келді. Қазақ сыныптарының оқушыларының сапалы білім, саналы тәрбие алуына зор үлес қосып жүрген мұғалім. Мінезі байсалды, әріптестері, оқушылар мен ата-аналар алдында сыйлы да беделді жан.
Монголо-татарское нашествие привело к тому, что центр русской экономической и политической жизни переместился на северо-восток бывшей Киевской державы. К концу XIII в. здесь существовало 13 удельных княжеств. Титул ”главного” князя – великого князя владимирского – не был номинальным: кроме собственного удела под его властью находилось ”столичное” Владимирское княжество. С начала XIV в. борьбу за великое княжение владимирское повели Тверь и Москва, стремясь захватить политическое верховенство на Руси.
Временем основания Москвы считается 1147 год. В этом году княживший в Ростово-Суздальской земле, к которой относилась Москва, князь Юрий Долгорукий послал приглашение черниговскому князю: ”Прииде ко мне во град Москов”. Таково первое упоминание в летописях о Москве.
Московское княжество возникло в 70-е гг. XIII в. Оно занимало выгодное географическое положение, находясь на пересечении речных и сухопутных путей на западе Северо-Восточной Руси, в относительном удалении от Золотой Орды.
Первым московским удельным князем стал в 1276 г. сын Александра Невского Даниил Александрович (1276–1303). При нем началось быстрое расширение Московского княжества. В 1301–1303 гг. к Москве были присоединены Коломна, Переяславское княжество, Можайск.
В начале XIV в. Московское княжество стало одним из крупнейших в Северо-Восточной Руси и испытывало экономический подъем, чему быстрое увеличение населения за счет притока крестьян и ремесленников из других княжеств, более доступных грабительским набегам монголо-татар. Новый московский князь Юрий Данилович (1303–1325) вступил в борьбу за великое княжение владимирское, невзирая на то что Орда до 1317 г. поддерживала тверского князя.
НАЧАЛО СОПЕРНИЧЕСТВА МОСКВЫ И ТВЕРИ
Первым из московских князей вступил в борьбу за великое княжение владимирское Юрий Данилович (1303–1325).
Главными соперниками московских князей в борьбе за великокняжеский Владимирский стол были тверские князья, имевшие на него больше прав как представители старейшей ветви. Тверь стала центром княжества в 1247 г. В 1304 г. ярлык на великое княжение получил Михаил Тверской, стремившийся к полновластному правлению во всей Руси. Используя напряженные отношения тверского князя с Новгородом и митрополитом Петром, а позднее и свою женитьбу на сестре золотоордынского хана, Юрий Данилович в 1317 г. сумел в конце концов получить ярлык и отстранить своего конкурента Михаила Тверского, который был убит в Орде в 1318 г. по проискам московского князя. Около 10 лет соперничество шло с переменным успехом. Политика передачи ярлыка князьям из соперничающих родов позволяла Орде не допустить усиления отдельных княжеств, используя княжеские междоусобицы как предлоги для грабительских вторжений. В 1325 г. Юрий Данилович был убит в Орде одним из сыновей Михаила Тверского, который отомстил за смерть отца.
ИВАН I КАЛИТА (1325–1340)
В 1327 г. в Твери вспыхнуло восстание, вызванное бесчинствами, которыми сопровождался сбор дани отрядом Чолхана. Татары были перебиты. Этим воспользовался московский князь Иван I Калита (1325–1340). Он присоединился к карательной экспедиции. Тверская земля подверглась погрому и надолго вышла из политической борьбы. В награду за подавление восстания Иван Калита получил в 1328 г. ярлык на великое княжение, а также право сбора монгольской дани со всех русских земель, дававшее ему значительные преимущества.
Сбор дани великим князем делал регулярными связи между княжествами. Союз княжеств, сначала подневольный и финансовый, послужил основой объединения русских земель вокруг Москвы.
При Иване Калите продолжалось расширение Московского княжества. Он смог, не прибегая к оружию, расширить территорию княжества путем ”купель” – получая у хана за богатые дары ярлыки на отдельные земли (Углич, Галич, Белоозеро) .
Иван Калита поддерживал тесные контакты с ордынскими ханами, что обеспечило длительную передышку от новых вторжений, дало возможность укрепить княжество, накопить силы.
Саденова Гүлнар Шөптібайқызы – қазақ тілі мен әдебиеті пәні мұғалімі. Аталған мектепте 2009 жылдан бастап жұмыс істеп келеді. Гүлнар Шөптібайқызы осы мектепте ұстаздық еткен уақыт аралығында өзін шығармашылықпен жұмыс істейтін белсенді мұғалім ретінде көрсетіп келеді.
Саденова Гүлнар Шөптібайқызы – заман талабына сай білімді, парасатты, жан-жақты ізденіс үстіндегі ұстаз. Ол – қазақ сыныптарындағы қазақ тілі пәнін оқытудың әдістемесін жете меңгерген, өз ісінің шебер маманы. Гүлнар Шөптібайқызы әр сабақтың тартымды, мазмұнды болып өтуіне ерекше көңіл бөлетін, білім берудің жаңа үрдістерін сыныптағы әр оқушының қабілетіне қарай қолдана білетін жаңашыл мұғалім. Еңбексүйгіштік, оқытуға деген шығармашылық ұстаным – мұғалімге тән қасиеттер. Білікті ұстаз Гүлнар Шөптібайқызының сабақтары өзінің нақты ұйымдастырушылығымен, ғылыми тереңдігімен, қисынды қорытындылауымен ерекшеленеді. Оқушы білімін тексеруді іскерлікпен жоспарлай отырып, басты істерге асқан жауапкершілікпен қарайды. Ол оқу үдерісіне оқушы қызығушылығын арттыру мақсатында тынбай еңбек етіп келеді.
Ұстаз «Қазақ тілінің білім мазмұнына енген әр тақырыптың астарындағы құндылықтарға мән бере оқыту» әдістемелік проблемасы бойынша жұмыс істеуде. Өз жұмысында қазақ тілі мен әдебиетін оқытудың сенімділік дәрежесі жоғары құрамды жобалар, ұжымдық ынтымақтастықпен оқыту, интенсивті және деңгейлік оқыту әдістері енетін жеке тұлғаға бағытталған технологияны қолданады.
Гүлнар Шөптібайқызы оқу материалының жүйелі түрде бөлінуіне, оқушының ойлау қабілетін, тіл байлығын жетілдіруге үлкен көңіл бөледі. Бекіту сабақтарында оқушының өзіндік білім алуын жүзеге асыру мақсатында ұжымдық оқыту әдісінің барлық кезеңдерінің іске асуына ықпал етеді. Сабақтарында оқушыларды қазақ халқының ұлттық дәстүрі, мәдениеті, туған жерінің тарихы, табиғаты туралы тың деректермен таныстыра отырып, оларды ұлтжандылыққа, адамгершілікке тәрбиелейді. Қазіргі кезде Гүлнар Шөптібайқызы 7-сынып оқушыларымен «Жергілікті ақын-жазушы Серік Жетпісқалиевтің шығармашылығы» және 8-сынып оқушыларымен “АЛЖИР: тарихы мен тағдырлар” атты тақырыптар бойынша зерттеу жұмыстарымен айналысуда.
Өз ісіне жауапты, оқушылармен ортақ тіл табыса біледі. Шәкірттері де ұстазының еңбегінің нәтижесі ретінде мектепішілік, қалалық олимпиадалар мен түрлі сайыстарда сапалы білім мен біліктіліктерін дәлелдеп, жүлделі орындарды иеленуде.
Гүлнар Шөптібайқызының оқу мен тәрбие негіздері жайлы ұстаздық ой-пікірлері, өзіндік көзқарастары туралы мақалалары қалалық, облыстық, республикалық ба з беттерінде жарияланып жүр. Республикалық «Ана тілі» газетінде жарияланған «Өзіңді өзің таны», «Бала тәрбиесіндегі әженің рөлі» тақырыбында жазылған танымдық мақалалары ұстаздарға ғана емес, ата-аналарға үлкен ой салғаны анық.
Гүлнар Шөптібайқызы 1999-2006 жылдар аралығы Астана қаласында республикалық «Әлем» ба редактор болып қызмет етті, баспагерлік жұмыста да өзінің педагогтық ұстанымын жүзеге асырып, ҚР Білім және ғылым министрлігінің жалпы орта білім департаменті бекіткен «Сынып жетекшісіне арналған журнал» атты мектептегі тәрбие жұмысының жүйелі жүргізілуіне бағытталған авторлық жобасын жасады, аталған журнал күні бүгінге дейін ұстаздар қауымының кең қолданысына ие.
2011-2015 оқу жылдары ұстаз мектеп директорының оқу ісі жөніндегі орынбасары қызметін бірге атқарып келді. Қазақ сыныптарының оқушыларының сапалы білім, саналы тәрбие алуына зор үлес қосып жүрген мұғалім. Мінезі байсалды, әріптестері, оқушылар мен ата-аналар алдында сыйлы да беделді жан.
Объяснение:
Вот так как тоо
ВОЗНИКНОВЕНИЕ МОСКОВСКОГО КНЯЖЕСТВА
Монголо-татарское нашествие привело к тому, что центр русской экономической и политической жизни переместился на северо-восток бывшей Киевской державы. К концу XIII в. здесь существовало 13 удельных княжеств. Титул ”главного” князя – великого князя владимирского – не был номинальным: кроме собственного удела под его властью находилось ”столичное” Владимирское княжество. С начала XIV в. борьбу за великое княжение владимирское повели Тверь и Москва, стремясь захватить политическое верховенство на Руси.
Временем основания Москвы считается 1147 год. В этом году княживший в Ростово-Суздальской земле, к которой относилась Москва, князь Юрий Долгорукий послал приглашение черниговскому князю: ”Прииде ко мне во град Москов”. Таково первое упоминание в летописях о Москве.
Московское княжество возникло в 70-е гг. XIII в. Оно занимало выгодное географическое положение, находясь на пересечении речных и сухопутных путей на западе Северо-Восточной Руси, в относительном удалении от Золотой Орды.
Первым московским удельным князем стал в 1276 г. сын Александра Невского Даниил Александрович (1276–1303). При нем началось быстрое расширение Московского княжества. В 1301–1303 гг. к Москве были присоединены Коломна, Переяславское княжество, Можайск.
В начале XIV в. Московское княжество стало одним из крупнейших в Северо-Восточной Руси и испытывало экономический подъем, чему быстрое увеличение населения за счет притока крестьян и ремесленников из других княжеств, более доступных грабительским набегам монголо-татар. Новый московский князь Юрий Данилович (1303–1325) вступил в борьбу за великое княжение владимирское, невзирая на то что Орда до 1317 г. поддерживала тверского князя.
НАЧАЛО СОПЕРНИЧЕСТВА МОСКВЫ И ТВЕРИ
Первым из московских князей вступил в борьбу за великое княжение владимирское Юрий Данилович (1303–1325).
Главными соперниками московских князей в борьбе за великокняжеский Владимирский стол были тверские князья, имевшие на него больше прав как представители старейшей ветви. Тверь стала центром княжества в 1247 г. В 1304 г. ярлык на великое княжение получил Михаил Тверской, стремившийся к полновластному правлению во всей Руси. Используя напряженные отношения тверского князя с Новгородом и митрополитом Петром, а позднее и свою женитьбу на сестре золотоордынского хана, Юрий Данилович в 1317 г. сумел в конце концов получить ярлык и отстранить своего конкурента Михаила Тверского, который был убит в Орде в 1318 г. по проискам московского князя. Около 10 лет соперничество шло с переменным успехом. Политика передачи ярлыка князьям из соперничающих родов позволяла Орде не допустить усиления отдельных княжеств, используя княжеские междоусобицы как предлоги для грабительских вторжений. В 1325 г. Юрий Данилович был убит в Орде одним из сыновей Михаила Тверского, который отомстил за смерть отца.
ИВАН I КАЛИТА (1325–1340)
В 1327 г. в Твери вспыхнуло восстание, вызванное бесчинствами, которыми сопровождался сбор дани отрядом Чолхана. Татары были перебиты. Этим воспользовался московский князь Иван I Калита (1325–1340). Он присоединился к карательной экспедиции. Тверская земля подверглась погрому и надолго вышла из политической борьбы. В награду за подавление восстания Иван Калита получил в 1328 г. ярлык на великое княжение, а также право сбора монгольской дани со всех русских земель, дававшее ему значительные преимущества.
Сбор дани великим князем делал регулярными связи между княжествами. Союз княжеств, сначала подневольный и финансовый, послужил основой объединения русских земель вокруг Москвы.
При Иване Калите продолжалось расширение Московского княжества. Он смог, не прибегая к оружию, расширить территорию княжества путем ”купель” – получая у хана за богатые дары ярлыки на отдельные земли (Углич, Галич, Белоозеро) .
Иван Калита поддерживал тесные контакты с ордынскими ханами, что обеспечило длительную передышку от новых вторжений, дало возможность укрепить княжество, накопить силы.
Объяснение: