Бекініс, қорған, қамал — тұрақты әскері, қару-жарағы бар, қажетті азық-түлік, т.б. нәрселермен қамтамасыз етілген, әскери-стратегиялық тұрғыдан маңызды, жау қоршауында қалған жағдайда ұзақ уақыт қарсыласуға мүмкіндігі мол әскери тұрақ. Ол теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі және құрлықтық Бекініс болып бөлінеді. Теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі әскери флот күштерінің шұғыл әрекет тірегі ретінде қызмет етеді. Мұндай Бекіністер құрамында теңізге, ішкі рейдтерге шығуға оңтайлы бірнеше (жабық) аралдар, сондай-ақ, қорғанысқа, кемелер мен қайықтарды жөндеуге, жабдықтауға қажетті құралдар болады. Теңіз жағалауында Бекіністік құрылыстар жүргізу, қорғану туралы алғашқы жазба деректер Филон Византийский (б.з.б. 3 ғ.), Витрувий (б.з.б. 1 ғ.), Аполлодар (2 ғ.), Вегеция (4 ғасырдың соңы — 5 ғасырдың бас кезі) еңбектерінде кездеседі. Құрлықтық Бекініс алғашында топырақ үйіндісімен, таспен, ағашпен, т.б. материалдармен қоршалған елді мекен түрінде болды. Ал көшпелілер әскерлері жылжымалы Бекіністер құру әдістерін қолданған. Кейін қалалық мәдениеттің өркендеуіне байланысты қорғаныс құрылыстары бар Бекіністер, қамалдар салына бастады. Мұндай елді мекенді, қамалдарды қорғау тұрғындардың өз күшімен жүзеге асырылған. Ертедегі мемлекеттер мен қалаларда әскер пайда болып, құрылыс өнерінің дамуы мен арзан жұмыс қолдарының (құлдар) көбеюіне байланысты көне қалалар айналасы мұнаралы қабырғалармен, ормен қоршалатын болды. Мысалы, парсылар астанасы Сузы үш қатар мұнаралы қабырғалармен қоршалған. Орта Азия мен көне Қазақстан жерінде де мұндай көп қатарлы Бекіністер аз болмаған. Олардың орындары ондап саналады. Б.з-дың алғашқы ғасырларында Сырдың оң жағасынан бой көтерген Сауран қаласының да бірнеше бекініс қабырғалары болған. Бекіністің сыртқы қоршауы құлаған жағдайда, ең соңғы кедергі есебіндегі тірек-қорғаны — цитаделі (гректерде — акрополь, римдіктерде — капитолий) салынған. Үлкен аумақты ел шетінен қорғауға арналған шекаралық Бекіністер Қытайда (Ұлы Қытай қорғаны), Мысырда, Ассирияда, Вавилонда, Иранда, Римде, т.б. елдерде қолданылған. Орта ғасырларда Батыс Еуропада ірі жер иелерінің қорған-сарайлары (замоктар), қорғандары күшейтілген қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар түріндегі Бекіністер пайда болды. Қорған-сарайлар ірі жер иелерінің тұрғын жайы мен қол астындағы халықтан алым-салық жинау, ұрыс қимылдарын жүргізу мақсатында жасақталған қарулы әскері орналасатын тұрақ қызметін атқарды. 13 — 14 ғасырларда тек Францияда ғана 50 мыңға жуық қорған-сарайлар, қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар болды. Оқ-дәрімен атылатын қарулардың пайда болуына байланысты (18 — 19 ғасырлардан бастап) теңіз жағалауындағы Бекініс қабырғаларының алдыңғы жағынан қосымша форттар салына бастады. 19 ғасырдың аяғында Бекініс құрылысына бетон және оқ өтпейтін құрылымдар қолданылатын болды. 1-дүниежүзілік соғыс қарсаңында Еуропа территориясында әр түрлі дәрежедегі 150-ден астам Бекініс болды. Қару-жарақтар мен әскердің Бекіністерге топталуы қарсыластарға артиллериядан бастырмалата соққы беру арқылы бас көтертпей тастауына мүмкіндік беретін. Сондықтан, қарулы күштерді әр жерге бөліп орналастыру қажеттігі туындады. 1-дүниежүзілік соғыстан кейін Бекіністер орнына әскери шептер өмірге келді.[1]
1 ОСНОВНЫЕ ПОНЯТИЯ И КЛАССИФИКАЦИЯ ИННОВАЦИЙ
Сущность инноваций.
Современный научно-технический прогресс немыслим без
интеллектуального продукта, получаемого в результате инновационной
деятельности.
Понятие «инновация» в экономическую науку было введено Йозефом
Шумпетером. Под нововведением Шумпетер понимал «новые комбинации,
изменения в развитии». В своем основополагающем труде «Теория
экономического развития» (1912) он выделяет пять случаев нововведений (сам
термин «инновация» ученый стал использовать только в 1930-х гг.):
- использование новой техники или новых технологических процессов;
- внедрение продукции с новыми свойствами;
- использование нового сырья;
- изменения в организации производства и его материально-техническом
обеспечении;
- появление новых рынков сбыта.
В мировой экономической литературе термин «инновация» понимается как
превращение потенциального научно-технического прогресса в реальный,
воплощенный в новых продуктах и технологиях.
В соответствии с международными стандартами инновация определяется
как конечный продукт инновационной деятельности, получивший воплощение в
виде нового или усовершенствованного продукта, который был внедрен на рынке.
Существует две основные причины возникновения инноваций:
- внутренняя - рост и усложнение потребностей человека вынуждает
изобретать все новые и более совершенные удовлетворения этих
потребностей;
- внешняя - окружающая среда человека постоянно меняется, поэтому
человеку приходится напрягать интеллектуальные силы и использовать
практический опыт, чтобы устоять в конкурентной борьбе.
7
Стоит отметить, что инновация не может быть инновацией, если она не
коммерциализирована.
Функции инноваций.
Инновация выполняет три функции:
- воспроизводственная означает, что инновация представляет собой важный
источник финансирования расширенного воспроизводства;
- инвестиционная - прибыль, полученная за счет реализации инновации,
может использоваться по различным направлениям, в том числе и в качестве
капитала;
- стимулирующая - получение предпринимателем прибыли за счет
реализации инновации прямо соответствует основной цели любой коммерческой
организации. Прибыль служит стимулом для предпринимателя для внедрения
новых инноваций; побуждает его постоянно изучать спрос, совершенствовать
организацию маркетинговой деятельности, применять современные методы
управления финансами.
Свойства инноваций.
Объяснение: