,Абайдың сүйіп, жар етіп алған екінші әйелі Әйгерімнен туған ұлы Тұрағұл, өзінің естелігінде жазғанындай, Абайдың отыз екі жасында өмірге келген екен. Жастайынан Абайдың тәрбиесін көріп, өнер-білімге ерте ден қойған ол өте зейінді, алғыр болған. Әкесінің өнегесімен орыс әдебиетімен жастай танысып, соның арқасында осы тілде жатық сөйлеген, аудармашылықпен айналысқан. Әкесі туралы татымды да тиянақты естелік жазып, қалдырған. Мен – әкемнің кіші жамағатынан туған тұңғыш баласымын. Әкем кіші жамағат алғанда бастапқы бәйбішесі өзінен 2-3 жас үлкен еді, ұлғайған кезімде өзімді күтуге қолайсыз болады деген шығар. Екінші, жалпы қолы жеткен, әлі келген адамға екі қатын алмақ ғұрып сықылдыланғандықтан да шығар.Мен әкемнің 32 жасында, жастықтың алғашқы арыны басылып, жігіт ағасы болып қалған кезінде туғанмын. Мен әкемді танығанда, әкемнің жүзі ашық, ажары сыртында, көзі өткір, ашуы да, қуануы да жылдам, ширақ жанды адам еді. Мәжілісі қызықты, сауықшыл, дастарқаны аса мол еді. Бір іспен қызықтамай, жай, салбырап, шаруасын істеп отырмаушы еді.Бір ғадаты жақсы атқа, қыран құсқа құмар еді, өзі 2-3 жыл салтанатын келістіріп құсбегілерін, мергендерін сайлап құс салыпты. Балаларының әрқайсысына құс салғызды, бірақ ұзақ уақыт құсшы болғанымыз жоқ. Біреудікін алып, біреуге сапырып отырады. 250 шамалы құс қолыма келіп, кеткен шығар. “Тулақтың шолағындай” құс кергенім жоқ деп айтып отырушы еді.
Телевидение играет очень важную роль в нашей жизнь. Этот постоянный источник развлечения и информации, окно, через которое в наши дома может войти весь мир. Некоторые люди считают лучшим времяпровождением своего свободного времени за просмотром развлекательных телепередач, тогда как другие считают, что лучше смотреть политические и образовательные программы. Мы можем посмотреть много действительно интересных программ: информационных, музыкальных, спортивных, для детей и для взрослых.
Но что мы делали раньше, до появлению телевидения? Прежде чем мы впустили «одноглазого монстра» в наши дома, нам никогда не составляло трудности занять свое свободное время. Мы имели возможность наслаждаться достижениями Цивилизации. Например, для нас было в порядке вещей иметь хобби, развлекать наших друзей и развлекаться самим, ходить в театры, кино, участвовать в походах и спортивных соревнованиях. Мы даже имели обычай читать книги и слушать музыку. Все это принадлежит нашему Теперь все наше свободное время регулируется «ящиком чудес» . Мы мчимся домой и впопыхах поглощаем пищу, чтобы успеть в самый раз к той или другой программы. Мы даже перестали сидеть за столом и неторопливо ужинать, обмениваясь новостями за день. Монстр требует и получает абсолютную тишину и внимание. Если член семьи посмеет открыть рот во время программы, его быстро принуждают замолчать.
Мен – әкемнің кіші жамағатынан туған тұңғыш баласымын. Әкем кіші жамағат алғанда бастапқы бәйбішесі өзінен 2-3 жас үлкен еді, ұлғайған кезімде өзімді күтуге қолайсыз болады деген шығар. Екінші, жалпы қолы жеткен, әлі келген адамға екі қатын алмақ ғұрып сықылдыланғандықтан да шығар.Мен әкемнің 32 жасында, жастықтың алғашқы арыны басылып, жігіт ағасы болып қалған кезінде туғанмын. Мен әкемді танығанда, әкемнің жүзі ашық, ажары сыртында, көзі өткір, ашуы да, қуануы да жылдам, ширақ жанды адам еді. Мәжілісі қызықты, сауықшыл, дастарқаны аса мол еді. Бір іспен қызықтамай, жай, салбырап, шаруасын істеп отырмаушы еді.Бір ғадаты жақсы атқа, қыран құсқа құмар еді, өзі 2-3 жыл салтанатын келістіріп құсбегілерін, мергендерін сайлап құс салыпты. Балаларының әрқайсысына құс салғызды, бірақ ұзақ уақыт құсшы болғанымыз жоқ. Біреудікін алып, біреуге сапырып отырады. 250 шамалы құс қолыма келіп, кеткен шығар. “Тулақтың шолағындай” құс кергенім жоқ деп айтып отырушы еді.
Но что мы делали раньше, до появлению телевидения? Прежде чем мы впустили «одноглазого монстра» в наши дома, нам никогда не составляло трудности занять свое свободное время. Мы имели возможность наслаждаться достижениями Цивилизации. Например, для нас было в порядке вещей иметь хобби, развлекать наших друзей и развлекаться самим, ходить в театры, кино, участвовать в походах и спортивных соревнованиях. Мы даже имели обычай читать книги и слушать музыку. Все это принадлежит нашему Теперь все наше свободное время регулируется «ящиком чудес» . Мы мчимся домой и впопыхах поглощаем пищу, чтобы успеть в самый раз к той или другой программы. Мы даже перестали сидеть за столом и неторопливо ужинать, обмениваясь новостями за день. Монстр требует и получает абсолютную тишину и внимание. Если член семьи посмеет открыть рот во время программы, его быстро принуждают замолчать.