Cұңқар тұқымдасына жататын жыртқыш құс. Қазақстанда Іле алабының төменгі ағысында, Ертіс – Есіл өзендері алабында, Алакөл, Қызылтұз, Зайсан көлдері маңындағы адырларда, Алтай, Алатау, Тарбағатай тауларының бөктерлерінде кездеседі. Қанаты ұзын, үшкір, үстіңгі беті сұр, астыңғы жағы ақшылдау келген, көлденең қара жолақты. Көзінің астында ұзынша қос қара «мұртшасы» (қауырсыны) болады. Денесінің ұзындығы 40 – 50 см, қанаттары жайылғанда 90 – 110 см. Шәулісі ұябасарынан кішірек. Шәулісінің салм. 500 – 800 г, ал ұябасарынікі – 540 – 1090 г. Аяқтары қысқа, тырнақтары майысқан, өткір.[3] Сағатына 300 км жылдамдықпен ұшады. Лашын жартас, құздағы қолайлы қуысқа, қияда өскен ағаш басына ұя салады. Кейде өзге құстардың ұясын да иемденеді. Көздері қара түсті болып келеді.
1)Патшаның аспазы білгір, ақылды және тапқыр адам.Себебі оның айтқан әр сөзінің тереңіне түнілсек өте керемет мағына жатыр.2)Аспаз болу оңай емес.Әрбір істің үлкен түбінде еңбек пен іс жатады.Себебі жақсы аспаз болу үшін өзіңе сенімді болуың керексің. Үнемі ізденісте жүріп, тамақтарды зерттеуің қажет. Аспаздың бойында сабырлылық,тазалық және махаббат бар кезде тамағы міндетті түрде дәмді шығады. Әр адам аспазшы болмайды, тек төзімді, күш қуаты тасып тұрған, ақылды адам нағыз аспаз болатыны анық.Ал бұл деген өте үлкен еңбек.Сол себепті әр істі бағалайық.
