Абай, Абай ғой, айналайын-ай! Апасына айтайыншы, - Анау - Абай, Аба деді бір үлкен әйел. Бәсе, Телғара ғой... Жаным-ау, мынау... — Телғара! - деді жас әйел. Сыртқа шықты лайдың келген хабарын естіп, анасы — Ұлжан мен Әжесі — зере ашықты. Зеренің ең жақсы көретін немересі — Абай еді. Оның тілеуін тілеп отыратын. Абай аттан түсті. Ол көп ішінен, ең алдымен, өз шешесін көрді. Соған карай жүре беріп еді, шешесі: Мына Шырағым, балам, ар жағыңда әкең тұр... Сәлем бер! - деді. Абай әкесіне қарай тез бұрылды. Әкесіне қол беріп амандасты. Әкесі: Балам, бойың өсіп, ержетіп қалыпсың! Бойыңдай болып білімің де өсті ме? - деді. ұялғанды, жауап айтпағанды кешірмейтін әке мінезі Абайға бел- гілі. Ол сабырмен: - Шүкір, әке, Қазіреттің рұқсатын, фатиқасын алып қайттым, – деді. ответьте на вопрос по тексту Абайдың жақын адамдарына мінездеме жаз. (Каким представил/а близких людей Абая? Охарактризуй их.)
Әрине, ғылымның Жер, Күн және жалпы барлығы қалай пайда болғандығы туралы көзқарасы, мысалы, Киелі кітапта, осы оқиғалар қалай суреттелгенінен өзгеше. Бірақ ғылымның пікір айтуға құқығы бар, оны құрметтейік. Соңында, қалай болғанын білейік. Ғылыми тұрғыдан.
Өткен күндердегі істер туралы куәгерлердің ешқайсысынан жауап ала алмаймыз. Өмір күн сәулесінен кейін пайда болды және планеталар пайда болды, бұл ешкімді таң қалдырмайды. Сонымен қатар, ғалымдар аспан денелерінің жанама дәлелдерін зерттеу нәтижесінде болған барлық нәрсе туралы нақты түсінікке ие. Күн жүйесіндегі барлық нәрсе сол баяғы жеткен жетістіктердің ізін қалдырады.
Объяснение:
Оқи салшы))
Күндердің бір күні Жылан жер жүзіндегі жанды мен жансыздарға мынадай арыз айтады:
— Мені Тәңірім сендердің бәріңнен кем жаратыпты. Аяқ-қолым жоқ. Басымды көтере алмай, жер бауырлап қалдым. Не жеп, не қоярымды да білмеймін. Сендердің бәрің бір бүтін тілдісіңдер, ал мен айыр тілдімін. Ойлап отырсам, жанды мен жансыздың ішіндегі сорлысы мен екенмін. Маған ешқайсыңның жәрдем еткілерің келмейді. «Сен қасіретті көп тарттың, ондайлар әрдайым әділ келеді, сен барлығымызға патша да бола аласың» деп, сөзбен болса да жұбатып кетпейсіңдер, – деп, ол екі көзінен қанды жасын сорғалатып, ағыл-тегіл жылайды.
Жанды-жансыздың барлығы жыланға аяныш білдіріп, өкпесін орынды көреді, «қарасың деп шықпайтын, қара қылды қақ жарған, ақ жүрек ақылшымыз болар» десіп, өздеріне патша етіп сайлайды.
Жыл артынан жыл, күн артынан күн өтіп жатады.
Күндердің күнінде Жыланекең: «Бүкіл әлемге патша болып, барлық билікті өз қолыма алсам, бұдан да жақсы тұрар едім. Көзіме көрінген тамақты ішпей, дүниедегі жандылардың ең тәтті қандысын жер едім», – деп қиялдайды. Қан дәмін айыра алатындарды шақыртады. Қос қанатын делдитіп, аяқтарын шілтитіп, қуарып Шіркей, тұмсығын едірейтіп Маса, патшаның көңілін табам деушілердің бәрі келеді.