Достық – адамдардың бір-біріне адал, қалтқысыз сеніп, бір мүдделі, ортақ көзқараста болатын қасиеті. Достық өзара жауапкершілік пен қамқорлықтың, рухани жақындықтың белгісі. Нағыз достық кісіге шабыт беріп, өмірде кездесетін түрлі сәтсіздіктерге мойымауға, басқа түскен қайғы мен қиыншылықты бірге көтеруге жәрдемдеседі. Дос-жарандардың мінездері әр түрлі болып келуі мүмкін. Мысалы, біреуінде қызбалық не шабандық, екіншісінде тұйықтық не жігерсіздік байқалса да, бұлар достыққа кедергі бола алмайды, қайта нағыз достық осындай кемшіліктерден арылуға көмектеседі. Сатқындық, екі жүзділік, өтірікшілік, өзімшілдік достықпен сыйыспайды. Қазақтың дәстүрлі әдеп жүйесінде достыққа үлкен көңіл бөлінеді. Халық арасында достық туралы мақал-мәтелдер жеткілікті: “Дос жылатып, дұшпан күлдіріп айтады”, “Досы жақсының, өзі де жақсы”, “Дүниеде адамның жалғыз қалғаны — өлгені, қайғының бәрі соның басында”. Достыққа қарама-қарсы ұғым — қастық пен күншілдік. Мұндай сезімге ерік алдырғандар басқаның қуаныш-қызығын, ырыс-бағын көтере алмайды, дос дегеннің не екендігін білмейді. Дұрыс дос таңдай білу — өмірлік мақсаттардың бірі; Саясаттанудағы Достық ұғымы мемлекеттер арасындағы саяси, экономикалық, мәдени мүдде тұрғысынан ынтымақтастық орнату шараларын бейнелеу үшін қолданылып жүр.
Бұл тойға ауыл-аймақ толық шақырылды. Тойға көрші-көлемде бала-шағаларымен қатысты. Дастархан басына үлкен-кіші аралас жайғасты. Бұлардың барлығы кәрі-жасы бірімен-бірі сыйласып, аралас-құралас болып кеткен. Қонақтар үйді-үйге орналастырылды. Алыстан келген ағайын- туған көршілердің қарым-қатынасына риза болды. Тойдың жақсы өтуіне ата-ана мол еңбек сіңірді. Олар қонаққа қандай сый-құрмет көрсету қажет екенін алдын-ала ескертті. Дәстүр-салт, халық арасындағы әдет-ғұрып толығымен сақталды. Той жарасымды, тату-тәтті, ың-шыңсыз жақсы өтті.
