На территории Казахстана получила распространение самобытная музыкальная культура. Её основу составили импровизационно-эпические произведения тюркских народов, исполняемые сказителем под аккомпанемент народных инструментов: двухструнной домбры, кобыза, сыбызгы, дауылпаза. Примечательной особенностью были соревнования, устраиваемые между музыкантами. К XV—XVIII векам возникает разделение казахской музыки на песни и инструментальный жанр кюй, формируются характерные ритмические и тональные особенности. В XIX веке образуется профессиональная музыкальная традиция, которую представляют, с одной стороны, кюйши — исполнители кюев, с другой — сал-сери, особое явление в казахском обществе[3]. Первые описания казахской музыки дают восточные исследователи, актуальным произведением до сих пор остаётся «Великая книга музыки» Аль-Фараби. В XIX веке казахская музыка становится объектом интереса представителей европейской культуры: к ней обращаются музыканты и искусствоведы как соседней России, так и других стран.
Ұлы Жібек Жолы – Қытай жерінен басталып, Қиыр Шығыс пен Еуропа елдеріне беттеген керуен жолы. Бұл жолдың басым бөлігі Орта Азия мен Қазақстан жерінің үстімен өтті. Жібек Жолы б.з.д III ғасырда сауда магистралі ретінде пайда болып, XVI ғасырға дейін қызмет етті. Жібек Жолының бойында орналасқан көне қалалар бірталай соғыс, өрт, аштық, апатойрандардың куәсі болды. Ұлы Жібек Жолы арқылы тек сауда жүйесі дамып қана қоймай, Шығыс пен Батыс өркениеті тоғысып, мәдениет және дипломатиялық қарым-қатынас орнады. VI-VII ғасырларда Қытайдан бастау алған керуен Жетісу мен Оңтүстік Қазақстан даласын кесіп өтетін. Отырар, Тараз, Сайрам (Испиджаб), Түркістан (Яссы), Суяб, Баласағұн секілді көне қалалар тек сауда ғана емес, мәдениет және ғылым орталықтары болды. Ертеде Тараз қаласындағы сауда базарын көргендер «Тараз базары – әлем айнасы» дейтін. Себебі бұл жақта кез келген дүниені айырбастауға, сату мен сатып алуға болатын. Мыстан жасалған тұрмыстық бұйымдар мен қару-жарақтар, киім-кешек пен ер-тұрмандар саудаға түсетін. Отырар алқабына жүз елуден астам кішкентай қалалар кіретін. Бұл елді мекен қорған сарайларға бай болатын. Саудамен қатар, бұл аймақта білім мен ғылым саласы дамыды.
На территории Казахстана получила распространение самобытная музыкальная культура. Её основу составили импровизационно-эпические произведения тюркских народов, исполняемые сказителем под аккомпанемент народных инструментов: двухструнной домбры, кобыза, сыбызгы, дауылпаза. Примечательной особенностью были соревнования, устраиваемые между музыкантами. К XV—XVIII векам возникает разделение казахской музыки на песни и инструментальный жанр кюй, формируются характерные ритмические и тональные особенности. В XIX веке образуется профессиональная музыкальная традиция, которую представляют, с одной стороны, кюйши — исполнители кюев, с другой — сал-сери, особое явление в казахском обществе[3]. Первые описания казахской музыки дают восточные исследователи, актуальным произведением до сих пор остаётся «Великая книга музыки» Аль-Фараби. В XIX веке казахская музыка становится объектом интереса представителей европейской культуры: к ней обращаются музыканты и искусствоведы как соседней России, так и других стран.
Ұлы Жібек Жолы – Қытай жерінен басталып, Қиыр Шығыс пен Еуропа елдеріне беттеген керуен жолы. Бұл жолдың басым бөлігі Орта Азия мен Қазақстан жерінің үстімен өтті. Жібек Жолы б.з.д III ғасырда сауда магистралі ретінде пайда болып, XVI ғасырға дейін қызмет етті. Жібек Жолының бойында орналасқан көне қалалар бірталай соғыс, өрт, аштық, апатойрандардың куәсі болды. Ұлы Жібек Жолы арқылы тек сауда жүйесі дамып қана қоймай, Шығыс пен Батыс өркениеті тоғысып, мәдениет және дипломатиялық қарым-қатынас орнады. VI-VII ғасырларда Қытайдан бастау алған керуен Жетісу мен Оңтүстік Қазақстан даласын кесіп өтетін. Отырар, Тараз, Сайрам (Испиджаб), Түркістан (Яссы), Суяб, Баласағұн секілді көне қалалар тек сауда ғана емес, мәдениет және ғылым орталықтары болды. Ертеде Тараз қаласындағы сауда базарын көргендер «Тараз базары – әлем айнасы» дейтін. Себебі бұл жақта кез келген дүниені айырбастауға, сату мен сатып алуға болатын. Мыстан жасалған тұрмыстық бұйымдар мен қару-жарақтар, киім-кешек пен ер-тұрмандар саудаға түсетін. Отырар алқабына жүз елуден астам кішкентай қалалар кіретін. Бұл елді мекен қорған сарайларға бай болатын. Саудамен қатар, бұл аймақта білім мен ғылым саласы дамыды.