Келбетіңді, аналардың, қоғамда, саған, азаттықтың, темір, таңыңды разделить эти слова на слоги и распределить на: Ашық буын

Тұйық буын

Бітеу буын​

САЛЕМ

-САЛЕМ

-МЕН ОЙЛАГАМЫН, БЫЗДЫН ЕЛИМИЗ КАНДАЙ ТАМАША!

-ШЫНЫНДА ДА, ОТЕ ТАМАША

-МЫСАЛЫ, БЫЗДЫН ЕЛИМИЗДЕ КАНШАМА УЛЛТАР БАР!

-ЖУЗДЕН АСТАМ УЛТТАР БАР ДЕП ЕСТИДИМ

-АЛ БИЗДИН ТАБИГАТЫМЫЗ ОТЕ ЕРЕКШЕ, АР ЖЕРДИН ОЗИНИН ТАБИГАТЫНЫН КОРИКТИ ЖАКТАРЫ БАР ГОЙ

-ДУРЫС АЙТАСЫН, МЫСАЛЫ БИЗДИН БУРАБАЙЫМЫЗ. КАЗАКТЫН ШВЕЙЦАРИЯСЫ ДКП АТАЛГАН

-АЛ КЕН-БАЙТАК ДАЛА, БИЗДИН МОЛДИР ТАЗА СУЫМЫЗ, АСКАР ТАУЛАРЫМЫЗ ШЕ? ОЛАР ДА ОТЕ АДЕМИ

-БЫЗДЫН ТАРИХЫМЫЗДА КАНШАМА КЫЗЫКТЫ ОКИГАЛАР БОЛДЫ!

МЫСАЛЫ, БЫЗДЫН БАСШЫМЫЗ БАЯГЫ ЗАМАНДА УЛЫ ХАНДАР БОЛСА, КАЗИРГИ КЕЗДЕ БИЗДИН СУЙЫКТЫ ПРЕЗИДЕНТ БОЛДЫ.

-ИЯ, МЕН КАЗАКСТАНЫМДЫ ОТЕ СУЙЕМЫН

-МЕН ДЕ, ДОСЫМ. МЕН КАЗАКСТАНДА ТУРГАНЫА МАКТАНАМ.

Төрт түлік – мал: түйе, жылқы, қой, сиыр. Қазақ халқы осы төртеуін төрт түлік деп атаған. Ауыз әдебиетінде “төрт түлік малды құрадың” деген тіркес жиі кездеседі. Бұл дәулетіне сәулеті сай адамдарға арналып айтылған. Мысалы, “Байбөрі деген бар екен, Байбөрі малға бай екен, Төрт түлігі сай екен...” (“Алпамыс батыр” жырынан). Халық төрт түліктің әрқайсысының сақтаушы иесі бар деп ұғынып, оларды ойсылқара, қамбар ата, шопан ата, зеңгі баба деп атаған. Төрт түлікті кейде жұп (аша, айыр) тұяқ, тақ (тік) тұяқ деп те атайды. Қазақ төрт түліктің ішінде түйе малын байлық ретінде де, көлік ретінде де, азық ретінде де қатты қастерлеген. “Нар жолында жүк қалмас” деген мәтел осының айғағы. “Ат – ердің қанаты”, “Мінсең – көлік, жесең – ет” деп жылқы малын да аса жоғары бағалаған. Сондай-ақ қой мен ешкі, сиыр малының да өзіне тән ерекше қасиеттері болатынын ұмытпаған.