Ұлан байтақ даланы мекен еткен ата бабамыз тек қана малдың тісіне ерумен өмір сүріп қоймаған. Көңіл құмарын қандыру үшін неше түрлі қызықты істер таба білген. Сондай қызықтың бірі аңшылық болып табылады. Жүйрік ат, қыран бүркіт, алғыр қаршыға, құмай тазы, айлалы сұңқар, болат қақпан, түзу мылтық сияқтылардың әрқайсысы ерекше сырға толы. Сол сырлары арқылы көптеген жанды аңшылық қызметке еліктіре білген. Тек еліктіріп қана қоймай, ер жігіттердің сенімді серігіне айналып, қиналған сәтте көмекшісі де бола алған. Сондықтан да халқымыздың тіршілік салтындағы қысқа күнде қырық алып қоржын толтырып, "үйірімен үш тоғыз" олжа байландырар, ең сүйікті кәсібі осы - аңшылық. Сонымен қатар аңшылықтың, саятшылықтың ерекше жақсылықтары да бар. Ол кімді болса да салқын сабырға, жан семіртер көңілділікке баулып, ерік күші мен дене күшінің бір-бірімен үйлесім табуына әсер етеді. Сол себептен ата-бабаларымыздың аңшылықты кәсіп ретінде ғана емес, өнер ретінде санауының үлкен мәні бар. Қазақ арасында аңшылықтың кең тараған танымал түрі - аңды бүркітпен аулау, бүркіт ұстап саятшы болу, аңшылыққа ден қойып, салбурынға шығу. Халқымыздың арасында жыртқыш құстардың әр түрін қолға үйрету дәстүрі болған. Солардың ішінде ең бір қасиет тұтатын қыраны - бүркіт. Қазақ аңшылары "Бүркіт" деп жыртқыш құстардың ішіндегі аса тектісін, адам қолына тез үйренуге бейім естісін атаған.
"Кыз кашар" - қалыңдықтың сол бірінші кездесуі күйеумен. Ал күйеудің бірінші кездесуі қалыңдықпен "урын келу" аталады. Себебі сол ғашықтың кездесуінің ресми күні, осы қуанышты күнде жас дастарқанды, ал женге күйеуінен тарту-таралғыларды алады. Қыз күйеуге орамалды в белгі сыйға тартады. "кигизу сәукелесі" - сол, нешінші айрықша жерді ара қазақ халықтың рәсімінің "сокровищнице" қарызға ал- дәстүр. Себебі осы бас киім қалыңдық жаңа өмірдің түбін. Осы рәсімнің жаса- айттырушылар және "бата" өзінің батасын бер- құдағилар шақырылатын. Рәсім берік бөлмеде еңсеріледі, себебі үшін қалыңдықтың "сәукеледе" қалған "коримдик" беруге керекке. "Сәукеле" - сол асқан жақсы қалыңдық лағылдармен, меруертпен, маржандармен және өзге қастармен кестелен- бас киім, ал аймақтар үлбірмен (норкой, қанжырмен) безендіріледі. Оны мақпалдан немесе велюрден және т.д. Шилілерміз. "Сәукеленің" үсті "уки" (үлбіреуік шоқша из үкілердің) ылғи безендіреді. Ша ескі ғұрыппен, қарамастан.
Сонымен қатар аңшылықтың, саятшылықтың ерекше жақсылықтары да бар. Ол кімді болса да салқын сабырға, жан семіртер көңілділікке баулып, ерік күші мен дене күшінің бір-бірімен үйлесім табуына әсер етеді. Сол себептен ата-бабаларымыздың аңшылықты кәсіп ретінде ғана емес, өнер ретінде санауының үлкен мәні бар.
Қазақ арасында аңшылықтың кең тараған танымал түрі - аңды бүркітпен аулау, бүркіт ұстап саятшы болу, аңшылыққа ден қойып, салбурынға шығу.
Халқымыздың арасында жыртқыш құстардың әр түрін қолға үйрету дәстүрі болған. Солардың ішінде ең бір қасиет тұтатын қыраны - бүркіт.
Қазақ аңшылары "Бүркіт" деп жыртқыш құстардың ішіндегі аса тектісін, адам қолына тез үйренуге бейім естісін атаған.