Мен майденгерлерімізді мақтан тұтамын. Өйткені олар ел үшін жер үшін өз жандарын қиып соғысқа аттанған. Кейінгі ұрпақ жаумен соғыспай бейбіт өмір сүру үшін соғысқа аттанып, елін аман алып қалған оларды бүкіл əлемге паш етіп айта аламын
Бұл соғыстың тарихы қазіргі заманда көптеген елдерде қайта жазылып, соғыстағы жеңісті жақындатқандар қатарынан шын мәнінде ерлігімен батылдығын көрсеткен халықтар жәймен сызылып қалып жатыр. Бір ғана мысал АҚШ тарихшыларының еңбегінде соғыстағы жеңіс Американың соғысқа қосылуының арқасында болды десе, Ресей тарихшыларының еңбектерінде орыс солдаттары ғана айтылып, сол кездегі КСРО құрамындағы елдердің қосқан үлесі айтылмайды. Ал Қазақстандықтардың бұл соғыста жанқиярлықпен соғысқанын дәлелі 1 миллион 366 мың азаматын соғысқа жіберіп 600 мыңнан астамының сүйектері Москва мен Берлин арасындағы және Маньчжурия далаларында қалғаны. 2010 жылы жеңістің 65 жылдық мерейтойы қарсаңында Қазақстанда 15 мыңға жуық соғыс ардагері болса, 2012 жылғы жеңіс күні қарсаңында 9557 ардагер болып, қазір Қазақстанда бұл соғыстың куәсі, бар болғаны 5 мыңнан аса ғана жауынгерлері қалды. Сондықтан осы солдаттар туралы біздер жазбасақ, өскелең ұрпақ бұл соғыстың тарихын білуде кімге сенерін білмей қала ма деймін. Бұл мақалада екінші дүниежүзілік соғыстың екі солдаты туралы, жапон майданындағы соғысқаны, көргені туралы өз ауыздарынан естігенімді айтып бергелі отырмын. Олар бір үйдің екі ұлы Төлебаймен Ордабайдың 1926 жылы туылған Төлебаев Оразалы мен Ордабаев Өтеубай атты екі ағамыз. Өтеубай ағамыз биыл 2014 жылы бұл дүниеден өтті. Ал немере інісі Оразалы қазір Қызылорда қаласындағы Кетебаев көшесіндегі 60 үйде тұрып жатыр. Жақында Қазақстан Республикасының президентінің құттықтауы мен сыйын алған Оразалы ағамыз «Елімнің көркейгенін көріп, балаларымның, немерелерімнің, шөберелерімнің ортасында, осылардың қуанышын, жақсылығын көріп, құдайдың берген өлшеулі өмірін жасасам деймін» - деді. Ал осы өмірге жету үшін бұл ағаларымыз өмірдің тағдыр жазған қиын соқпақтарынан өткенін бәрі біле бермейді... 1943 жылдың сәуірінде Оразалы, Өтеубай ағаларымызды және ауылдасы Жұмабек үшеуін военкомат 15 күндік әскери жиынға шақырды. Соғыс жылдары жасы он сегізге толмаған жастарды 15 күнге созылған ұзақ әскери дайындық жиындарға әкетіп тұратын. Ол кезде ағаларымыз 17 жастағы жастар қазіргі Әл-Фараби көшесіндегі мектеп орнында орналасқан Сталин №9 колхозының колхозшылары еді. Қорқыт Ата атындағы Қызылорда мемлекеттік университетінің профессоры, педагогика ғылымдарының докторы, Сталин колхозының тумасы Асанов Жұматайдың айтуынша колхоздан соғысқа жүзден аса ер азамат кетіп, жиырмаға жетпейтін ғана адам қайтып оралыпты. Соғыстың бірінші жылдары әскерге алынып, бірден қан майданға дайындықсыз түскен бұлар Москва, Сталинград сияқты шайқастарда қырылып кетіп отырды.
Объяснение:
Мен майденгерлерімізді мақтан тұтамын. Өйткені олар ел үшін жер үшін өз жандарын қиып соғысқа аттанған. Кейінгі ұрпақ жаумен соғыспай бейбіт өмір сүру үшін соғысқа аттанып, елін аман алып қалған оларды бүкіл əлемге паш етіп айта аламын
Источник: https://e-history.kz/kz/contents/view/1926_zhilgi_maidangerler__2695
© e-history.kz