Ежелгі Қазақ жерінде өмір сүрген түркі тілдес тайпалар әр түрлі дінді ұстанды. Тұрғылықты жеріне, үгіттеген адамына, патшаларына байланысты көкке, тасқа, кей бірі жануардардан жаралдық деп мүсіндерге табына бастады. Түркі тілдес ата- баларымызда ен алғаш Тәңірге табынды. Тәңірге табынудың аяғы Шаманизмге ұласты. Көне түркілердің, ежелгі қазақтардың тотемі қасқыр, Қырғыздардың бір бөлігі өздерін бұғыдан жаралдық деп есептеді.
Орта ғасырда бір деректерде Бұмын қағанның ұлы Мақан қаған будда дінін қабылдап, қол астындағы халықты үгіттеген. Будданы үгіттейтін кітапты түрік тіліне аударғызып, насихат жүргізген және бұл кейінгі ұрпақтарына дейін жалғасқан.
Кейін келе V ғасырда жерімізге Християн дідіде келіп қосылған.
Алдымен христиандықты қабылдаған қарлұктар болған, және де Тараз, Фараб т.б жерлерде Шіркеулер соғыла бастаған.
Ал VIII ғасырдан бастап Ислам діні пайда бола бастады. Ислам, алдымен, Оңтүстік Қазақстан мен Жетісу жеріне таралды. X ғасырда ислам діні Қарахандар мемлекетінің ресми дініне айналды.
Ислам діні өте таза, адамды жақсы нәрселерге үгіттеген сон көп адамға ұнай бастады. Қазақстанның басым көпшілігі Ислам дінін қабылдай бастады. Жән жақтағы көзі түскен шекаралас халықтар көре алмаушылықтан, жолдан тайдыру мақсатында түрлі әрекеттер жасады. Басып алған жерлерін діндерін күшпен ауыстырды.
Кейінгі IVIII-IXI ғасырда Ресейдін қол астында болғанда да , қазақ халқын орыстандыру басты мақсаттары еді.
Абай атамыздың шығармашылығы – даналықтың, рухани жаңғырудың негізгі көзі. Абай – қазақтың, адамзаттың ұлы. Абай – қайта тумас бір әлем. Абай әлемінде қазақ халқының болмысы, жан азабы мен ой тереңдігі жатыр. Абай халықтан сарқылмас нәр алды. Ал халқы Абайдан өзінің биік тұлғасын көрді. Оған қарап ой түзеді, оған қарап бой түзеді. Халық пен Абайдың тұтастығы мәңгілік. Абайды әр жаңа ұрпаққа, әр пендеге қала берді, бүкіл адамзатқа жақындастыруға қадам жасау – әр қазақтың борышы деп білеміз.
Абай өзінің кіршіксіз ақ жүрегін тебіренткен сансыз ойлары, тамаша шығармалары, қарасөздері мен жалынды жырларында маржандай төгілдіреді, оның әрбір сөзінен соншама жақын лебі сезіледі. Ол леп өткен заманның тынысы болса да, бізге түсінікті, жүрегімізге қонымды. Өйткені Абай лебі, Абай үні, Абайдың тынысы – бүгінде теңдік алып, дербес ел атанған, басқа елдермен терезесі тең болған, кең байтақ Қазақстанның, қазақ халқының тынысы. «Өлді деуге сыя ма, ойлаңдаршы, өлмейтұғын артына сөз қалдырған»,-деп ақынның өзі айтып кеткендей, Абай бүгін жарқын бейнесімен, жалынды жырымен, нақыл сөздерімен де бізбен жасасып келеді.
Ежелгі Қазақ жерінде өмір сүрген түркі тілдес тайпалар әр түрлі дінді ұстанды. Тұрғылықты жеріне, үгіттеген адамына, патшаларына байланысты көкке, тасқа, кей бірі жануардардан жаралдық деп мүсіндерге табына бастады. Түркі тілдес ата- баларымызда ен алғаш Тәңірге табынды. Тәңірге табынудың аяғы Шаманизмге ұласты. Көне түркілердің, ежелгі қазақтардың тотемі қасқыр, Қырғыздардың бір бөлігі өздерін бұғыдан жаралдық деп есептеді.
Орта ғасырда бір деректерде Бұмын қағанның ұлы Мақан қаған будда дінін қабылдап, қол астындағы халықты үгіттеген. Будданы үгіттейтін кітапты түрік тіліне аударғызып, насихат жүргізген және бұл кейінгі ұрпақтарына дейін жалғасқан.
Кейін келе V ғасырда жерімізге Християн дідіде келіп қосылған.
Алдымен христиандықты қабылдаған қарлұктар болған, және де Тараз, Фараб т.б жерлерде Шіркеулер соғыла бастаған.
Ал VIII ғасырдан бастап Ислам діні пайда бола бастады. Ислам, алдымен, Оңтүстік Қазақстан мен Жетісу жеріне таралды. X ғасырда ислам діні Қарахандар мемлекетінің ресми дініне айналды.
Ислам діні өте таза, адамды жақсы нәрселерге үгіттеген сон көп адамға ұнай бастады. Қазақстанның басым көпшілігі Ислам дінін қабылдай бастады. Жән жақтағы көзі түскен шекаралас халықтар көре алмаушылықтан, жолдан тайдыру мақсатында түрлі әрекеттер жасады. Басып алған жерлерін діндерін күшпен ауыстырды.
Кейінгі IVIII-IXI ғасырда Ресейдін қол астында болғанда да , қазақ халқын орыстандыру басты мақсаттары еді.
Объяснение:
Абай атамыздың шығармашылығы – даналықтың, рухани жаңғырудың негізгі көзі. Абай – қазақтың, адамзаттың ұлы. Абай – қайта тумас бір әлем. Абай әлемінде қазақ халқының болмысы, жан азабы мен ой тереңдігі жатыр. Абай халықтан сарқылмас нәр алды. Ал халқы Абайдан өзінің биік тұлғасын көрді. Оған қарап ой түзеді, оған қарап бой түзеді. Халық пен Абайдың тұтастығы мәңгілік. Абайды әр жаңа ұрпаққа, әр пендеге қала берді, бүкіл адамзатқа жақындастыруға қадам жасау – әр қазақтың борышы деп білеміз.
Абай өзінің кіршіксіз ақ жүрегін тебіренткен сансыз ойлары, тамаша шығармалары, қарасөздері мен жалынды жырларында маржандай төгілдіреді, оның әрбір сөзінен соншама жақын лебі сезіледі. Ол леп өткен заманның тынысы болса да, бізге түсінікті, жүрегімізге қонымды. Өйткені Абай лебі, Абай үні, Абайдың тынысы – бүгінде теңдік алып, дербес ел атанған, басқа елдермен терезесі тең болған, кең байтақ Қазақстанның, қазақ халқының тынысы. «Өлді деуге сыя ма, ойлаңдаршы, өлмейтұғын артына сөз қалдырған»,-деп ақынның өзі айтып кеткендей, Абай бүгін жарқын бейнесімен, жалынды жырымен, нақыл сөздерімен де бізбен жасасып келеді.