Первый стих Сұр бұлт түсі суық қаптайды аспан, Күз болып, дымқыл тұман жерді басқан. Білмеймін тойғаны ма, тоңғаны ма, Жылқы ойнап, бие қашқан, тай жарысқан. Жасыл шөп, бәйшешек жоқ бұрынғыдай, Жастар күлмес, жүгірмес бала шулай. Қайыршы шал-кемпірдей түсі кетіп, Жапырағынан айрылған ағаш, қурай. Біреу малма сапсиды, салып иін, Салбыраңқы тартыпты жыртық киім. Енесіне иіртіп шуда жібін, Жас қатындар жыртылған жамайды үйін. Қаз, тырна қатарланып қайтса бермен, Астында ақ шомшы жүр, ол бір керуен. Қай ауылды көрсең де, жабырқаңқы, Күлкі-ойын көрінбейді, сейіл-серуен. Кемпір-шал құржаң қағып, бала бүрсең Көңілсіз қара суық қырда жүрсең. Кемік сүйек, сорпа-су тимеген соң, Үйде ит жоқ, тышқан аулап, қайда көрсең. Күзеу тозған, оты жоқ елдің маңы, Тұман болар, жел соқса, шаң-тозаңы. От жақпаған үйінің сұры қашып, Ыстан қорыққан қазақтың құрысын заңы. второй стих Жаздың үміт үзгені ме- Келіп қапты күз де міне. Моншағын жаз қиып- қиып, Ілді қаздың тізбегіне. Кеткен жаздың жырлап әнін Ұшты сыңсып тырналары. Сері дәурен өтті- кетті Шешті қайың сырғаларын. Білсе де жаз ораларын Сәмбі мүңды одан әрі. Аспан тынып жылай берді Тұмшалап бұлт орамалын.
Әр бір адам көзін ашып дүниеге келгенде мейірімді, жүрегі жылы жанды көреді. Ол –әрине Ана. Қанаттыға қақтырмай, тұмсықтыға шақтырмай бауырыңа басып, біз үшін жанұшыра шырылдайтын да - Ана. Ана –бұл жел жағымызғана пан, біріміз үшін дара, біріміз үшін дана тұлға. Ана дегенде сөзге келмейтін тіл, лүпіл қақпайтын жүрек, мөлтілдемейтін жанар жоқ. Балаға анадан артық , анадан қымбат жан жоқ. Әрбір ана отының өшпеуін, бақытының көшпеуін,шаңырағының құламауын, сәбидің жыламауын, сұи соғыстың болмауын, қызыл гүлдің солмауын тілейді.
Міне, осындай ақ ниетті тілекші аналарымызға біздер де әрқашанда денсаулықтарыңыз м
Сұр бұлт түсі суық қаптайды аспан,
Күз болып, дымқыл тұман жерді басқан.
Білмеймін тойғаны ма, тоңғаны ма,
Жылқы ойнап, бие қашқан, тай жарысқан.
Жасыл шөп, бәйшешек жоқ бұрынғыдай,
Жастар күлмес, жүгірмес бала шулай.
Қайыршы шал-кемпірдей түсі кетіп,
Жапырағынан айрылған ағаш, қурай.
Біреу малма сапсиды, салып иін,
Салбыраңқы тартыпты жыртық киім.
Енесіне иіртіп шуда жібін,
Жас қатындар жыртылған жамайды үйін.
Қаз, тырна қатарланып қайтса бермен,
Астында ақ шомшы жүр, ол бір керуен.
Қай ауылды көрсең де, жабырқаңқы,
Күлкі-ойын көрінбейді, сейіл-серуен.
Кемпір-шал құржаң қағып, бала бүрсең
Көңілсіз қара суық қырда жүрсең.
Кемік сүйек, сорпа-су тимеген соң,
Үйде ит жоқ, тышқан аулап, қайда көрсең.
Күзеу тозған, оты жоқ елдің маңы,
Тұман болар, жел соқса, шаң-тозаңы.
От жақпаған үйінің сұры қашып,
Ыстан қорыққан қазақтың құрысын заңы.
второй стих
Жаздың үміт үзгені ме-
Келіп қапты күз де міне.
Моншағын жаз қиып- қиып,
Ілді қаздың тізбегіне.
Кеткен жаздың жырлап әнін
Ұшты сыңсып тырналары.
Сері дәурен өтті- кетті
Шешті қайың сырғаларын.
Білсе де жаз ораларын
Сәмбі мүңды одан әрі.
Аспан тынып жылай берді
Тұмшалап бұлт орамалын.
Әр бір адам көзін ашып дүниеге келгенде мейірімді, жүрегі жылы жанды көреді. Ол –әрине Ана. Қанаттыға қақтырмай, тұмсықтыға шақтырмай бауырыңа басып, біз үшін жанұшыра шырылдайтын да - Ана. Ана –бұл жел жағымызғана пан, біріміз үшін дара, біріміз үшін дана тұлға. Ана дегенде сөзге келмейтін тіл, лүпіл қақпайтын жүрек, мөлтілдемейтін жанар жоқ. Балаға анадан артық , анадан қымбат жан жоқ. Әрбір ана отының өшпеуін, бақытының көшпеуін,шаңырағының құламауын, сәбидің жыламауын, сұи соғыстың болмауын, қызыл гүлдің солмауын тілейді.
Міне, осындай ақ ниетті тілекші аналарымызға біздер де әрқашанда денсаулықтарыңыз м