От школы Райымбека до остановки не очень далеко. Уже 6 лет он связан с этой остановкой. Потому что Райымбек ученик 6 класса. Он не опаздывает и не прогуливает уроки, а приходит вовремя. Поэтому ему незачто критиковать маршрут номер46. Его водитель (автобуса) дяд Амантай хорошо относится к Райымбеку. Отец Райымбека знаком с ним, поэтому они свободно(открыто) с ним общаются. После школы делится с ним школьными новостями и радостями. Однажды дяд Амантай подъехал к остановке но Райымбек не было. "Он же опоздает на уроки, может что-то случилось?" - думал он (водитель) пока Автобус стоял на остановке. Если он сейчас не прибежит, то он опоздает.
Қар жауып жатыр себелеп, дүние ойға батқандай; ақша қар - аппақ көбелек, көбелек ұшып жатқандай. Әлдебір сазға беріліп, ақ әлем, аппақ түнгі ұйып; қараша бағы керіліп, кеудеме жатыр мұң құйып. Оранып аппақ шәліге Алматы сылқым мүлгиді; жетелеп әрі, әріге, жүректі бір ой үңгиді. Атамның үні тәрізді кеудемде бір күй сызады; ойларды қозғап бар ізгі, қараша желі ұзады. Ертегі ғүмыр секілді әжем айтатын баяғы; аймалап ақ қар бетімді, құшағын аспан жаяды... Қар жауып жатыр себелеп, бар ғалам ойға батқандай; дүние - аппақ көбелек, қапылып ұшып жатқандай. желтоқсан, 1968 жыл.
Поэтому ему незачто критиковать маршрут номер46. Его водитель (автобуса) дяд Амантай хорошо относится к Райымбеку. Отец Райымбека знаком с ним, поэтому они свободно(открыто) с ним общаются. После школы делится с ним школьными новостями и радостями.
Однажды дяд Амантай подъехал к остановке но Райымбек не было. "Он же опоздает на уроки, может что-то случилось?" - думал он (водитель) пока Автобус стоял на остановке. Если он сейчас не прибежит, то он опоздает.
Если только стих )
Қар жауып жатыр себелеп,
дүние ойға батқандай;
ақша қар - аппақ көбелек,
көбелек ұшып жатқандай.
Әлдебір сазға беріліп,
ақ әлем, аппақ түнгі ұйып;
қараша бағы керіліп,
кеудеме жатыр мұң құйып.
Оранып аппақ шәліге
Алматы сылқым мүлгиді;
жетелеп әрі, әріге,
жүректі бір ой үңгиді.
Атамның үні тәрізді
кеудемде бір күй сызады;
ойларды қозғап бар ізгі,
қараша желі ұзады.
Ертегі ғүмыр секілді
әжем айтатын баяғы;
аймалап ақ қар бетімді,
құшағын аспан жаяды...
Қар жауып жатыр себелеп,
бар ғалам ойға батқандай;
дүние - аппақ көбелек,
қапылып ұшып жатқандай.
желтоқсан, 1968 жыл.