с переводом!! Бұл- менің тебіндегі жылқыны бірінші көруім. Жылқы деген жануар- мал атаулының ішіндегі ең қайраттысы. Өте бір түтеген боран соғып кетпесе, ызғарлы суықтарда желге маңдайын бере қарсы қарап, қар тебеді. Жылқыларда аналық мейірім барын сол кезде байқайсың. Соңынан кұлыны, тайы ерген мама биелер қар тепкенде, әуелі өзі оттамай, балаларына шөп ашып береді. Олар біраз қаужалар алғаннан кейін ғана өзі оттауға кіріседі. Мың жарымға жақын жылқының тұяғы жер шыдата ма, қос тіккен төңіректің оты әп-сәтте бітеді. Сол кезде "тебін аудару" деген басталады, ол-жылқыны тың жерге көшіру деген сөз. Жылқының тыңға көшуі оңайлыққа түспейді. Бет алған жақта ойпаң кездесіп, қар қалыңдап кетсе, жылқы беттемей тұрып алады. Бұлайша бастауға аса бір қарулы айғырлар мен биелер ғана түседі. Көсемсіген бір жылқы қалыңға түсе жөнелгенде, оның артынан тізбектелген жылқылар шұбыра бастайды. Тебін осылай аударылады...
Я впервые вижу лошадь на спине. Лошади - самые сильные из всех животных. Если не будет сильной дымовой бури, на сильном морозе пойдет снег против ветра. Тогда вы заметите, что лошади обладают материнской добротой. Затем, когда кобылы и жеребята идут снегом, кобыла сначала пасется и кормит своих детей. Они начинают пастись только после того, как заводят голубей. Если копыта около полутора тысяч лошадей смогут устоять перед землей, огонь двойного круга погаснет мгновенно. Именно тогда начинается слово «перевод», что означает перемещение лошади на целину. Лошади непросто перейти к девственнице. Если сбоку есть выемка и снег толстый, лошадь подберет ее раньше, чем она это сделает. Так могут стартовать только хорошо вооруженные жеребцы и кобылы. Когда ведущая лошадь входит в заросли, за ней начинает скакать череда лошадей