Еркіндігім. Қасиеттім. Қастерлім. Өзің барда өзегімде жоқ шер мұң! Кеше сенің келбетіңді арман ғып, Боданына бұғауландық басқа елдің. Бабалардың басын тігіп бәйгеге, Аналардың жанарына жас бердің! Уа, Еркіндік, қош келдің! Өзегімді өртке ораған қоғамда, Өз үйіме өзім өгей болам ба?! Алшаң басып жүре алмаса алты алаш Азаттығым! Қадірің де жоқ онда! ...Саған жету қиын болса қаншалық, Сақтап тұру қиынырақ одан да! Алла берген азаттықтың әр сәті- Аманат қой Маған, Саған Оған да! Саясатқа сермей алмай семсерді, Езгі күнге тері қылдым еңсемді! Желтоқсанда жалын атып жастығым, Құрсау болған темір қоғам теңселді! Есте даңқы қыршындардың қалды ма, Сексен алты ерлігім бе-ей, ең соңғы!? Уа, еркіндік, Құның немен өлшеңді!? Уа, еркіндік! Құның немен өлшенді?! Сені көксеп Боздақтарым өлсе өлді! Сенсің менің ең ғажайып өлеңім, Ең шуақты, Ең шырайлы, Ең шерлі! Әр таңыңды сүйіншілеп тұрайын- Құдай берген ғұмырымда өлшеулі!
Жер, арада стократ көрінген ертегінің тамашасы, - сол көл Бурабай бас солтүстік Қазақстанның. Үлкен өзінің бөлігінің Қазақстан шексіз далаларын ұсынады, алайда тіпті ауданның көгінің кездеседі ұжұмақтай бұрыштар сорлының арасында. бір мынадай шұраттардан, қайда көріктің табиғатының адам айтқысыз, шалғындар толық жеңіл көбелек және шақылдақ құрт-құмырсқалардың, ал ара қармақбауларда бар айуанаттың және құстың мынадай молдқы, не сияқты, сияқты мында жеке, және өмір бар-. Көл Боровоені көпшіл жергілікті гидтар Қазақстанның меруерті атайды. Туралы онда айт- болады сағаттармен, бірақ көбіне туристер туралы осы аймақтар бай аңыздарда әңгімелеу сұрайтын. Жол-жөнекей Боровоеге жиһангездер бас-басы өзінің қал-жағдайларының: айналысады жан ән плеерде тыңдау біледі, сырт - қисайт-, үш - оқы- жас ба зді. Алайда барлық қал-жағдайлар в бір мезетті - тұр- ғана көр- зәулім таудың нобайларын бөліп жинайды, көлді ойшыл қаптаймын.
Қасиеттім.
Қастерлім.
Өзің барда өзегімде жоқ шер мұң!
Кеше сенің келбетіңді арман ғып,
Боданына бұғауландық басқа елдің.
Бабалардың басын тігіп бәйгеге,
Аналардың жанарына жас бердің!
Уа, Еркіндік,
қош келдің!
Өзегімді өртке ораған қоғамда,
Өз үйіме өзім өгей болам ба?!
Алшаң басып жүре алмаса алты алаш
Азаттығым! Қадірің де жоқ онда!
...Саған жету қиын болса қаншалық,
Сақтап тұру қиынырақ одан да!
Алла берген азаттықтың әр сәті-
Аманат қой
Маған,
Саған
Оған да!
Саясатқа сермей алмай семсерді,
Езгі күнге тері қылдым еңсемді!
Желтоқсанда жалын атып жастығым,
Құрсау болған темір қоғам теңселді!
Есте даңқы қыршындардың қалды ма,
Сексен алты ерлігім бе-ей, ең соңғы!?
Уа, еркіндік,
Құның немен өлшеңді!?
Уа, еркіндік!
Құның немен өлшенді?!
Сені көксеп
Боздақтарым өлсе өлді!
Сенсің менің ең ғажайып өлеңім,
Ең шуақты,
Ең шырайлы,
Ең шерлі!
Әр таңыңды сүйіншілеп тұрайын-
Құдай берген ғұмырымда өлшеулі!
Жер, арада стократ көрінген ертегінің тамашасы, - сол көл Бурабай бас солтүстік Қазақстанның. Үлкен өзінің бөлігінің Қазақстан шексіз далаларын ұсынады, алайда тіпті ауданның көгінің кездеседі ұжұмақтай бұрыштар сорлының арасында. бір мынадай шұраттардан, қайда көріктің табиғатының адам айтқысыз, шалғындар толық жеңіл көбелек және шақылдақ құрт-құмырсқалардың, ал ара қармақбауларда бар айуанаттың және құстың мынадай молдқы, не сияқты, сияқты мында жеке, және өмір бар-.
Көл Боровоені көпшіл жергілікті гидтар Қазақстанның меруерті атайды. Туралы онда айт- болады сағаттармен, бірақ көбіне туристер туралы осы аймақтар бай аңыздарда әңгімелеу сұрайтын. Жол-жөнекей Боровоеге жиһангездер бас-басы өзінің қал-жағдайларының: айналысады жан ән плеерде тыңдау біледі, сырт - қисайт-, үш - оқы- жас ба зді. Алайда барлық қал-жағдайлар в бір мезетті - тұр- ғана көр- зәулім таудың нобайларын бөліп жинайды, көлді ойшыл қаптаймын.