Жолдас достык сыбага жанжал акылшы деген созге макал мател

Жила қыз Настя анаммен. Рет, ал похвалюк настя сыйға тартты мырыш василий сәндік горшок гүл. Настя үйге әкелді қойды терезеге арналған.

- Фу, қандай гадкий гүл! - деді анам. - Жапырақтары, оған дәл тілдері "де," с колючками. Бәлкім, улы. Мен оны суару стану.

Настя деді:

- Я сама буду суару. Мүмкін, оған гүлдері әдемі болады.

Гүл өсіп, үлкен-үлкен, гүлдейді жоқ деп ойладым.

- Оны алып тастаңыз, - деді анам, - одан да красы, бірде қуаныш.

Кезде Настя ауырып қалды, ол өте қорықтым, - деп анам выбросит гүл немесе суару және ол засохнет.

Анам позвала - ал похвалюк настя докторы деді:

- Қараңызшы, педагогика ғылымдарының докторы, менде қыз барлық хворает міне, мүлдем слегла.

Доктор аралап, Настя және былай деді:

- Егер б сіз алып шықты жапырақтары бір өсімдіктер. Олар надутые мен кертіктері бар.

- Анашым! - закричала Настя. - Бұл менің гүл. Міне, ол!

Доктор взглянул және былай деді:

- Ол ең. Оның жапырақтары пісіріңіз болсын Настя ішеді. Ол кеткеннен.

- Ал мен оны лақтырып менің, - деді анам.

Анам болды, ал похвалюк настя беруге бұл жапырақтары, және жақында Настя аяғына тұрып төсек.

- Міне, - деді Настя, - мен оның берегла, менің цветочек, және ол мені есесіне сберег.

Содан бері анам развела көп осындай гүлдер мен әрқашан берді, ал похвалюк настя ішіп, оның ішінде дәрі-дәрмек.

Толағай туралы аңыз.
Бұрынырақта Сарыарқа жерінде Бірнеше көшпелі ел өмір сүреді.Олар өте бақытты болады.Оларда бәрі болды және олар Бізде бәрі бар,барлығы жеткілікті тек бір ғана нәрсе жоқ,ол бізде елді қорғайтын батырдың жоқтығы дейді.Сол уақыттарда бір шаңыраұта алтын тұлымды ұл бала дүниеге келеді.Бір таң қаларлығы бұл бала басұа балалардан өзгеше болады.Бала күн сайын,сағат сайын өсіп аз уақытта нағыз батыр болып шығады.Оның туыстары оған көз тимеу үшін өз атымен емес-Толағай деп атайды.Бір жылы жауын жаумай,жер құрғап қалады.Елдің жағдайы Толағайды қатты ойландырады.