Қазақтың шешендік сөздерін өзге жұрттың атақты адамдары, ғалымдары жоғары бағалады. Шешендік сөздер нұсқаларын академик В.В.Радлов (XIX ғ.) зерттеп жинаған болатын. Ол: «Қазақтар… мүдірмей, кідірмей, ерекше екпінмен сөйлейді. Ойын дәл, айқын ұғындырады. Ауыз екі сөйлеп отырғанның өзінде сөйлеген сөздер ұйқаспен, ырғақпен келетіндігі соншалық, бейне бір өлең екен деп таң қаласын», – деп көрсете отырып, әсіресе қазақ тілінің тазалығы мен табиғилығын дұрыс аңғарып, қазақтардың сөзге тапқырлығы мен шешендігі өзіне ерекше әсер еткенін жазған.
Сондай-ақ, қазақтың шешендік, тапқырлық, нақыл сөздерін жинап жариялағандардың бірі – Ыбырай Алтынсарин. Ол халық даналығының жас өспірімдерді тапқырлыққа, өткірлікке, адамгершілікке баулитын тәрбие құралы екенін жете танып, өз еңбектеріне орнымен енгізіп, пайдалана білді.
Қ.Бейсенов өз ойын былайша өрбітеді:
«Қазақ топырағында қалыптасқан рухани кеңістікте, Әл-Фарабиден Абайға дейінгі аралықта бұл (шешендік өнер) туралы айтқан ой саңлақтары баршылық. Мысалы, Әбунасыр бабамыздың логиканы біртұтас ойкешті ғылымдық жүйеге түсіріп, оның танымдық тәсілдерін айқындап бергені белгілі. Шешендік өнерге байланысты айтылған Әл-Фарабилік ойларға қысқаша тоқталсақ, онда ол диалетиканың қарапайым пікір таластырушылық өнер емес, ақылды ұстартатын ой кешу тәсілі екендігін баса айтқан
Базаров – это человек, который жил на стыке двух эпох. Конечно, он не мог не выделяться. В этом заключается часть трагизма. Да и разве не трагично то, что человек не верит в вечность и поэзию? Он отрицает любовь, хотя все его естество ищет ее. Больше всегоменя поразили последние слова героя. Умирая, он произнес: «Я нужен России… Нет, видно не нужен…». В этом так много трагического. Он мечтал отыскать истину, но в итоге столкнулся со смертью и пустотой, ему хотелось принести в мир что-то новое, но смерть остановила его. Его постоянно мучил вопрос о том, кто же нужен России: человек мыслящий, разбирающийся в науке или простой ремесленник, который день ото дня выполняет рутинную работу? ответа на этот вопрос мы так и не услышали. Лично я считаю, что Базаровы нужны России. Меня переполняет горечь от того, что главный герой на смертном одре чувствовал ненужность. Конечно, быть Базаровым – означает быть особенным, искать что-то лучшее, двигаться вперед и не бояться упасть. Именно Базаровы делают жизнь лучше.
Объяснение:
Қазақтың шешендік сөздерін өзге жұрттың атақты адамдары, ғалымдары жоғары бағалады. Шешендік сөздер нұсқаларын академик В.В.Радлов (XIX ғ.) зерттеп жинаған болатын. Ол: «Қазақтар… мүдірмей, кідірмей, ерекше екпінмен сөйлейді. Ойын дәл, айқын ұғындырады. Ауыз екі сөйлеп отырғанның өзінде сөйлеген сөздер ұйқаспен, ырғақпен келетіндігі соншалық, бейне бір өлең екен деп таң қаласын», – деп көрсете отырып, әсіресе қазақ тілінің тазалығы мен табиғилығын дұрыс аңғарып, қазақтардың сөзге тапқырлығы мен шешендігі өзіне ерекше әсер еткенін жазған.
Сондай-ақ, қазақтың шешендік, тапқырлық, нақыл сөздерін жинап жариялағандардың бірі – Ыбырай Алтынсарин. Ол халық даналығының жас өспірімдерді тапқырлыққа, өткірлікке, адамгершілікке баулитын тәрбие құралы екенін жете танып, өз еңбектеріне орнымен енгізіп, пайдалана білді.
Қ.Бейсенов өз ойын былайша өрбітеді:
«Қазақ топырағында қалыптасқан рухани кеңістікте, Әл-Фарабиден Абайға дейінгі аралықта бұл (шешендік өнер) туралы айтқан ой саңлақтары баршылық. Мысалы, Әбунасыр бабамыздың логиканы біртұтас ойкешті ғылымдық жүйеге түсіріп, оның танымдық тәсілдерін айқындап бергені белгілі. Шешендік өнерге байланысты айтылған Әл-Фарабилік ойларға қысқаша тоқталсақ, онда ол диалетиканың қарапайым пікір таластырушылық өнер емес, ақылды ұстартатын ой кешу тәсілі екендігін баса айтқан
Базаров – это человек, который жил на стыке двух эпох. Конечно, он не мог не выделяться. В этом заключается часть трагизма. Да и разве не трагично то, что человек не верит в вечность и поэзию? Он отрицает любовь, хотя все его естество ищет ее. Больше всегоменя поразили последние слова героя. Умирая, он произнес: «Я нужен России… Нет, видно не нужен…». В этом так много трагического. Он мечтал отыскать истину, но в итоге столкнулся со смертью и пустотой, ему хотелось принести в мир что-то новое, но смерть остановила его. Его постоянно мучил вопрос о том, кто же нужен России: человек мыслящий, разбирающийся в науке или простой ремесленник, который день ото дня выполняет рутинную работу? ответа на этот вопрос мы так и не услышали. Лично я считаю, что Базаровы нужны России. Меня переполняет горечь от того, что главный герой на смертном одре чувствовал ненужность. Конечно, быть Базаровым – означает быть особенным, искать что-то лучшее, двигаться вперед и не бояться упасть. Именно Базаровы делают жизнь лучше.