По мнению современников у Лермонтава был тяжелый неуживчивый характер. Те, кто учился с ним в гимназии, вспоминали, что Лермонтов был одиночкой. Ни с кем близко не сходился. Когда гимназисты решили написать обращение к директору гимназии с отменить приказ об отчислении своего товарища, Лермонтов ОДИН отказался подписать. Так что такой характер у него с детства. Отношение к женщинам тоже не очень положительное. Биографы объясняют это тем, что поэта воспитывала бабушка. Мальчик не получил любви и ласки.очень может быть. Но мне близок такой характер.Зато у человека была ДУША, которая болела. Я тоже не человек толпы. Тоже могу одна против всех. Лермонтов - мой любимый поэт. А его проза - мне даже ближе чем поэзия.
Калі жывеш на Беларусі, Цябе задумацца прымусяць: “Я дзе ж знаходжуся, панове? Зусім не чую слоў на мове, Што тут жыла з сівой даўніны, Што перажыла забароны, Якую рвалі бомбы, міны, Што выжывала скрозь праклёны, Што беларускаю завецца, Што, як крыніца, з вуснаў льецца, Якая з намі праз стагоддзі, Чаму яна цяпер не ў модзе? Мне сорамна за вас, народзе. Вы матчыне прынеслі здраду, І людзі ёсць, хто нават рады! Няма нідзе такога ў свеце, Не разумеюць нас суседзі. Няўжо ж вы змірыцеся з гэтым, Што знікне нацыя з планеты, І знікне слова “беларусы”, А хто ж вас да таго прымусіў?”
Я — маладое пакаленне, Не пацярплю яе знікнення, І дачакаюся я часу, Калі пранікне мова ў масы І зажыве тут назаўсёды, І не сустрэне больш няўзгоды. І стане хутка раўнапраўнай З другімі мовамі Еўропы. Еўропы нашай, вольнай, братняй, І стане ва ўсіх хатах хатняй...
Цябе задумацца прымусяць:
“Я дзе ж знаходжуся, панове?
Зусім не чую слоў на мове,
Што тут жыла з сівой даўніны,
Што перажыла забароны,
Якую рвалі бомбы, міны,
Што выжывала скрозь праклёны,
Што беларускаю завецца,
Што, як крыніца, з вуснаў льецца,
Якая з намі праз стагоддзі,
Чаму яна цяпер не ў модзе?
Мне сорамна за вас, народзе.
Вы матчыне прынеслі здраду,
І людзі ёсць, хто нават рады!
Няма нідзе такога ў свеце,
Не разумеюць нас суседзі.
Няўжо ж вы змірыцеся з гэтым,
Што знікне нацыя з планеты,
І знікне слова “беларусы”,
А хто ж вас да таго прымусіў?”
Я — маладое пакаленне,
Не пацярплю яе знікнення,
І дачакаюся я часу,
Калі пранікне мова ў масы
І зажыве тут назаўсёды,
І не сустрэне больш няўзгоды.
І стане хутка раўнапраўнай
З другімі мовамі Еўропы.
Еўропы нашай, вольнай, братняй,
І стане ва ўсіх хатах хатняй...