О, край родны, край прыгожы! мілы кут маіх дзядоў! што мілей у свеце божым гэтых светлых берагоў, дзе бруяцца срэбрам рэчкі, дзе бары-лясы гудуць, дзе і пахнуць грэчкі, нівы гутаркі вядуць; гэтых гмахаў безгранічных ў тваіх, азёр, дзе пад гоман хваль крынічных думкі думае прастор; дзе увосень плачуць лозы, дзе вясной лугі цвітуць, дзе шляхом старым бярозы адзначаюць гожа якоя значэнне мае эпитэт "светлыя бераги"
