❗РАССКАЗ "ЛАПТИ" БУНИН❗1. Кто главный герой рассказа? Как вы относитесь к его поступку? 2. Сформулируйте тему и основную мысль рассказа. 3. Определите по толковому словарю значение слов зи- пун, фуксин
men juda qadimiy tarix va noyob tabiatga ega mamlakatda yashayman. bu yerda tog'lar va cho'llar orasida mag'rur va kuchli insonlar sinovlarda o'zlari yashab, qattiq qoldilar. o'zbekiston hududida asrlar davomida buyuk ipak yo'li, ikki xil olamni, ikki xil tsivilizatsiyani birlashtirdi. albatta, men evropa va osiyoni nazarda tutyapman. buyuk ipak yo'li matolar, ziravorlar, qimmatbaho toshlarni kezdi. va, albatta, bilim. ilm va ilm-fan kashfiyotlari keng masofalar orqali uzatildi.
qadimiy o'zbek samarqand shahrini shahar aholisi qarshiligiga qaramay chinxison jangchilari yoqib yuborgan. ammo ikki-uch asr mobaynida shahar qayta qurildi. boshqa bir g'olib timur unga poytaxtini tayinladi.
o'zbek xalqining mehmondo'st, do'stona munosabati yo'q. bu yerda shamol nima bo'lishidan qat'i nazar, mehmonlarni har doim kutib oldi. sovet davrida turli millatlarning ko'pchiligi o'zbek yerlariga ko'chib ketishgan. stalinning qatag'onlari paytida kimdir bu yerga ko'chishga majbur bo'ldi, kimdir majburan deport qilingan edi. respublikani sanoatlashtirish uchun ko'plab ruslar va ukrainlar keldi.
endi o'zbekiston po'lat, oltin qazib olish, avtomobilsozlik sanoati bilan faxrlanadi. markaziy osiyodagi yagona samolyot ishlab chiqaruvchi zavod ham o'zbekistonda joylashgan. mamlakat gazni faol ravishda qazib oladi. jahon iqtisodiy maydonida o'zbekiston ulkan yoqilg'i-gaz konlari, uran rudalari konlari egasi. va katta paxta ishlab chiqaruvchi.
У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
men juda qadimiy tarix va noyob tabiatga ega mamlakatda yashayman. bu yerda tog'lar va cho'llar orasida mag'rur va kuchli insonlar sinovlarda o'zlari yashab, qattiq qoldilar. o'zbekiston hududida asrlar davomida buyuk ipak yo'li, ikki xil olamni, ikki xil tsivilizatsiyani birlashtirdi. albatta, men evropa va osiyoni nazarda tutyapman. buyuk ipak yo'li matolar, ziravorlar, qimmatbaho toshlarni kezdi. va, albatta, bilim. ilm va ilm-fan kashfiyotlari keng masofalar orqali uzatildi.
qadimiy o'zbek samarqand shahrini shahar aholisi qarshiligiga qaramay chinxison jangchilari yoqib yuborgan. ammo ikki-uch asr mobaynida shahar qayta qurildi. boshqa bir g'olib timur unga poytaxtini tayinladi.
o'zbek xalqining mehmondo'st, do'stona munosabati yo'q. bu yerda shamol nima bo'lishidan qat'i nazar, mehmonlarni har doim kutib oldi. sovet davrida turli millatlarning ko'pchiligi o'zbek yerlariga ko'chib ketishgan. stalinning qatag'onlari paytida kimdir bu yerga ko'chishga majbur bo'ldi, kimdir majburan deport qilingan edi. respublikani sanoatlashtirish uchun ko'plab ruslar va ukrainlar keldi.
endi o'zbekiston po'lat, oltin qazib olish, avtomobilsozlik sanoati bilan faxrlanadi. markaziy osiyodagi yagona samolyot ishlab chiqaruvchi zavod ham o'zbekistonda joylashgan. mamlakat gazni faol ravishda qazib oladi. jahon iqtisodiy maydonida o'zbekiston ulkan yoqilg'i-gaz konlari, uran rudalari konlari egasi. va katta paxta ishlab chiqaruvchi.
У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Объяснение: