Господа математики,не тороплю, Буду очень благодарен за подробность в объяснениях удачи!Найдите абсциссу точки, в которой касательная к графику функции наклонена к оси Ох под углом α, если f(x) = 8/x + 2;tg альфа= 1/2 .
Среди древних белорусских городов Волковыску принадлежит одно из первых мест по возрасту, тайне происхождения названия, неповторимости истории, развитию белорусской государственности, экономики, культуры, архитектурному облику, высокому достоинству его жителей, тому вниманию, которое уделяют ему археологи, историки-исследователи, фольклористы, политики вот уже почти тысячелетие. Откуда название? Есть несколько версий. В одном выпуске журнала “Виленский вестник” за 1881 год сказано, что Волковыск получил название от двух имён Волока и Висека, руководителей разбойничьих шаек, грабящих тут ещё в VIII. По другим данным город получил своё название от реки Волковыи, которая протекает через город и впадает в реку Рось. Река же получила такое название потому, что в те далёкие времена протекала через непроходимые чащобы, где было много волков. Подтверждает эту версию и тот факт, что позже, когда город имел свою печать и флаг, то на печати была выбита голова волка и надпись «Его королевское величество город Волковыск», а на флаге, на зелёном фоне был нарисован рыцарь красного цвета. Третья версия появления названия города связана с тем, что он лежал на древнем торговом волоковом пути. Четвёртую версию связывают с народом волохов, которые занимались животноводством и жили на южном Прикарпатье. Часть их в Х веке переселилась вместе с дреговичами в район Понемонья. Есть и другие версии.
Узган җәйнең табигый уңайсызлыкларыннан тәмам аптырап алҗыган урман-кырлар, хәзергә барысы да тукталып торып, киләсе елда эшне яңа көч белән һәм яңача башлап җибәрү өчен ак юрганга төренеп, тирән йокыга талган. Тик песнәкләрнең агач очыннан килеп җитәр-җитмәс нәзек авазлары һәм урман гайбәтчесе — саесканның, юк хәбәрне бар итеп, агачтан агачка сикергәләп, чыркылдап йөрүе генә кышкы урманга бераз җанлылык өрә. Матур кышкы кунакларыбыз — кызылтүшләр инде октябрь ахырында ук килеп җиткәннәр иде. Безнең кышкы урманнар, бакчалар бу матур кошлардан башка бик ямансу булыр иде.
Көзге яңгыр көннәрендә, затлы каурыйларын чылатудан куркып, агач куышында ачлы-туклы гомер уздырган зур чуар тукран, кышкы салкын көннәр урнашкач, һәр көн иртүк торып эшкә тотына: «Тук-тук-тук».
Урман-кырлар өстендә кышкы тантаналы тынлык. Тик басу-кырлар өстеннән туктаусыз агылып торган җәяүле буран гына һәр төбәктә кышкы кырыс тәртипләрнең ныклыгын күзәтеп, барлап йөри. Көннән-көн соңарып чыккан кояш, бераз вакыт салкынча елмаеп, урман-кырларны биләп алган кышкы күренешләргә күз ташлый да, күңелгә ятышсыз вакыйгалардан тизрәк читләшергә ашыккандай, яңадан офыкка таба тәгәри башлый һәм тиздән урман артына төшеп югала.
Тыныч еллар, уңышлы һәм бәхетле еллар килсен! Төкле аякларың белән түрдән уз кыш!