Переведите на екі дос шөл далада жолаушылап келе жатады. бір кезде сөзден сөз шығып, екеуі тартысып қалады. біреуі ашуға қатты булығып, екіншісін қойып қалады. досының ұрғаны жанына қатты батады, бірақ ләм-мим демей құмға былай деп жазып қояды: «бүгін мені жан досым ұрды! » екеуі көкорай шалғын жерге келгенше тоқтамай жүріп отырады. суды сол жерден ішерміз деп келісіп алады. бір кезде досынан таяқ жеген батпаққа аяғы кіріп шыға алмай қиналады. тіпті тұншығуға айналып, демі тарыла бастағанда, досы кұтқарып қалады. батпақтан кұтылғаннан кейін, тастың үстіне ойып тұрып: «бүгін мені жан досым, өлім аузынан құтқарып қалды», — деп жазады. оның бұл жазуына таңырқаған жолдасы: – ұрған кезімде құмға жаздың, ал енді не үшін тасқа жазып жатырсың? — деп сұрайды. сонда досы: – біреу бізге жамандық жасаса, оны құмға жазғанымыз дұрыс, кешірім самалы оны өшіріп кетсін. ал біреу жақсылық жасаса, оны тасқа ойып жазайық, оны ешқандай жел өшіре
Двое друзей путешествуют в пустыне. В какой-то момент это слово вышло, и у двух оказались проблемы. Один из них исчерпан, а другой закончен. Его друг был уволен его другом, но он написал песок: «Сегодня мой друг ударил меня!»
Оба они опаздывают до тех пор, пока не достигнут луга. Он согласен пить воду оттуда. В какой-то момент его друг едва мог добраться до болота, на котором он был. Даже когда он задыхается и дышит, он своего друга. Выйдя из болота, он наткнулся на камень и сказал: «Сегодня моя душа от смерти».
Его поклонник спрашивает:
«Когда вы глазеете, вы писали на песок, и почему вы пишете на камне?» Он спрашивает. Затем его друг сказал:
«Если кто-то причинит нам боль, мы должны записать его на песке, и пусть солнце будет замолчать. И если кто-то делает что-то хорошее, пусть он камнем его и выбросить!