Тамыры тереңге жайылған татулық тірегінің ордасына айналған Қазақ елінің бірлігі мен берекесі тарқаған емес. Ұлт пен ұлыстың татулығы бүгінде елдегі қоғамдық ынтымақтастықты сақтап отыр. Байтақ елде жалпақ жұрттың бірлігі бұзылмай, татулығы тарқамай өмір сүріп жатқандығы үлкен мақтаныш. Бір шаңырақ астында ұлттың ұйытқысына себеп болып отырған сарабдал саясатымыз мен Ата заңымыздың аясында атқарылып жатқан шаралардың нәтижесі екендігі белгілі. Әлемде ұлтаралық бірлігімен, татулығымен ерекшеленетін ұлт екенімізді ескерсек, тұрақтылық пен бейбітшілік үйлесім тапқан елміз. Сонымен қатар халықтардың өзара түсінушілігі мен берекесін тапқан бірлігінің арқасында да татулық діңгегі ажыраған емес.Осымен шығармам Тәмәм!
Жизнь людей на земле зародилась много сотен тысяч назад. Первобытные люди были дикарями и подобно животным жили стадами. Большими группами бродили Они по земле в поисках скудной пищи, сообща делали грубые орудия и пользовались ими.
Первобытные люди тратили много труда, чтобы добыть себе пищу. Они не знала ни скотоводства, ни земледелия, ни переработки добытых продуктов. Им приходилось искать и просто собирать всё то, что годилось в пищу.
В этот первый период своей жизни люди не имели жилищ, они ещё не научились их строить. Поэтому они жили в лесах, прятались в кустах, забивались в глубокие пещеры. Орудия труда изготовлялись ими из камня и кости. Это были грубые орудия без какой-либо отделки и шлифовки. Эти первые орудия из камня, которые люди научились делать, называются орудиями «древнекаменного века» (палеолита). С их люди охотились на диких животных, выкапывали съедобные коренья. Немного можно было сделать такими простыми орудиями. Поэтому жизнь этих людей постоянно угрожала опасность хищных зверей и голода. В борьбе за существование людям приходилось бродить вместе большой ордой сообща искать пищу, выбирать временную стоянку. Такова была жизнь первобытной орды.
Тамыры тереңге жайылған татулық тірегінің ордасына айналған Қазақ елінің бірлігі мен берекесі тарқаған емес. Ұлт пен ұлыстың татулығы бүгінде елдегі қоғамдық ынтымақтастықты сақтап отыр. Байтақ елде жалпақ жұрттың бірлігі бұзылмай, татулығы тарқамай өмір сүріп жатқандығы үлкен мақтаныш. Бір шаңырақ астында ұлттың ұйытқысына себеп болып отырған сарабдал саясатымыз мен Ата заңымыздың аясында атқарылып жатқан шаралардың нәтижесі екендігі белгілі. Әлемде ұлтаралық бірлігімен, татулығымен ерекшеленетін ұлт екенімізді ескерсек, тұрақтылық пен бейбітшілік үйлесім тапқан елміз. Сонымен қатар халықтардың өзара түсінушілігі мен берекесін тапқан бірлігінің арқасында да татулық діңгегі ажыраған емес.Осымен шығармам Тәмәм!
Жизнь людей на земле зародилась много сотен тысяч назад. Первобытные люди были дикарями и подобно животным жили стадами. Большими группами бродили Они по земле в поисках скудной пищи, сообща делали грубые орудия и пользовались ими.
Первобытные люди тратили много труда, чтобы добыть себе пищу. Они не знала ни скотоводства, ни земледелия, ни переработки добытых продуктов. Им приходилось искать и просто собирать всё то, что годилось в пищу.
В этот первый период своей жизни люди не имели жилищ, они ещё не научились их строить. Поэтому они жили в лесах, прятались в кустах, забивались в глубокие пещеры. Орудия труда изготовлялись ими из камня и кости. Это были грубые орудия без какой-либо отделки и шлифовки. Эти первые орудия из камня, которые люди научились делать, называются орудиями «древнекаменного века» (палеолита). С их люди охотились на диких животных, выкапывали съедобные коренья. Немного можно было сделать такими простыми орудиями. Поэтому жизнь этих людей постоянно угрожала опасность хищных зверей и голода. В борьбе за существование людям приходилось бродить вместе большой ордой сообща искать пищу, выбирать временную стоянку. Такова была жизнь первобытной орды.