Тики-така (исп. tiqui-taca, англ. tiki-taka) — испанская футбольная тактика, основанная на коротком пасе и движении с мячом в разных зонах поля, а также на постоянном владении мячом. Подобный стиль разработал футбольный клуб «Барселона» под руководством Пепа Гвардиолы, который позже открестился от него, назвав «бесполезным и бестолковым»[1]. Корни тики-таки восходят к стилю игры, привитому «Барселоне» Йоханом Кройффом в начале 1990-х. Тики-така была важнейшей составляющей «золотого состава» сборной Испании эпохи Луиса Арагонеса и Висенте Дель Боске, который завоевал с 2008 по 2012 годы три титула подряд — два чемпионства Европы и чемпионство мира — и футбольному клубу «Барселона», который в 2009 году выиграл шесть трофеев. Тики-така предполагает отказ от традиционного мышления в футболе и переход к зональной опеке
Inson uchun ota – onasidan keyin qarindosh urug‘lar qatoridagi mehribon odam, bu do‘stdir. Inson farzandi ota – onasiz o‘zini qanchalar g‘aribu bechora sezsa, do‘stlarsiz ham dili kemtik bo‘ladi. Shu sababli do‘sti yo‘q odam baxtsiz odamdir, - deydi dono halqimiz. “Do‘stlik” so‘zi elda muqaddas sanalib, mo‘’jizalar kaliti, omad, baxt – saodat, deb ataladi. Haqiqata ham, qo‘shiqdek jarangdor, osmondek musaffo, po‘latdek mustahkam, quyosh nuridek qaynoq, mehrigiyodek hayot baxsh bu so‘zning zamirida olam olam ma’no yotadi. Insonning azal – azaldan o‘ziga do‘st izlashi quvonch va tashvishlarini u bilan baham ko‘rishga intilishining sababi ham shunda.
Xalqimizda do‘stlik haqida, uni tarannum etuvchi juda ko‘p maqollar, naql va rivoyatlar bor.
Qadimda o‘tgan bir podshoh uch o‘g‘lini chaqirib, o‘zingiznig nomingizni qoldiradigan bir yodgorlik barpo eting, - deb ularga bir miqdor boyligidan beribdi. Katta o‘g‘li nomim qolsin, deb o‘ziga hashamatli maqbara soldiribdi, o‘rtancha o‘g‘li bog‘ – rog‘ qilibdi, kenja o‘g‘li do‘st orttiribdi. Buni eshitgan ota “vaqti soati kelib maqbara nurab bitadi, bog‘ – rog‘ quriydi, ammo mustahkam do‘stlik hamma narsaga bardosh beradi, kenjam to‘g‘ri yo‘l tutibdi”, – deb vorislikni unga topshirgan ekan.
Hikoyatda aytilganidek, aqlli odamlar uchun do‘stlikdan aziz narsa yo‘qdir. Do‘stlik beg‘araz bo‘lmog‘i kerak. Do‘stlar qancha ko‘p bo‘lsa, balo shuncha kam yopishadi. Do‘stga vafo qilmagan, xayrixohlikni bilmagan odam bilan do‘st bo‘lish hech qanday yaxshi natija bermaydi. Tushunmaganga, qadriga yetmaganga yaxshilik qilishdan, quloq solmaganga nasihat qilishdan va og‘zi bo‘shga sir aytishdan katta xato bo‘lishi mumkun emas. Fe’l-atvori uncha yaxshi bo‘lmasa-da aslida aqlli bo‘lgan odamlar bilan do‘stlashish foydali, ularni aqil va kamolidan, bilim va tajribasidan bahra olsa arziydi. Lekin axmoq va johil odamlardan do‘stlik chiqmaydi. Ular bilan do‘stlashgan pushaymon bo‘ladi. Tojiklarda “Dushmani dono beh az do‘sti nodon ast”b ya’ni nodon do‘stdan dono dushman yaxshiroq, degan naql ham bejiz aytilmagan.
Donolarning aytishicha, uch guruh kishilar bilan do‘stlik yo‘lini tutish maqsadga muvofiqdir.
Birinchisi – ilm ahli bo‘lib, ular o‘z hayotlarini ilmu – odob bilan o‘tkazgan va hayotning barcha achchiq chuchugini tortgan bo‘ladilar.
Ikkinchisi – baxtiyor tabiatli saodatmand kishilar bo‘lib, o‘z do‘stlarining ayblarini odamlardan yashiradilar va hech qachon oshkor qilmaydilar.
Uchinchisi – beg‘araz va beta’ma kishilar bo‘lib, ularning do‘stliklari haqiqiy bo‘ladi, biror foyda topish evaziga qurilmagan bo‘ladi.
Odobsiz ishlari -yu buzuq ishlari ko‘rina boshlagan do‘stlardan ehtiyotkorlik bilan yiroqlashib, qayta do‘st tutinmaslik kerak. Shu bois har kimni ham do‘st tutib bo‘lmaydi.
Do‘stlar ham uch toifaga kiradilar:
Birinchisi – “jon do‘st” bo‘lib, bunday do‘st haqiqiy hisoblanadi va u o‘z do‘sti uchun jonini ham ayamaydi.
Ikkinchisi – “til do‘st” bo‘lib, u rasman tilda do‘stlik izhor qiladi ammo boshga biror kulfat tushsa, o‘zini ko‘rsat maydi.
Uchinchisi – “mol do‘st” bo‘lib, bunday do‘st yeb-ichish uchungina do‘st bo‘ladi. Puling tugaganda esa qorasini ko‘rsatmaydi.
Do‘stlikda gar ko‘p. Kimning qadrdon do‘sti ko‘p bo‘lsa, u eng kuchli, eng ko‘rkam, eng omadli kishidir. Do‘st inson uchun qanot, aql – idrok yo‘lini yorituvchi mash’aladir. Qush qanotsiz ko‘kka parvoz eta olmaganidek, baliq suvsiz yashay olmaganidek, inson do‘st birodarsiz hayot kechira olmaydi. “Do‘stsiz boshim – tuzsiz oshim”, deb bekor aytmagan dono xalqimiz.
Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, do‘stni yoshlikdanoq tanish u bilan aloqa va qadr-qimmatni butun umr mustahkamlab borish lozim. Shunday insongina hayotda kam qoqiladi, ko‘pgina ezgu istaklariga erishishda do‘stlari unga ko‘makchi va madad bo‘ladilar
Тики-така (исп. tiqui-taca, англ. tiki-taka) — испанская футбольная тактика, основанная на коротком пасе и движении с мячом в разных зонах поля, а также на постоянном владении мячом. Подобный стиль разработал футбольный клуб «Барселона» под руководством Пепа Гвардиолы, который позже открестился от него, назвав «бесполезным и бестолковым»[1]. Корни тики-таки восходят к стилю игры, привитому «Барселоне» Йоханом Кройффом в начале 1990-х. Тики-така была важнейшей составляющей «золотого состава» сборной Испании эпохи Луиса Арагонеса и Висенте Дель Боске, который завоевал с 2008 по 2012 годы три титула подряд — два чемпионства Европы и чемпионство мира — и футбольному клубу «Барселона», который в 2009 году выиграл шесть трофеев. Тики-така предполагает отказ от традиционного мышления в футболе и переход к зональной опеке
Объяснение:
проще сказать испанская футбольная тактика
Inson uchun ota – onasidan keyin qarindosh urug‘lar qatoridagi mehribon odam, bu do‘stdir. Inson farzandi ota – onasiz o‘zini qanchalar g‘aribu bechora sezsa, do‘stlarsiz ham dili kemtik bo‘ladi. Shu sababli do‘sti yo‘q odam baxtsiz odamdir, - deydi dono halqimiz. “Do‘stlik” so‘zi elda muqaddas sanalib, mo‘’jizalar kaliti, omad, baxt – saodat, deb ataladi. Haqiqata ham, qo‘shiqdek jarangdor, osmondek musaffo, po‘latdek mustahkam, quyosh nuridek qaynoq, mehrigiyodek hayot baxsh bu so‘zning zamirida olam olam ma’no yotadi. Insonning azal – azaldan o‘ziga do‘st izlashi quvonch va tashvishlarini u bilan baham ko‘rishga intilishining sababi ham shunda.
Xalqimizda do‘stlik haqida, uni tarannum etuvchi juda ko‘p maqollar, naql va rivoyatlar bor.
Qadimda o‘tgan bir podshoh uch o‘g‘lini chaqirib, o‘zingiznig nomingizni qoldiradigan bir yodgorlik barpo eting, - deb ularga bir miqdor boyligidan beribdi. Katta o‘g‘li nomim qolsin, deb o‘ziga hashamatli maqbara soldiribdi, o‘rtancha o‘g‘li bog‘ – rog‘ qilibdi, kenja o‘g‘li do‘st orttiribdi. Buni eshitgan ota “vaqti soati kelib maqbara nurab bitadi, bog‘ – rog‘ quriydi, ammo mustahkam do‘stlik hamma narsaga bardosh beradi, kenjam to‘g‘ri yo‘l tutibdi”, – deb vorislikni unga topshirgan ekan.
Hikoyatda aytilganidek, aqlli odamlar uchun do‘stlikdan aziz narsa yo‘qdir. Do‘stlik beg‘araz bo‘lmog‘i kerak. Do‘stlar qancha ko‘p bo‘lsa, balo shuncha kam yopishadi. Do‘stga vafo qilmagan, xayrixohlikni bilmagan odam bilan do‘st bo‘lish hech qanday yaxshi natija bermaydi. Tushunmaganga, qadriga yetmaganga yaxshilik qilishdan, quloq solmaganga nasihat qilishdan va og‘zi bo‘shga sir aytishdan katta xato bo‘lishi mumkun emas. Fe’l-atvori uncha yaxshi bo‘lmasa-da aslida aqlli bo‘lgan odamlar bilan do‘stlashish foydali, ularni aqil va kamolidan, bilim va tajribasidan bahra olsa arziydi. Lekin axmoq va johil odamlardan do‘stlik chiqmaydi. Ular bilan do‘stlashgan pushaymon bo‘ladi. Tojiklarda “Dushmani dono beh az do‘sti nodon ast”b ya’ni nodon do‘stdan dono dushman yaxshiroq, degan naql ham bejiz aytilmagan.
Donolarning aytishicha, uch guruh kishilar bilan do‘stlik yo‘lini tutish maqsadga muvofiqdir.
Birinchisi – ilm ahli bo‘lib, ular o‘z hayotlarini ilmu – odob bilan o‘tkazgan va hayotning barcha achchiq chuchugini tortgan bo‘ladilar.
Ikkinchisi – baxtiyor tabiatli saodatmand kishilar bo‘lib, o‘z do‘stlarining ayblarini odamlardan yashiradilar va hech qachon oshkor qilmaydilar.
Uchinchisi – beg‘araz va beta’ma kishilar bo‘lib, ularning do‘stliklari haqiqiy bo‘ladi, biror foyda topish evaziga qurilmagan bo‘ladi.
Odobsiz ishlari -yu buzuq ishlari ko‘rina boshlagan do‘stlardan ehtiyotkorlik bilan yiroqlashib, qayta do‘st tutinmaslik kerak. Shu bois har kimni ham do‘st tutib bo‘lmaydi.
Do‘stlar ham uch toifaga kiradilar:
Birinchisi – “jon do‘st” bo‘lib, bunday do‘st haqiqiy hisoblanadi va u o‘z do‘sti uchun jonini ham ayamaydi.
Ikkinchisi – “til do‘st” bo‘lib, u rasman tilda do‘stlik izhor qiladi ammo boshga biror kulfat tushsa, o‘zini ko‘rsat maydi.
Uchinchisi – “mol do‘st” bo‘lib, bunday do‘st yeb-ichish uchungina do‘st bo‘ladi. Puling tugaganda esa qorasini ko‘rsatmaydi.
Do‘stlikda gar ko‘p. Kimning qadrdon do‘sti ko‘p bo‘lsa, u eng kuchli, eng ko‘rkam, eng omadli kishidir. Do‘st inson uchun qanot, aql – idrok yo‘lini yorituvchi mash’aladir. Qush qanotsiz ko‘kka parvoz eta olmaganidek, baliq suvsiz yashay olmaganidek, inson do‘st birodarsiz hayot kechira olmaydi. “Do‘stsiz boshim – tuzsiz oshim”, deb bekor aytmagan dono xalqimiz.
Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, do‘stni yoshlikdanoq tanish u bilan aloqa va qadr-qimmatni butun umr mustahkamlab borish lozim. Shunday insongina hayotda kam qoqiladi, ko‘pgina ezgu istaklariga erishishda do‘stlari unga ko‘makchi va madad bo‘ladilar