1)После смерти Василия I в 1425 г. на московский престол вступил его девятилетний сын Василий II (1425—1462). Однако по завещанию Дмитрия Донского великим князем должен был стать князь галицкий и звенигородский Юрий Дмитриевич (1433—1434). До смерти великого литовского князя, дочь которого была матерью Василия II, он не предъявлял претензий на великое княжение. Но когда Витовт умер, Юрий Дмитриевич заявил о своём праве на великокняжеский ярлык. 2)когда Витовт умер, Юрий Дмитриевич заявил о своём праве на великокняжеский ярлык. Для решения конфликта Василий II и Юрий Звенигородский в 1431 г. отправились в Орду. Благодаря хитрости московского боярина Ивана Дмитриевича Всеволожского спор был решён в пользу малолетнего московского князя. С той поры началась длительная борьба между Василием II, с одной стороны, и Юрием Дмитриевичем, вместе с которым выступили его сыновья: Василий Косой, Дмитрий Шемяка и Дмитрий Красный, — с другой. 3)Князь опирался на Орды и, в свою очередь, оказывал ей содействие. Василия II поддерживали сплочённое московское боярство, земельные владения которого зависели от великого князя, а также хлебородный центр с его холопьей покорностью властям. Великий князь московский хотел создать военно-политический союз русских земель, основанный на сильной деспотической власти.
Мақалада қоғам, демократиялық мемлекет жəне қалыптасу жолдарының жалпы қағидалары қарастырылды. XX ғасыр ғылыми прогресс, гуманизм мен демократияның орын басқан уақыты жəне адамзаттың гүлденген кезеңі деп анықтауға болады. Бірақ XX ғасырдың басында-ақ көптеген ойшылдар техникалық прогресс адамзаттқа жақсылықпен қатар, зұлымдықта алып келетінін, адамгершілік прициптерінің орнын материалдық құндылықтар жəне материалдық принциптер басатынын, ал ол, өз алдына, қоғамда қарама-қайшылықты тудырады деген пікірлер айтып кеткен. Көбінесе XX ғасырдың басын Батыстың рухани мәдениетінің күндылықчарыпың шарықтау кезеңімен байланыстырады. Феодалдық қатынастардың орнына келген бостандық, теңдік, құқық сияқты үғымдар еуропалық көзқарастардың негізін қалады. Бірақ сол кездегі қоғамды қатты сынға алған философиялық мектептер де болды. Еуропалық мәдениетті сынға алған марксистер, психоанализ өкілдері, прагматиктер жəне позитивистер болды. Оның себебі — демократия туралы біржақты анық пікірлердің болмауы жəне де жаңашалдыққа деген күдікпен қарау. Оның барлығы қоғамдық мəселелермен тікелей жəне тығыз байланысты. Автордың ойынша, қоғам адамдардың бірігіп өмір сүретін әлеуметтік ортасы
2)когда Витовт умер, Юрий Дмитриевич заявил о своём праве на великокняжеский ярлык.
Для решения конфликта Василий II и Юрий Звенигородский в 1431 г. отправились в Орду. Благодаря хитрости московского боярина Ивана Дмитриевича Всеволожского спор был решён в пользу малолетнего московского князя. С той поры началась длительная борьба между Василием II, с одной стороны, и Юрием Дмитриевичем, вместе с которым выступили его сыновья: Василий Косой, Дмитрий Шемяка и Дмитрий Красный, — с другой.
3)Князь опирался на Орды и, в свою очередь, оказывал ей содействие.
Василия II поддерживали сплочённое московское боярство, земельные владения которого зависели от великого князя, а также хлебородный центр с его холопьей покорностью властям. Великий князь московский хотел создать военно-политический союз русских земель, основанный на сильной деспотической власти.
Мақалада қоғам, демократиялық мемлекет жəне қалыптасу жолдарының жалпы қағидалары қарастырылды. XX ғасыр ғылыми прогресс, гуманизм мен демократияның орын басқан уақыты жəне адамзаттың гүлденген кезеңі деп анықтауға болады. Бірақ XX ғасырдың басында-ақ көптеген ойшылдар техникалық прогресс адамзаттқа жақсылықпен қатар, зұлымдықта алып келетінін, адамгершілік прициптерінің орнын материалдық құндылықтар жəне материалдық принциптер басатынын, ал ол, өз алдына, қоғамда қарама-қайшылықты тудырады деген пікірлер айтып кеткен. Көбінесе XX ғасырдың басын Батыстың рухани мәдениетінің күндылықчарыпың шарықтау кезеңімен байланыстырады. Феодалдық қатынастардың орнына келген бостандық, теңдік, құқық сияқты үғымдар еуропалық көзқарастардың негізін қалады. Бірақ сол кездегі қоғамды қатты сынға алған философиялық мектептер де болды. Еуропалық мәдениетті сынға алған марксистер, психоанализ өкілдері, прагматиктер жəне позитивистер болды. Оның себебі — демократия туралы біржақты анық пікірлердің болмауы жəне де жаңашалдыққа деген күдікпен қарау. Оның барлығы қоғамдық мəселелермен тікелей жəне тығыз байланысты. Автордың ойынша, қоғам адамдардың бірігіп өмір сүретін әлеуметтік ортасы