“Ана” – әрбір адамның жарық дүниедегі ең жақыны, жанашыры, қадірлісі, қамқоршысы ақ сүтін беріп аялаған жанын да аямаған ардақтысы. Ана – жүрек, жүректі құдіретте. Ана – тірек, тіректі құрметте, Ана – шыңың, шыңыңа сағынып жет. Ана – күнің, күніңе табынып өт. – деп жырлағым келеді. Кез келген адамның әдептілігі мен жан дүниенің сұлулығы, ең алдымен балаға ақ сүтін беріп, әлпештеп өсірген ана жүрегінің жылуынан басталады. Бала бойындағы ең жақсы қасиеттер бізге алдымен анадан тарайды. Ананың нәзік үні, жұмсақ аялы алақаны, жан жылуымен аялауы бізді әлдилеп жұбатады. Баласы үшін анасы бармайтын құрбандық бар ма? Ана болу – бүкіл өміріне кететін ұлы рухани күш пен ерен еңбек. Өз баласын бағып қағуда, ол ана өзін-өзі ұмытып барлық күш жігерін сарқа жұмсайды, бұдан оның жаны байи, нәрлене түседі. Ал баланың анаға деген махаббаты жеткіліксіз. Оны барынша құрметтеп, сыйлау әрбір баланың парызы. Кейбір балалар арасында, өз ата-анасын жөндеп сыйламайтын, еңбегінің қадірін білмейтін, айтқан тілін алмайтын балалар да кездесіп қалады. Мұндай бала өсе келе ата-ананың борышын өтемек түгілі, екі жүзді сұрхия адам болып шықпасына кім кепіл. Ылайым балалардың тәрбиесі адам қызығарлықтай болып өсе берсін дегім келеді.
— Мен саған жақын барар едім-ау, бірақ саған кірген із бар да, шыққан із жоқ! — деп жүріп кетіпті.
А ВОТ ПЕРЕВОД
Об льве и о скоте сказка Лев старел. Бұрынғысындай ловя то, что Андар, не брал. Захотел поймать то, что другие звери, уловкой. Сама, когда роет и лежала:
- Я болен, ходить у меня силы нет, -, всему понимает суть говорить, сообщение распространяло.
Поштучного льва, который понимает суть, пришло халін знать. Лев не вернул и одну зверей. И все было льву зерном.
Однажды пришел скот. Он, роет и далекий стоял:
- Халіңіз как, государь? - говорить спросил душевное состояние.
- Халім плох. Ты ближе не приходишь во что? Бер приди, түлкіжан, пусть мы один мало скажем? - говорить от остова.
Тульку:
- Я близко пойду к тебе, пойди след, который вошел но тебе, а следа, который вышел, нет! - ходивши говорить ушел.
“Ана” – әрбір адамның жарық дүниедегі ең жақыны, жанашыры, қадірлісі, қамқоршысы ақ сүтін беріп аялаған жанын да аямаған ардақтысы.
Ана – жүрек, жүректі құдіретте.
Ана – тірек, тіректі құрметте,
Ана – шыңың, шыңыңа сағынып жет.
Ана – күнің, күніңе табынып өт. –
деп жырлағым келеді.
Кез келген адамның әдептілігі мен жан дүниенің сұлулығы, ең алдымен балаға ақ сүтін беріп, әлпештеп өсірген ана жүрегінің жылуынан басталады. Бала бойындағы ең жақсы қасиеттер бізге алдымен анадан тарайды. Ананың нәзік үні, жұмсақ аялы алақаны, жан жылуымен аялауы бізді әлдилеп жұбатады.
Баласы үшін анасы бармайтын құрбандық бар ма? Ана болу – бүкіл өміріне кететін ұлы рухани күш пен ерен еңбек. Өз баласын бағып қағуда, ол ана өзін-өзі ұмытып барлық күш жігерін сарқа жұмсайды, бұдан оның жаны байи, нәрлене түседі.
Ал баланың анаға деген махаббаты жеткіліксіз. Оны барынша құрметтеп, сыйлау әрбір баланың парызы. Кейбір балалар арасында, өз ата-анасын жөндеп сыйламайтын, еңбегінің қадірін білмейтін, айтқан тілін алмайтын балалар да кездесіп қалады. Мұндай бала өсе келе ата-ананың борышын өтемек түгілі, екі жүзді сұрхия адам болып шықпасына кім кепіл. Ылайым балалардың тәрбиесі адам қызығарлықтай болып өсе берсін дегім келеді.
Арыстан мен түлкі туралы ертегі
Арыстан қартайды. Аңдарды бұрынғысындай аулай алмайтын болды. Енді аңдарды айламен аулағысы келді. Өзі үңгірде жатты да:
— Аурумын, жүруге әлім жоқ, — деп барлық аңдарға хабар таратты.
Аңдар бір-бірлеп арыстанның халін білуге келді. Арыстан аңдардың біреуін де қайтармады. Бәрі де арыстанға жем болды.
Бір күні түлкі келді. Ол үңгірден алысырақ тұрды да:
— Халіңіз қалай, тақсыр? — деп көңілін сұрады.
— Халім нашар. Неге жақынырақ келмейсің? Берірек кел, түлкіжан, бір азырақ сөйлесейік? — деді арыстан.
Түлкі:
— Мен саған жақын барар едім-ау, бірақ саған кірген із бар да, шыққан із жоқ! — деп жүріп кетіпті.
А ВОТ ПЕРЕВОД
Об льве и о скоте сказка
Лев старел. Бұрынғысындай ловя то, что Андар, не брал. Захотел поймать то, что другие звери, уловкой. Сама, когда роет и лежала:
- Я болен, ходить у меня силы нет, -, всему понимает суть говорить, сообщение распространяло.
Поштучного льва, который понимает суть, пришло халін знать. Лев не вернул и одну зверей. И все было льву зерном.
Однажды пришел скот. Он, роет и далекий стоял:
- Халіңіз как, государь? - говорить спросил душевное состояние.
- Халім плох. Ты ближе не приходишь во что? Бер приди, түлкіжан, пусть мы один мало скажем? - говорить от остова.
Тульку:
- Я близко пойду к тебе, пойди след, который вошел но тебе, а следа, который вышел, нет! - ходивши говорить ушел.