Қазақтың әрбір ауыл-қаласының өзіндік тарихы бар. Ал астаналар тарихы өз алдына бөлек әңгіме.
Бұрынғы заманда көрші елді мойындататын
таңбасы, елдігінің айғағы – ол мемлекетті бір
ортаға біріктіре алар киелі мекен астанасының
болуымен ерекшеленді. Қазіргі таңда да ел
астанасы маңызды орында. Қазақстан астаналары
Орынбор, Қызылорда, Алматы болды. Қазақ қазақ
болып өз егемендігіне жеткелі бері баршамыздың
көз қуанышымыз болып, Есіл өзенінің бойынан
тұңғыш астанамыз Астана қаласы ірге көтерді.
1920 жылдың 26 тамызында Бүкілресейлік
Орталық Атқару комитеті мен Халық
Комиссарлары Кеңесінің Қырғыз (Қазақ) АССР-ін
кұру туралы Декреті шықты. Орталығы Орынбор
қаласы болып белгіленді. Бірақ та 1925 жылы
Қазақстан астанасы Сырдария өзенінің бойында
орналасқан Қызылорда қаласына көшірілген.
Алматы қаласы 1929 жылы астана қызметін атқара
бастады. Осы кезден бері ауқымды құрылыстар
жүргізіле бастайды. Қазіргі күнге дейін де Алматы
қаласы Қазақстандағы ірі қалалардың бірі мен
елдің мәдени орталығы болып табылады.
"Жаңа Астана – ежелгі қазақ жерінің төрі. Астананы
ресми көшіру 1997 жылғы 10 желтоқсанда жүзеге
асты. Президенттің 1998 жылғы 6 мамырдағы
Жарлығымен Ақмоланың атауы Астана болып
өзгертілді. Жаңа астананың халықаралық
тұсаукесері 1998 жылғы 10 маусымда өтті.
1920-1925 жылдары
астана қызметін
Қазақстанның
атқара бастады
астанасы болған қала.
?
1925-1929 жылдары
Қазақстанның
астанасы болған қала.
Жарлығымен,
Ақмоланың атауы
Астана болып
өзгертілді
Президенттің 1998
жылғы 6 мамырдағы
Орынбор
Алматы қаласы 1929
Қызылорда
жылы
Мәтін
Жүзден жүйрік,мыңнан тұлпар.
Жылқы - қазақ халқының ежелден үлкен махаббатпен,сүйіспеншілікпен қараған төрт түлігінің бірі.
Себебі,ол адамзатқа өте көп пайда әкелген.Мінсе - көлігі,жесе - еті,ішсе - қымызы болған.Дана халқымыз: "жылқы — малдың патшасы,түйе — малдың қасқасы" деп бекер айтпаған деп ойлаймын.Жылқы малы туралы талай ақын-жазушылар өз өлең-жырларын,шығармаларын арнаған.Ұлы ақын Абайдың өзі: "Шоқпардай кекілі бар,қамыс құлақ..." деп атты ерекше сипаттап жазған еді."Ер қанаты - ат" демекші,біз білетін батырлар жырындаға өр тұлғалы батырларымыздың өз тұлпарлары болған.Олар тек батырлардың мінер көлігі ғана болмаған.Қиындықтан алып шығар серігі де саналған."Түйе - байлық, жылқы - мырзалық" деген екен халқымыз.Шынымен де,жылқыны нағыз мырза,ер адамдар баптап,оған жай ғана мал ретінде қарамаған.Ілияс Жансүгіровтің "Құлагер" поэмасындағы Ақан серінің тұлпары Құлагерден айрылған сәті,оған ән арнауы жүректі елжіретпей қоймайды.
Сонымен қатар,жақсы жылқы талай ауруға ем болған.Ол туралы салт-дәстүрлер мен ырымдар да бар.Осы жылқы малымен көптеген ұлттық ойындар ойналады.Келешекте де жылқы малы қазақ халқының тұрмысында өз маңызын жоғалтпаса деймін.
Для меня Пушкин — поэт «сделавший» Россию. Его четкое и живое описание русского характера, русского быта во многом определило народную любовь к нему, так как людям всегда близко то, что про них. А Пушкинские произведения — это энциклопедия русской жизни.
В них Александр Сергеевич писал о самых трагичных моментах в истории России. Он делился с нами своими переживаниями о войне 1812 года.
Вы помните: текла за ратью рать,
Со старшими мы братьями прощались
И в сень наук с досадой возвращались,
Завидуя тому, кто умирать
Шел мимо нас...
Раскрывал ужас и, в то же время, загадочность и силу пугачевского, народного бунта. «Не приведи Бог, видеть русский бунт, бессмысленный и беспощадный», — писал Пушкин, прекрасно чувствовавший характер русского человека. Для Пушкина история органично переходила в личность. Особенно ярко это доказывают произведения «Арап Петра Великого» и «История Пугачева», где историю создают личности.